เมื่อผมได้เห็นงานแต่งงาน

ผ่านไปแล้วสำหรับงานเลี้ยงฉลองของเขาสองคน

แปลกดีที่ผมยังคงเฝ้าตามอยากรู้สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งที่มันเรื่องราวมันผ่านไปนานแล้ว...

เรื่องของผมมันคงไม่ได้อยู่ในความทรงจำอะไรของคู่รัก แต่มันยังคงอยู่ในหัวผมตอนนี้

เหมือนเราย้อนเวลากลับไป  เมื่อได้ดู wedding presentation
เรื่องที่เค้าเจอกันพบรักกันแล้วโบกมือลาจากไป มันมีผมอยู่ในเรื่องราวด้วย แต่ไม่ได้ถูกพูดถึงแฮะ (ใครเค้าจะพูดกันหล่ะ)
เค้าดูเหมาะสมกันมากอย่างเหลือเชื่อ
รูปถ่ายที่เค้าถ่าย มันดูมีมิติ มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น ก่อนจะถึงวันนี้ ที่ทั้งคู่ตัดสินใจจับมือเดินร่วมกันไปข้างหน้า

7ปีผ่านไป ความทรงจำยังอยู่กับผม แม้ไม่ปวดร้าว แต่ก็แปร๊บลึกๆเมื่อนึกถึง บางทีอาจจะเหมือนที่เค้าพูดกันว่า

"ความสุขอยู่กับเราเพียงชั่วครู่
ความเจ็บปวดอยู่กับเรา ตราบเท่าที่ความทรงจำไม่เลือนหาย"

ผมอาจเหมือนเค้าคนงี่เง่ากระมัง ที่มัวยึดติดอยู่กับอดีต มีคำตอบที่ผมให้กับตัวเองได้เพียงว่า

"ยินดีด้วยอีกครั้ง รักกันนานๆนะครับ"

ใจ..อยากที่จะลืมทุกอย่าง
เรื่องมันผ่านไปแล้ว ก็ให้มันผ่านไป
วัน..ที่ต่างลืมน้ำใจ
ความจริงใจที่มีของฉันมันคงน้อยไป

หวัง..ว่าเธอคงมีใจให้บ้าง
เรื่องที่เกิดคราวนั้นมันคงไม่มีทาง
ฉัน..อาจจะทำใจได้บ้าง
จากกันวันนั้นก็คงจากกันด้วยดี

รักเธอฉันรักหมดใจ ไม่มีหัวใจให้ใคร
รักเธอฉันรักจากใจ แม้มันไม่มีค่าในใจเธอ

เธอ..อาจจะมีใครก็ตาม
แต่เรื่องในใจฉันยังไม่จบลง
ใจ..จึงอยากที่จะลืมทุกอย่าง
เรื่องมันผ่านไปแล้ว ก็ให้มันผ่านไป
จากกันวันนั้นก็คง....จากกันด้วยดี
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่