สงสัย....ดูกรภิกษทั้งหลาย

ทุติยโกกาลิกสูตรที่ ๑๐ พระไตรปิฎก ฉบับหลวง (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑๕ สุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค ข้อที่ ๕๙๘ เป็นต้นไป ---------------------------------------------------------------------- สาวัตถี

กิเลส ตัณหา อุปาทาน หมดไปจากสิ่งไหน สิ่งนั้นเรียกว่านิพพาน ไม่ยึดติดในสังขาร อะไรก็ได้ที่จะพาธาตุรู้ ไปพบนิพพาน ต้องเข้าใจความหมายของนิิพาน จะได้ไม่หลง คำว่า "นิพพาน" มาจากภาษาบาลี ประกอบด้

คำๆนี้มีความหมายในตัวมันหรือเปล่า หรือว่าเป็นแค่คำสร้อย

"นอบน้อมแด่ พุทธธรรมสงฆ์ อันเป็นที่พึ่งของข้าพเจ้า" .................. อนิจจสูตรที่ ๑ ว่าด้วยความเป็นอนิจจังแห่งขันธ์ ๕ ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้:- สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ

พุทธโอวาทก่อนปรินิพพาน ในพรรษาที่ 45 บรรยายโดย ท่านพระครูเกษมธรรมทัต (สุรศักดิ์ เขมรังสี) วัดมเหยงคณ์ อยุธยา หันทะทานิ ภิกขะเว อามันตะยามิ โววะยะธัมมา สังขารา อัปปะมาเทนะ สัมปาเทถะอัปปะมาเทนะ สัมปา

" ผู้ที่มีจิตไม่มั่นคง ไม่ทราบพระสัทธรรม มีความเลื่อมใสรวนเร ย่อมมีปัญญาบริบูรณ์ไม่ได้" ปฏิสัมภิทามรรคปกรณ์นี้นั้นสมบูรณ์ด้วยอรรถะ, พยัญชนะ, ลึกซึ้ง, มีอรรถลึกซึ้ง, ประกาศโลกุตระ, ประกอบด้ว

สีสปาปรรณวรรคที่ ๔ สีสปาสูตร เปรียบสิ่งที่ตรัสรู้มีมากเหมือนใบไม้บนต้น สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ สีสปาวัน ใกล้เมืองโกสัมพี ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคทรงถือใบประดู่ลาย ๒-๓ ใบด้วยฝ่าพระหัตถ์ แ