เพลงเดียวดายกลางสายลมของคุณนรีกระจ่างนี่ฟังแล้วหดหู่ ชวนให้คิดสั้นมากเลยครับ

โดยเฉพาะท่อนที่ร้องว่า "ไม่อยากเห็นภาพใดแม้แต่ท้องฟ้า อยากจะพักดวงตาลงชั่วกาล จะไปซุกตัวนอนซ่อนกายในเงาจันทร์ จะหลับฝันไม่ขอตื่นขึ้นมา" ต้องขอชื่นชมคนเขียนเพลง ภาษาสวยงามมาก เข้าถึงอารมณ์หดหู่เดียวดายแบบสุด ๆ และตัวนักร้องคุณนรีกระจ่างก็ใช้โทนเสียงที่เหงา เศร้า หมดเรี่ยวแรง ถ่ายทอดดอารมณ์ออกมาได้สมบูรณ์แบบมาก ๆ ครับ