ในมุมมองของผมรัฐประหารของไทยนั้นหลายท่านมองแบบขำๆว่ามีมากจนเรารู้สึกเฉยๆ อันนั้นก็จริงครับ ซึ่งหลายชาติเพื่อนๆเราเขากังวลและห่วงใย ผมมองว่าเนื่องจากวัฒนธรรมเขากับเราต่างกัน รัฐประหารต่างชาติถ้าเกิดจะรุนแรงกำจัดกันไปข้างหนึ่ง แต่ของเมืองไทยเรามีความเป็นญาติมิตร ไม่มีการทำร้าย สังหาร เพียงแต่ควบคุมไว้ซึ่งมีเป้าหมายเพื่อจัดระเบียบสังคมให้สงบ มิใช่แย่งชิงมาซึ่งอำนาจ เปรียบเทียบง่ายๆเหมือนกับในบ้านตีกันก็มีคนมาแยกไม่ให้ตีกันนั่นล่ะครับ ดังนั้นวันนี้ที่ตีกันแยกแล้วกลับบ้านแล้ว สงบจิตสงบใจ ให้อภัยซึ่งกันและกัน จับมือร่วมกันเดินไป นาทีนี้ทุกคนมีส่วนร่วมได้หมดเลยครับ นั่นคือการช่วยกันรณรงค์ไม่ต่อว่าด่าทอ เหน็บแนม หรือยังแสดงความเห็นที่ทำให้แตกแยก เช่น การคาดเดาเหตุการณ์ไปต่างๆนานา โดยที่ไม่มีข้อเท็จจริงรองรับ ที่สำคัญอย่าเอาความเห็นต่างชาติมาเป็นน้ำหนักมากครับ ใครจะห่วงใยเราขอบคุณ ใครจะประนามให้เขาเอาเวลาไปดูแลประชาชนบ้านเขาดีกว่าไม๊ เพราะบ้านเรากำลังจะสงบกำลังจะจับมือกันเดินไป ไม่นานหรอกครับผมเชื่อว่าเราจะมีกติกาที่เหมาะสมที่เราได้ช่วยกันคิดสำหรับการอยู่ร่วมกันในชาติ เลิกเอาอคติเก่าๆมาคิด แล้วติดตามสถานการณ์กัน และให้ความร่วมมือกับทุกส่วนที่ตั้งใจทำให้บ้านเมืองเรียบร้อย...รัฐประหารเมืองไทยมันไม่เหมือนที่ต่างชาติเข้สใจและกังวลหรอกครับ...พวกเราคนไทยในใจลึกๆอล้วเรารักกันมากกว่าที่เขาคิด เพราะเราเป็นชาติเดียวที่แทนคำเรียกตัวเองและผู้อื่นเสมือนครอบครัว...ช่วยๆกันนะครับ พี่ๆน้องๆลุงๆป้าๆอาๆน้าๆ...ขอบพระคุณล่วงหน้าในฐานะเพื่อนร่วมสายเลือดไทยครับ...
รัฐประหาร...