เราเป็นลูกกำพร้าอยู่กับยายมาตั้งแต่อนุบาล แม่เรามีแฟนใหม่ พ่อเราก็มีใหม่ เราอยู่กับยายที่บ้านของป้าคือจริงๆยายเราเป็นคนอีสานแต่ป้ามาทำงานที่ฉะเชิงเทรา เขาสร้างบ้านไว้หลังใหญ่โตยายก็ยายมาจากอีสานเอาเรามาด้วย ตอนนั้นยายเลี้ยงหลานสามคนคะ ลูกป้าสองคนเราอีกหนึ่งคนเป็นสามคน เราเคยรู้สึกว่ายายรำเอียงคะ เวลาทำผิดคือเล่นด้วยกันทำด้วยกันทั้งสามคนแต่เราโดนตีโดนด่าอยู่คนเดียว บางทีเราก็น้อยใจ นึกอยากหนีไปให้ไกลๆ ปิดเทอมเราไปหาแม่บ้างเป็นบางครั้ง ทุกครั้งที่ไปเราจะรู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกินคะ ปัจจุบัน้ราอายุ24แล้วคะ มีงานทำมีครอบครัว พ่อเราโทรหาบอกว่าตามหาเรามานาน เราก็สงสัยว่ารู้จักบ้านป้าแล้วทำไมไม่ไปหา ทุกวันนี้พ่อเรามีเมียมีลูกด้วยคะ เราอยากบอกว่าบางทีที่พ่อโทรมาคือเรารู้สึกรำคาญไม่อยากคุย เพราะพ่อเราชอบโกหกเราแล้วโยนให้แม่ เช่นตัวเองดูดยาบ้าแต่พ่อจะบอกว่าเกลียดมากเลยคนแบบนี้แล้วก็บอกว่าแม่ดูด คือเหมือนเขาจะพูดให้ตัวเองดูดี แต่เรารู้จำจำความได้คะว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง ทุกวันนี้เรามีลูกเราไม่ได้ติดต่อกับยาย กับแม่ ไม่ติดต่อกับพ่อ เราคิดแค่ว่าเราจะอยู่ตรงนี้กับครอบครัวเราถ้าตายก็คือฝังที่นี่เลย เราไม่อยากติดต่อหรือยุ่งวุ่นวายกับใครทั้งนั้น เราเบื่อค่ะ ยายรำเอียง แม่ชอบด่า พ่อที่ชอบพูดเอาดีเข้าตัว พี่ป้าน้าอาที่คอยดูถูกเราอยู่ตลอดเวลา เราอยากถามเพื่อนๆพันทิปคะ เราเป็นคนบาปใหมคะ ถ้าเป็นเพื่อนๆจะทำยังไงคะ
เบื่อครอบครัว