วันศุกร์บ่ายๆ แบบนี้...มาโพสต์ "กลอนรักหวานๆ" กันดีกว่าครับ >ii<

วัยเด็กนั้นฉันวิ่งล้มนอนกลิ้ง โลกทั้งสิ่งยังเล็กดั่งสนามหญ้า จับจักจั่น วิ่งไล่ลม พรมเวลา ฟ้าก็ว่ากว้างใหญ่ให้เราเล่น ขีดเส้นดินเป็นบ้านตามความฝัน เอียงแก้มยันรับแดดอุ่นละมุนเห็น เสียงหัวเราะปลิวไกลไ

0 อุษากาลทาบถิ่น .. ยามสิ้นฝน เวียนรอบดับมืดหม่นให้ป่นหาย บทเพ-ลาลมล่อง .. วันผ่องพราย เริ่มพร้อมปลายปีกวิหคที่โบกบิน 0 ทานตะวันช้อยช่อ .. ขึ้นรอแดด ที่จะแวดล้อมสู่ .. ไม่รู้สิ้น หอมเกสรเพรียกผชุมปีกภ

ฝนโปรยปรายละอองต้องปลายฟ้า ชะรอยมาพร่ำพรายคล้ายถ้อยฝัน กลิ่นดินหอมลอยล่องกลางจิตพลัน ย้ำคืนวันเหงาเก่ากลับเคล้าคลอ ฟ้าคำรามไกลโพ้นปนเสียงคิด ลมกระซิบเย็นชื้นกลืนใจรอ รอยยิ้มหนึ่งในความหลังยังพะนอ หยด

   ฝากอ้อนฟ้ากระซิบจันทร์ในวันเหงาเพื่อบอกเล่า คราวหม่น บนทางฝันว่าใครหนึ่ง พึงเผย เอ่ยจำนรรจ์สิ้นสุขสันต์ นานนัก รักโรยรา  อยู่กับความ ขื่น

https://www.youtube.com/watch?v=nzZruNm4ufc Cr. Net & Youtube        สุดเหนื่อยล้า หนทางเศร้า มันเหงาเปลี่ยว    สุดจะเหนี่ยว รักนี้ไว้ ให้คงมั่น