อยากให้คนเป็นพ่อเป็นแม่ได้อ่าน

วานก่อน เพื่อนทะเลาะกับสามีรุนแรงโทรมาบอกฝากลูกหน่อย เลยได้เป็นพี่เลี้ยงจำเป็นให้เด็กหญิง2คน(ที่ถามในกระทู้ก่อน)
เช้าวานนี้ ตอนกำลังทานมื้อเช้ากับน้องเนย(อีก7วัน2ขวบ) น้องแยม(3ขวบนิดๆ)

น้องเนย: ป๊าตีม๊า ตีม๊า เปี๊ยะ เปี๊ยะนะแพม(เราเรียกขื่อเราเพี้ยนว่าแพม)
น้องแยม: ม๊าก็ตีป๊า ตีป๊า เปี๊ยะ เปี๊ยะ
เรา: ป๊ากับม๊าเขาผลัดกันตียุงจ๊ะเด็กดี วันนี้หนูเล่นกับอาก่อนนะ อาเล่นคนเดียวเหงาๆ เดี้ยวพาไปเที่ยว
หาของอร่อยๆกินกันนะเด็กดี
น้องแยม: ทำไมม๊าตีป๊าอาแพม
น้องเนย: ป๊าดื้อ ดื้อมาก
น้องแยม: ม๊าก็ดื้อ ดื้อมากพูดไม่ฟัง
เรา: ใช่จ๊ะ แต่เดี้ยวคุณย่าจะปราบป๊ากับม๊าจากเด็กดื้อ ให้เป็นป๊าม๊าที่น่ารักของน้องเนยของน้องแยมนะค่ะ
น้องเนย: (ร้องไห้จ้าาา)
น้องเนย:ย่าตีป๊า เปี๊ยะ เปี๊ยะ
น้องแยม: ย่าตีเปี๊ยะ เปี๊ยะ ป๊าเจ็บจะตาย(แล้วน้องแยมก็ร้องไห้)
เรา: เด็กดีอย่าร้องไห้ อย่าร้องนะอย่าร้อง ย่าไม่ตีป๊าเปี๊ยะ เปี๊ยะ หรอกค่ะ
น้องแยม: ตี ย่าบอกป๊าดื้อ ดื้อมากพูดไม่ฟัง ป๊ป๊าจะตายเป็นผี
น้องเนย: ม๊าตายไหม?
น้องแยม:ตาย (แล้วสองพี่น้องก็ร้องไห้)
เรา: อ้าว ไม่ตายค่ะ ไม้ตาย อย่าร้องๆอาตะบอกคุณย่าตีป๊าเบาๆนะ
น้องแยม+น้องเนย: พยักหน้าหงึกหงัก น้ำตาท่วมตา

ลูกไม่ใช่สินค้าโอท็อปที่จะเห่อทำกันทุกหมู่บ้าน พอเลิกเห่อก็ทิ้งขว้างไป
สามีภรรยาเลิกกันก็ต่างคนต่างไปหาเอาคนใหม่เป็นแฟน แต่ลูกหาพ่อแม่ใหม่ไม่ได้..