ผมอายุ 25 แล้วครับ ผมเคยผ่านการทำงานมา 2 ที่ เป็นทั้งงานโรงงานและบริษัทเอกชน
ที่แรกที่ผมเคยทำงานด้วยเจ้านายดีมากครับ เสียตรงที่เพื่อนร่วมงานเป็นจะชอบนินทา
เขานินทาทั้งเจ้านาย และเพื่อนร่วมงาน ขนาดว่าเจ้านายดันคนนี้ แต่เขากลับเอามาด่า
ลับหลัง และเจ้านายคนนั้นโดนบีบให้ลาออกด้วย ผมเห็นแล้วก็เอือมละอากับ ทุกคนเหมือนไม่มี
ความจริงใจต่อกันเลย ผมทำงานที่แรกได้ 6 เดือน ก็มีอีกบริษัทเสนองานให้ผมได้ราย
ได้ที่ดีกว่าเพียงแค่ 1000 บาทผมจริงตัดสินใจอย่างไม่รังเรเลยว่าจะเปลี่ยนงานไปที่ใหม่
งานโรงงานมันเหมือนชีวิตในละครเลยครับ ต่อหน้าดีต่อกัน ลับหลังด่ากันหมดป้าคนนั้น
ไปกินตับกับคนนี้ นินทาเจ้านายด่าเพื่อนร่วมงานลับหลัง แอบหลับอู่งาน แต่หน้าทำงาน
หลับหลังเล่นมือถือ สารพัดเรื่องที่จะเจอ
ที่สองที่ผมทำงานที่นี้ได้ 1 ปีครับ งานเป็นงานไซด์ ค่าแรงอยู่ได้ระดับที่ดีครับ แต่ผม
เองยิ่งทำงานไป กลับยิ่งรู้สึกไม่ชอบ ไม่เก่งในงานที่ทำรุ่นน้องที่จบออกมาก็เก่งกว่า
รายได้ดีกว่าผมด้วย ทำผมงานที่นี้จนถึงวันนี้ก็ยังไม่ทำการประเมินโปร ผมเองไม่เคยลา
หรือขาดงานเลยสักครั้ง ผมทำงานร่วงเวลาเกือบ 350 ชั่วโมงแต่ไม่มีโอทีนะครับ ทำงาน
ทั้งเสาร์ อาทิตย์ และตั้งแต่ทำงานมาไม่เคยปรับเงิน ไม่ได้มีโบนัส ทำงานที่นี้มีเงินเก็บอยู่บ้าง
พอสมควรครับ(รายได้ไม่ดีมาก แต่ประหยัด) แต่เวลาที่ผมมองดูเพื่อนหลายหลายๆ
คนผ่าน facebook เขาก้าวหน้ากันไปถึงไหนต่อไหนแล้ว บางคนได้ไปทำงานที่ Power Plant
บางคนก็ทำงานด้านระบบเกี่ยวกับปิโตรเลียม และบางคนก็ไปทำงานต่างประเทศ และ
ผมเห็นเพื่อนหลายๆคนก็เริ่มที่จะซึ้อบ้าน และรถออกมาขับ ทุกคนดูจะมีรายได้ดีมาก
แต่ตัวผมกำลังจะตกงาน ซึ่งปลายเดือนนี้ผมเองก็จะออกจากงานทั้งๆที่ยังไม่มีงานใหม่มารองรับ
ที่ลาออกจากงานเพราะคิดว่าการเดินทางบ่อยๆ และงานที่บริษัทให้กับผม ทำนั้นผมเอง
ก็ทำได้ไม่ดี ซึ่งตัวผมเลยกลับมาคิดว่าตัวเองไม่เหมาะสมกับงาน จึงที่จะออกมาเรียนต่อเลย
เพื่อเปลี่ยนสาขาอาชีพทและอยากจะทำคิดว่าจะหางานทำในกรุงเทพ เคยมีเจ้านายด่าว่า
"เป็นวิศวกรแต่แก้ปัญหาแบบไม่เป็น ก็ไปเป็นครูสอนหนังสือไป" ผมจึงมาคิดได้ว่าผมน่าจะ
ไปเรียนต่อครูแบบที่เจ้านายบอกดีกว่า ซึ่งตัวผมเองก็ยังไม่แน่ใจแต่ก็สมัครเรียนครูจริง เพราะทุกวันนี้
ทำงานกระท่อน กระแท่น สุดท้ายก็ยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย และท้ายที่สุดก็ทำกำลังจะตกงาน
ในขนาดที่คนอื่นกำลังเก้าไปข้างหน้าผมกลับมาเป็น 0 เหมือนต้องมาเริ่มใหม่ รู้สึกว่าชีวิตไม่มีความมั่นคงเลย....
ผมไม่แน่ใจว่าตัวผมเองเลือกทางเดินชีวิตถูกต้องหรือเปล่า เวลาที่มองคนรอบข้างและตัวผม
เหมือนอยู่กันคนละจุด ผมเองล้มเหลวกับการทำงานและการใช้ชีวิตหรือเปล่า คนอื่นๆมีประสบการณ์
แบบนี้กันบ้างไหมครับ??
อายุ 25 แล้วแต่ยังมองหาอนาคตไม่เจอเลย!!!
ที่แรกที่ผมเคยทำงานด้วยเจ้านายดีมากครับ เสียตรงที่เพื่อนร่วมงานเป็นจะชอบนินทา
เขานินทาทั้งเจ้านาย และเพื่อนร่วมงาน ขนาดว่าเจ้านายดันคนนี้ แต่เขากลับเอามาด่า
ลับหลัง และเจ้านายคนนั้นโดนบีบให้ลาออกด้วย ผมเห็นแล้วก็เอือมละอากับ ทุกคนเหมือนไม่มี
ความจริงใจต่อกันเลย ผมทำงานที่แรกได้ 6 เดือน ก็มีอีกบริษัทเสนองานให้ผมได้ราย
ได้ที่ดีกว่าเพียงแค่ 1000 บาทผมจริงตัดสินใจอย่างไม่รังเรเลยว่าจะเปลี่ยนงานไปที่ใหม่
งานโรงงานมันเหมือนชีวิตในละครเลยครับ ต่อหน้าดีต่อกัน ลับหลังด่ากันหมดป้าคนนั้น
ไปกินตับกับคนนี้ นินทาเจ้านายด่าเพื่อนร่วมงานลับหลัง แอบหลับอู่งาน แต่หน้าทำงาน
หลับหลังเล่นมือถือ สารพัดเรื่องที่จะเจอ
ที่สองที่ผมทำงานที่นี้ได้ 1 ปีครับ งานเป็นงานไซด์ ค่าแรงอยู่ได้ระดับที่ดีครับ แต่ผม
เองยิ่งทำงานไป กลับยิ่งรู้สึกไม่ชอบ ไม่เก่งในงานที่ทำรุ่นน้องที่จบออกมาก็เก่งกว่า
รายได้ดีกว่าผมด้วย ทำผมงานที่นี้จนถึงวันนี้ก็ยังไม่ทำการประเมินโปร ผมเองไม่เคยลา
หรือขาดงานเลยสักครั้ง ผมทำงานร่วงเวลาเกือบ 350 ชั่วโมงแต่ไม่มีโอทีนะครับ ทำงาน
ทั้งเสาร์ อาทิตย์ และตั้งแต่ทำงานมาไม่เคยปรับเงิน ไม่ได้มีโบนัส ทำงานที่นี้มีเงินเก็บอยู่บ้าง
พอสมควรครับ(รายได้ไม่ดีมาก แต่ประหยัด) แต่เวลาที่ผมมองดูเพื่อนหลายหลายๆ
คนผ่าน facebook เขาก้าวหน้ากันไปถึงไหนต่อไหนแล้ว บางคนได้ไปทำงานที่ Power Plant
บางคนก็ทำงานด้านระบบเกี่ยวกับปิโตรเลียม และบางคนก็ไปทำงานต่างประเทศ และ
ผมเห็นเพื่อนหลายๆคนก็เริ่มที่จะซึ้อบ้าน และรถออกมาขับ ทุกคนดูจะมีรายได้ดีมาก
แต่ตัวผมกำลังจะตกงาน ซึ่งปลายเดือนนี้ผมเองก็จะออกจากงานทั้งๆที่ยังไม่มีงานใหม่มารองรับ
ที่ลาออกจากงานเพราะคิดว่าการเดินทางบ่อยๆ และงานที่บริษัทให้กับผม ทำนั้นผมเอง
ก็ทำได้ไม่ดี ซึ่งตัวผมเลยกลับมาคิดว่าตัวเองไม่เหมาะสมกับงาน จึงที่จะออกมาเรียนต่อเลย
เพื่อเปลี่ยนสาขาอาชีพทและอยากจะทำคิดว่าจะหางานทำในกรุงเทพ เคยมีเจ้านายด่าว่า
"เป็นวิศวกรแต่แก้ปัญหาแบบไม่เป็น ก็ไปเป็นครูสอนหนังสือไป" ผมจึงมาคิดได้ว่าผมน่าจะ
ไปเรียนต่อครูแบบที่เจ้านายบอกดีกว่า ซึ่งตัวผมเองก็ยังไม่แน่ใจแต่ก็สมัครเรียนครูจริง เพราะทุกวันนี้
ทำงานกระท่อน กระแท่น สุดท้ายก็ยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย และท้ายที่สุดก็ทำกำลังจะตกงาน
ในขนาดที่คนอื่นกำลังเก้าไปข้างหน้าผมกลับมาเป็น 0 เหมือนต้องมาเริ่มใหม่ รู้สึกว่าชีวิตไม่มีความมั่นคงเลย....
ผมไม่แน่ใจว่าตัวผมเองเลือกทางเดินชีวิตถูกต้องหรือเปล่า เวลาที่มองคนรอบข้างและตัวผม
เหมือนอยู่กันคนละจุด ผมเองล้มเหลวกับการทำงานและการใช้ชีวิตหรือเปล่า คนอื่นๆมีประสบการณ์
แบบนี้กันบ้างไหมครับ??