อย่าลืมฉัน(กึ่งรีวิว)ในคืนนี้ : Too lost in you.

อาการเดิมมาแล้ว ไม่สิต้องบอกว่าอาการหนักกว่าเก่า คือที่วางแผนไว้ผิดแผนหมด ผิดทุกอย่าง ใครวะที่บอกว่าจะจบเรื่องทุกอย่าง อีกฝ่ายจบแล้วและกำลังคิด คิดจะก้าวต่อไป แต่ใครก็ไม่รู้วิ่งไล่ตามเงาของคนที่ทิ้งอยู่ร่ำไป ลืมหมดทุกอย่างแล้วตอนนี้แผนบ้าแผนบออะไรไม่มีทั้งนั้น ทุกอย่างที่ทำเฉพาะหน้าทั้งนั้น การงานกิจการอะไรลืมหมดสิ้น แม้กระทั่งคู่หมั้นก็เลิกสนใจ ดีไม่ดีไอ้ที่ว่าติดประชุมก็ไม่น่าจะมีด้วย ดิ่งรถไปหาคนที่อยากจะทิ้งอยากจะลืมล่ะไม่ว่า

อย่างที่บอกนั่นแหละเรื่องนี้ไม่ใช่แค่ "ไม่จบ" แต่จบไม่ได้ "จบไม่ลง" ไม่รู้เหมือนกันคิดได้อย่างไร ทำกับเขาขนาดนั้นก็ยังหวังว่าเขาจะเดินเข้ามาพร้อมกาแฟและมะนาวฝาน เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เหรอ ???  แปลกพิลึกคนมากจุดนี้ แต่ก็นั่นแหละ ตอนนี้เขมชาติกำลังเจอกำลังเผชิญเหวลึกที่ไร้ก้น และ นรกที่ร้อนที่สุดร้ายที่สุด นั่นคือความต้องการในใจของตัวเอง งานนี้ทุรนทุราย ร้อนรน ด่าวดิ้น ไร้สติไม่คิดหน้าคิดหลัง อะไรล่ะทำให้คนเจ้าแผนการลงไปตีกับเด็ก อะไรที่ทำให้คนเจ้าเล่ห์เปล่งวาจาร้ายกาจให้คนเขาจับได้ ตอนนี้ความในใจมันหลั่งไหลจนใครที่แอบจับตามองเขาสังเกตเห็นกันหมด  แต่เจ้าตัวเองไม่ได้เอะใจ นึกว่าเอาตัวรอดได้ทุกครั้ง



ก่อนหน้านั้น ... ยังไม่มีพันธะใดที่ผูกพันแต่เขมชาติไม่หยุด ทั้งที่หยุดได้ หลายครั้งสายตาลังเล แต่สถานการณ์เร่งเร้าให้ปิดเกมส์ ในครานั้นความเจ็บปวดและความทุกข์ที่เผชิญ ความพังพินาศในใจ รวมถึงนิสัยทุ่มสุดตัว ผู้ชายคนนี้ถ้าคิดและเต็มใจจะให้ก็ให้แบบถวายทั้งชีวิตดังนั้นไม่แปลกใจเลยว่าถ้าพลาดแล้วเขาจะเจ็บหนักแค่ไหน เพราะเมื่อเขาให้แล้วเขาไม่มีที่เหลือให้ตัวเองอีก และเมื่อให้อะไรกับ "ใคร" คนใดคนหนึ่งไปแล้ว หมดแล้วก็หมดเลย ไม่เหลืออะไรให้คนอื่นอีกเช่นกัน ซึ่งในเมื่อเขาให้แบบไม่คิดเผื่อไม่คิดหน้าหลังแล้วเกิดพลาด ทางเลือกก็มีอยู่สองทาง คือปล่อยตัวให้ตายดับคาที่ หรือไม่อีกทีก็คือเก็บแรงแค้นไว้ตามจิกจนกว่าชีวิตจะหาไม่ ใครจะวอดวาย .... ก็ไม่คิดไม่สนใจ และ บางทีก็ไม่รู้ เพราะเมื่อโฟกัสไปที่สิ่งใดแล้ว ... จบกัน สิ่งรอบตัวหายไปหมด

น่าเศร้าที่เขมชาติเป็นอย่างหลัง ... ประเด็นที่ว่ายากตัดให้ขาดมันก็อาจเป็นข้อหนึ่งในใจ แต่ส่วนที่สำคัญมากสำคัญกว่าเรื่องอื่นใด คือ อยากให้ผู้หญิงคนนั้นจำ ... จำให้ได้ หันกลับมามองเราบ้าง แต่ปรากฎว่าไม่ ไม่เลย เขาแข็งกว่าที่คิด ทุกอย่างย้อนวนมาที่ลูปเดิม ไม้แข็งก็ไม่ได้ ไม้อ่อนก็ไม่ได้ แผนก็ไม่ได้ อะไรก็ไม่ได้ทั้งนั้น เขมชาติมีแต่หัวหมุ่นขึ้นเรื่อย ๆ กระวนกระวายขึ้นเรื่อย ๆ เดือดดาลขึ้นเรื่อย ๆ สุดท้ายติดกับในใจตัวเอง จนทำอะไรได้ทุกอย่าง เหมือนที่ว่าไว้นั่นแหละ ... เมื่อให้แล้วให้ทุกอย่าง ให้จนหมดและไม่เหลือ หากจะเอาคืนมันก็ต้องสม ... กับสิ่งที่เสียไป ถ้าให้ไปหมดตัวและใจ สิ่งที่แลกมาก็ต้องมีค่าเทียบเท่าตัวและใจที่ให้เช่นเดียวกัน



มาถึงตอนนี้ยัก็งไม่รู้ตัวนะว่า ... ตัวเองนั้นไม่ได้เปลี่ยนไปเลย ยังวนเวียนกับผู้หญิงคนนี้ยังไงตอนนี้ก็ยังเหมือนเดิม ผลของการกระทำจาก "แผน" สมบูรณ์แบบของตัวเองก็ค่อยมัดแน่นเข้า แน่นเข้า ยิ่งตอนนี้หมกมุ่นกับสุริยาวดีมาก มากกว่าเดิม มากกว่าตอนที่ยังไม่ไปสวิสเสียอีก มากจนไม่รู้เหนือรู้ใต้แล้วว่าชีวิตกำลังจะเกิดอะไรขึ้น ความผิดตอนนี้มันมากเป็นร้อยเท่าพันทวี เพราะ มันเริ่มมีผลกระทบกับคนอื่น แล้วใจมันก็ยิ่งคลั่งขึ้นเรื่อย ๆ เจ็บขึ้นเรื่อย ๆ เพราะสิ่งที่กำลังทำไม่ใช่สิ่งที่อยากได้ ส่วนสิ่งที่อยากได้ก็ไม่มีทางที่จะได้แล้ว ได้แต่มอง ได้แต่กรีดร้องอยู่ในใจ พาลพาโลโฉเก อารมณ์เสีย ใกล้บ้าเข้าไปทุกที นี่เราพลาดที่ตรงไหน ทำไมเราถึงติดอยู่กับผู้หญิงคนนี้

ส่วนหนึ่งมันคือสมน้ำหน้าแต่อีกส่วนหนึ่งคือสงสารมาก นี่คุณใช้ชีวิตแบบนี้ เหนื่อยไหมอยากถาม ? คุณเอาพลังด้านลบมาต่อชีวิตตลอดเวลา ตั้งแต่การถีบตัวจากไม่มีอะไรมาเป็นมีมากมาย ทุกอย่างที่ต่อชีวิตเขมชาติคือการคิดลบ คือทั้งชีวิตนี่ No turning back ใช่ไหม ไม่มีใครให้หันหาให้หันหลังกลับไป ทำให้ต้องเดินหน้าไปอย่างเดียว ทุ่มไปทั้งตัวอย่างเดียวกว่าจะได้อะไรมาซักอย่าง ครั้งนี้ก็เป็นอีกครั้งหนึ่งที่ทุ่มตัวแค้นสุดตัว โดยไม่เว้นที่ทางอะไรให้กับตัวเอง อาการแบบนี้แหละที่ทำให้ตัวเองเจ็บมาตั้งแต่ทีแรก และ อาการแบบนี้อีกเช่นกันที่ย่ำเขมให้จมดินมากกว่าเดิมในปัจจุบัน จบเสียแล้วใจเอ๋ย สายเกินไปแล้วหรือ ? และแล้วเขมชาติก็ดำดิ่งสู่จิตใจที่มีแต่สุริยาวดีอีกครั้ง ...










#เจอดราม่าเข้าไปหายปวดหัวเลย