หยุดหรือพอแค่นี้

กระทู้คำถาม
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า...ผมชอบผู้หญิงคนหนึ่งอยู่คนละคณะ เธอเป็นคนน่ารักมากมีคนจีบเธอเยอะด้วย ผมได้มีโอกาสได้รู้จักกับเธอคนนี้หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาตลอด เมื่อปิดเทอมต่างคนก็ต่างพากันกลับบ้านของตัวเองแต่เราก็คุยกันตลอดทั้งทาง facebook หรือคุยกันทางโทรศัพท์ซึ่งเราจะคุยกันนานมากๆประมาณ 1 ชั่วโมงขึ้นไปและทุกครั้งผมก็จะให้เธอถ่ายรูปตัวเองแล้วส่งมาประจำทุกวัน แต่วันหนึ่งเธอต้องไปค่ายของทางชมรมซึ่งเธอบอกกับผมก่อนว่า"อาจจะไม่ได้คุยกันทุกวันเหมือนเดิม เพราะทที่ค่ายห้ามเล่นโทรศัพท์"ผมก็เข้าใจ แต่พอเธอกลับจากค่ายมาเธอก็ไม่เหมือนเดิม เธอบอกกับผมว่าเธอแอบชอบผู้ชายอยู่คนหนึ่งที่ค่ายแต่ผู้ชายคนนั้นยังไม่รู้ เท่านั้นแหละ...ผมรู้สึกทำไรไม่ถูก ไม่อยากคุยกับใครแต่ผมก็คุยกับเธอเรื่อยมา ทุกครั้งที่เธอโพสต์สเตตัสถึงผู้ชายคนนั้น ผมรู้สึกบอกไม่ถูกและคืนวันหนึ่งผมได้โทรหาเธอเธอก็พูดถึงผู้ชายคนนั้น ผมก็เลยบอกกับเธอไปว่า"ถ้าเธอชอบเขาเธอก็ไปคุยกับเขาสิ จะมาคุยกับเราทำไมแล้วเราก็ไม่ต้องมาคุยกันอีก"ผมก็วางสายไป แต่ผมห้ามตัวเองไม่ได้ที่จะไม่คุยกับเธอ ผมเลยส่งข้อความไปหาเธอว่า"ขอโทษ"ผมส่งไปทุกทาง ทั้ง line facebook โทรศัพท์ ผมไม่รู้ว่าเธอได้อ่านหรือเปล่าแต่ผมโทรไปหาเธอปรากฎว่าเธอปิดเครื่อง ผมเลยตั้งสินใจว่าจะไปขอโทษเธอและขอเธอคบที่โคราช(ลืมบอกไปว่าผมอยู่ฉะเชิงเทรา)วันรุ่งขึ้น ผมไปที่สถานีขนส่งฉะเชิงเทรา พอไปซื้อตั๋วพนักงานบอกว่าเต็มหมดแล้วถ้าจะไปต้องยืน ผมคิดในใจว่า..ยืนก็ยืนว่ะ 3 ชั่วโมงครึ่งถึงโคราช ผมไม่รู้จะไปหาเธอที่ไหน แต่เธอเคยบอกกับผมว่าบ้านเธออยู่แถวโรงเรียนราชสีมา 2 ผมเลยขึ้นรถไปลงที่นั้นแล้วตามหาไปเรื่อยๆแต่ก็ไม่พบ ผมเลยโทรหาเธออีกครั้ง ผมได้แต่ลุ้นว่าเธอจะรับมั้ย......"ฮัลโหล" เย้!!! ยิ้มเธอรับสายผม ผมเลยถามเธอว่าบ้านอยู่ตรงไหนแต่เธอก็ไม่บอก ผมบอกกับเธอว่าผมมาหาแล้วนะ เธอด่าผมเป็นชุดว่า"จะมาทำไม ทำไมไม่บอกกันก่อน ชอบทำไรเวอร์ๆนะ นี้ถ้าเค้าอยู่เชียงใหม่แกจะไปมั้ยนิ"ผมเลยบอกไปว่า"ถ้าเป็นเธอผมก็จะไป" ผมก็พยายามถามเธอว่าบ้านอยู่ไหนเพราะอากาศร้อนม๊วกกกกกกจนจะเป็นลม คร่อกฟี้ แต่เธอก็ไม่บอกเพราะพ่อแม่เธออยู่บ้านและไม่ให้เธอออกไปไหน ผมก็ได้แต่นั่งรถสายนู้นสายนี้ไปเรื่อยๆเปิด gps ในมือถือดูว่าเธออยู่ไหนแต่ก็ไม่เจอ ผมเลยโทรไปหาเธออีกครั้ง เธอบอกกับผมว่าให้ผมกลับไปเธอไม่ได้เป็นอะไรและไม่ต้องทำอยากนี้อีก ผมเลยบอกไปว่า"ที่เรานั่นรถมา 3 ชั่วโมงครึ่ง ยืนมาตลอดทาง เราจะมาให้เธอไล่เรากลับแค่นั้เหรอ นี้มันยังพิสูจน์ไม่ได้เหรอว่าเรารักเธอขนาดไหน.....เราคบกันได้มั้ย?" เธอบอกกับผมว่า"ที่ผ่านมาเราขอโทษนะถ้าการทีเราคุยกันแล้วทำให้เธอคิดไปไกลเราขอโทษจริงๆ"แค่นั้นแหละผมพูดไรไม่ออก รู้สึกโดดเดี่ยว อ้างว้าง ผมเลยหาที่พักแถวๆนั้น ตอนกลางคืนเธอก็โทรรมาคุยกับผมและบอกว่าเธอรู้สึกดีกับผม แต่ไม่รู้ว่าเธอคิดยังไงกับผมกันนแน่ แล้ววันรุ่งขึ้นผมก็จองตั๋วรถกลับบ้าน....แต่ถึงอย่างนั้นผมก็พยายามโทรหาเธอ ทักแชทไปหาเธอตลอด ผมทำไม่ได้ที่จะไม่คุยหรือเลิกรักเธอ เพื่อนๆคิดว่าผมควรตัดใจหรือทำอย่างไรต่อไปครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่