การเกิดอารมณ์คลั่งเมื่อมีใครมาลบหลู่ พ่อแม่,ในหลวง,ศาสนา,สิ่งยึดถือใดๆ แท้จริงเป็นความยึดถือที่เป็นมิจฉาทิฏฐิในสังคมไทย?

อธิบายคือ
มิจฉาทิฏฐินั้นเป็นหัวใจของอกุศลกรรมทั้งปวงที่พระพุทธองค์ทรงทิ้งท้ายไว้ให้ในหลักอกุศลกรรมบท10 และถือเป็นที่มาของพฤติกรรมการขาดศีลธรรมใดๆ

ผลร้ายของมิจฉาทิฏฐินั้นย่อมนำไปสู่การก่อบาปและการรับผลของบาปอันเป็นอบายภูมิเสมอ  ทั้งยังเป็นปัญหาสุขภาพจิตที่สำคัญเพราะสามารถนำไปสู่การก่ออาชญากรรมใดๆได้ง่าย  ถือเป็นเรื่องสำคัญที่ทุกคนควรพิจารณาและไม่ประมาท

ขณะเดียวกัน การที่มีใครไปลบหลู่สิ่งยึดถือของผู้อื่นจนทำให้เขาเกิดความทุกข์เช่นตรอมใจเสียใจ นั้นย่อมกลายเป็นพฤติกรรมที่ผิดศีลธรรมเช่นกัน   แต่ถ้าเป็นการเสนอแนะเหตุผลว่าไม่ควรมัวยึดถืออย่างคร่ำครึโบราณจนผิดธรรมชาติของผู้คนในปัจจุบันเกินไป นั้นย่อมเป็นการติเพื่อก่อซึ่งเป็นกุศลกรรมต่อกัน (แต่ผู้คนจำนวนมากในสังคมไทยมักเกิดอกุศลในใจกลายเป็นอารมณ์คลั่งทันที ตามอำนาจทิฏฐิที่เป็นอยู่)


เรื่องของทิฏฐินั้นนับว่าเป็นประเด็นสำคัญอย่างยิ่ง เพราะเป็นตัวตนจิตใจที่ใช่จะเปลี่ยนแปลงกันได้ง่าย แต่หากใครสามารถเปลี่ยนทิฏฐิในทางที่ถูกที่ควรนั้นได้ชื่อว่าเป็นอริยบุคคลที่หาได้ยากเลยทีเดียว

ใครต้องการเสนอแนะเพิ่มเติมก็มาให้ความเห็นกันนะครับ