##น่ารัก## ไม่เข้าใจนาย ไม่มีมือถือหรอ ถึงต้องแอบไปใช้ของฮวาซาทางการ

บทประพันธ์ : เค้าโครงเรื่องโดย ปราณประมูล บทโทรทัศน์ : ปราณประมูล, พิมพ์มาดา พัฒนอลงกรณ์, พรินทรา ชูโต, พิมสิรินทร์ พงษ์วานิชสุข, สกล วงษ์สินธุ์วิเสส กำกับการแสดง : ผอูน จันทรศิริ แนวละคร : โรแมนติก

ตอนสายวันต่อมา เครื่องบินโดยสารร่อนลงแตะรันเวย์สนามบินฮวาซาเหนือ ผู้โดยสารคนอื่นๆ ทยอยเดินออกจากประตูเครื่อง ไม่นานนัก ตรงบริเวณทางเดินในอาคารผู้โดยสารขาเข้า เห็นแนวหน้าแบกกระเป๋าเป้บนหลัง มือหนึ่งลาก

ตรงแนวพุ่มไม้อีกด้านหนึ่ง ฝั่งเขตพระราชวัง เปอร์ตีมุดหัวโผล่หน้าออกมาบริเวณนั้นก่อน มีนายโผล่ตาม หัวหูหน้าตามีใบไม้ติดเต็ม หลายใบติดคาปากนายรีบพ่นออก ก่อนแหงนมองไปรอบ สีหน้าดีใจมากๆ “ฮัดช่า..

โลลิต้ามีสีหน้าสำนึกผิดเล็กน้อย เอาผ้าขนหนูประคบตาให้แนวหน้า ที่ขยับกายรู้สึกตัว พอแนวหน้าขยับตัว โลลิต้าถอยกรูดอย่างระวังตัว แนวหน้าครางเบาๆ ก่อนลุกขึ้นนั่ง “ผมป็นอะไรไปน่ะ..ฟ้าผ่าหรอ”

เวลาผ่านไปอีกหลายวัน เช้าวันนี้ ภาพทิวทัศน์ธรรมชาติแสนงดงามของฮวาซาใต้ ไม่ว่าจะเป็นต้นไม้ ดอกไม้ ใบหญ้า กำลังชูช่อสะบัดใบต้องลมต้อนรับพระอาทิตย์ ที่กำลังขึ้นโผล่พ้นเหนือภูเขาสุดลูกตา ริ้วธงสีสันสด

ไก่ป่าขันร้องดังบอกเวลายามเช้าตรู่ เสียงดังมาถึงกระท่อมกลางป่าของเปอร์ตี ที่แวดล้อมด้วยธรรมชาติสวยงาม สดชื่น แลเห็นทิวเขาสุดลูกหูลูกตาของฮวาซาใต้ ชามอาหารที่มีแต่ข้าวยุ่ยๆ เละๆ กับผักลอยเต็ม หน้าต

โลลิต้านั่งซึมเหม่อใจลอยอยู่ ขณะแนวหน้าเดินเข้าไปหา “องค์หญิง” โลลิต้าสะดุ้ง “กระหม่อมมีเรื่องอยากจะปรึกษาน่ะพะย่ะค่ะ” ชีฟองถือแก้วน้ำที่ทำจากดินเข้ามาสองอัน ยื่นให้โลลิต้า