ตอนนี้ผมอยู่ ม.3 ละ จบ ม.3 แล้วก็ต้องหาโรงเรียนต่อ ม.4 คงต้องแยกย้ายกับเพื่อนไปตามโรงเรียนที่เลือก ผมมีเพื่อนในห้องที่แอบชอบอยู่คนนึง เจอกันครั้งแรกตอนสอบเข้า ม.1 เธอนั่งเข้าแถวอยู่แถวข้างๆผม นั่งไปสักพักเธอก็ถามว่าผมมาจากโรงเรียนอะไร(ตอนนั้นผมอยู่โรงเรียนเอกชนชุดโรงเรียนผมจะเป็นเสื้อเชิร์ต เสื้อกั๊กข้างนอกแล้วผูกเนคไทด์ ซึ่งน่าจะแปลกในสายตาเด็กโรงเรียนรัฐในเมือง) ผมก็ตอบไปแล้วยืนบัตรประจำตัวสอบให้ดูตอนนั้นก็งงๆว่ามาถามทำไม จากนั้นก็แยกแถวไปสอบ จนมารู้ตอนเปิดเทอม ม.1 ว่าได้อยู่ห้องเดียวกัน วันแรกของชีวิต ม.1 ผมอยู่คนเดียวไม่มีเพื่อนจากโรงเรียนเก่าอยู่ห้องเดียวกันเลย แต่ก็มีเธอคอยช่วยดึงผมเข้ากลุ่มห้อง ชวนนั่งกินข้าวด้วย ผมเริ่มประทับใจในตัวเธอก็เพราะวันนี้นี่แหล่ะ หลังจากนั้นผมก็คอยแอบมองเธอตลอด ช่วงแรกยังไม่รู้สึกอะไรมากหรอกแต่พอโตขึ้น(ม.2) ก็เริ่มคิดในหัวมากขึ้นว่าจะเอายังไงดี จีบเลยไหม แต่อีกด้านก็คิดว่าถ้าได้เป็นแฟนแล้วไปรอดคงมองหน้ากันไม่ติดยิ่งต้องเจอกันทุกวันด้วย สุดท้ายก็เลือกจะเก็บไว้
จนช่วง ม.2 เทอม 2 โรงเรียนจัดให้ไปค่ายวิทยาศาสตร์ที่ จ. อุทัยธานี ที่ ป่าห้วยขาแข้ง บ้านสืบนาคะเสถียร ไป 3 วัน 2 คืน วันแรกที่ไปถึงจะเป็นกิจกรรมในห้องประชุมโล่งๆ วิทยากรก็พาเล่นเกมต่างๆ วันนี้เป็นวันที่ผมมีความสุขที่สุดเลยเพราะผมโชคดีได้อยู่กลุ่มเดียวกับเธอ ได้เล่นต่อแถวเป็นรถไฟ เต้นท่าสัตว์ต่างๆ เป็นครั้งแรกที่ได้เล่นกับเธอแบบใกล้ชิดขนาดนี้ ตอนนั้นใจฝูมากจนวันนี้ยังไม่ลืมเลย ได้เห็นรอยยิ้มเธอทีไรก็ใจหวิวตลอดเลย ทำไมน่านักขนาดนี้ หลังจบค่ายนั้นก็กลับสู่สภาวะปกติ วันๆแทบไม่ได้คุยกันเลยเพราะต่างคนต่างก็มีกลุ่มเพื่อนของตัวเอง จะมีก็แค่เธอมาขอยืมพาวเวอร์แบงค์ผม แทบทุกวัน ตอนมายืมเธอก็ยิ้มให้เท่านี้ผมก็มีความสุขไปทั้งวันแล้ว เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนถึงตอนนี้ เริ่มคิดแล้วว่าถ้าจบ ม.3 แล้วเธอไปต่อ ม.4 ที่อื่นผมจะทำยังไงเพราะผมน่าจะต่อที่โรงเรียนเดิมนี่แหล่ะแต่ผมก็ยังไม่รู้หรอกว่าเธอจะไปต่อไหน ตอนนี้ฟุ้งซ่านไปหมด กลัวจะไม่ได้เจอเธออีก ลองคิดถึงตอน ม.4 ที่ไม่มีเธอให้แอบมองทุกวันๆไม่ได้เห็นรอยยิ้มที่เคยได้มองทุกวันเหมือนก่อน ใจมันก็หวิวขึ้นมาเลยจินตนาการไม่ออกเลยว่าจะอยู่ยังไงให้มีความสุข ที่อยากจะขอคำปรึกษาคือ ผมควรจะจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงในตอนที่เธอไม่อยู่แล้ว หรือในช่วงก่อนจบ ม.3 ผมควรทำอะไรสักอย่าง ลองบอกมาทีครับ
ขอบคุณครับ😔
แอบชอบเพื่อน
จนช่วง ม.2 เทอม 2 โรงเรียนจัดให้ไปค่ายวิทยาศาสตร์ที่ จ. อุทัยธานี ที่ ป่าห้วยขาแข้ง บ้านสืบนาคะเสถียร ไป 3 วัน 2 คืน วันแรกที่ไปถึงจะเป็นกิจกรรมในห้องประชุมโล่งๆ วิทยากรก็พาเล่นเกมต่างๆ วันนี้เป็นวันที่ผมมีความสุขที่สุดเลยเพราะผมโชคดีได้อยู่กลุ่มเดียวกับเธอ ได้เล่นต่อแถวเป็นรถไฟ เต้นท่าสัตว์ต่างๆ เป็นครั้งแรกที่ได้เล่นกับเธอแบบใกล้ชิดขนาดนี้ ตอนนั้นใจฝูมากจนวันนี้ยังไม่ลืมเลย ได้เห็นรอยยิ้มเธอทีไรก็ใจหวิวตลอดเลย ทำไมน่านักขนาดนี้ หลังจบค่ายนั้นก็กลับสู่สภาวะปกติ วันๆแทบไม่ได้คุยกันเลยเพราะต่างคนต่างก็มีกลุ่มเพื่อนของตัวเอง จะมีก็แค่เธอมาขอยืมพาวเวอร์แบงค์ผม แทบทุกวัน ตอนมายืมเธอก็ยิ้มให้เท่านี้ผมก็มีความสุขไปทั้งวันแล้ว เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนถึงตอนนี้ เริ่มคิดแล้วว่าถ้าจบ ม.3 แล้วเธอไปต่อ ม.4 ที่อื่นผมจะทำยังไงเพราะผมน่าจะต่อที่โรงเรียนเดิมนี่แหล่ะแต่ผมก็ยังไม่รู้หรอกว่าเธอจะไปต่อไหน ตอนนี้ฟุ้งซ่านไปหมด กลัวจะไม่ได้เจอเธออีก ลองคิดถึงตอน ม.4 ที่ไม่มีเธอให้แอบมองทุกวันๆไม่ได้เห็นรอยยิ้มที่เคยได้มองทุกวันเหมือนก่อน ใจมันก็หวิวขึ้นมาเลยจินตนาการไม่ออกเลยว่าจะอยู่ยังไงให้มีความสุข ที่อยากจะขอคำปรึกษาคือ ผมควรจะจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงในตอนที่เธอไม่อยู่แล้ว หรือในช่วงก่อนจบ ม.3 ผมควรทำอะไรสักอย่าง ลองบอกมาทีครับ
ขอบคุณครับ😔