หน้าแรก
คอมมูนิตี้
ห้อง
แท็ก
คลับ
ห้อง
แก้ไขปักหมุด
ดูทั้งหมด
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
แท็ก
แก้ไขปักหมุด
ดูเพิ่มเติม
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
{room_name}
{name}
{description}
กิจกรรม
แลกพอยต์
อื่นๆ
ตั้งกระทู้
เข้าสู่ระบบ / สมัครสมาชิก
เว็บไซต์ในเครือ
Bloggang
Pantown
PantipMarket
Maggang
ติดตามพันทิป
ดาวน์โหลดได้แล้ววันนี้
เกี่ยวกับเรา
กฎ กติกา และมารยาท
คำแนะนำการโพสต์แสดงความเห็น
นโยบายเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคล
สิทธิ์การใช้งานของสมาชิก
ติดต่อทีมงาน Pantip
ติดต่อลงโฆษณา
ร่วมงานกับ Pantip
Download App Pantip
Pantip Certified Developer
พันทิป
กระทู้สนทนา
แต่งเรื่องสั้น
"พันทิป ฉันไม่เคยลืมเธอ"
"เพียงแต่..."
"ช่างมันเหอะ"
(ห้วงคำนึง:บทกวีเคล้าเรื่องสั้นและนามธรรมเคลือบแฝง)
▼
กำลังโหลดข้อมูล...
▼
แสดงความคิดเห็น
กระทู้ที่คุณอาจสนใจ
รายงานความคืบอยู่กับที่ จันทร์ ที่ 13 ต.ค. 2568 (ขอให้การงานราบรื่น สดใส สำหรับเธอและเพื่อนs) 🤍
ไม่มีอะไรอัปเดต แค่จะบ่นว่าเมื่อวานเกิดอยากเป็นนักประดิษฐ์ขึ้นมา เลยนั่งมโนโน่นนี่ เลยไม่ได้ทำเกมเลย วันนี้ก็ยังอารมณ์ค้าง แบบว่ายังไม่ขยันเรียนนะ แต่ความรู้สึกว่าตัวเองกาก รบกวนจิตใจ แบบว่าถ้าตั้งใจ
อวัยวะชิ้นนั้น
นิทานกลอน ขำขัน เพียงสามบท (เรื่องที่ 18: แก้บน)
ณ ศาลเก่า อยู่ใต้ ต้นไม้ใหญ่ มีคนไป อธิษฐาน บนบานนั่น ถ้าฉันซื้อ หวยบ้าง ถูกรางวัล จะรีบพลัน แก้บนท่าน อาหารดี ฉันจะซื้อ หมูเห็ด เหล้าเป็ดไก่ ผลไม้ ไข่ต้ม ถวายนี่ พอหวยออก ถูกรางวัล ในทันที เลยวิ่งรี
ครูไผ่ เมืองคอน
𖣘 ... อยู่ที่เรา... 𖣘
หมายเหตุ....กลอนซ้ำค่ะ เพราะกระทู้โดนแบนไม่สามารถวางในห้องได้เลยต้องวางใหม่ ก้าวพลัดหล่นหลุมหล่มปมมืดมน แรงทุกข์ทนบดเบียดเครียดเขม็ง เหมือนติดบ่วงหน่วงจิตคิดเศร้าเช็ง ค้นทางไหนเคว้งมืดมึนตรอมตีบตัน
สมาชิกหมายเลข 9029321
ʕ•ᴥ•ʔ หล่มชีวิต ʕ•ᴥ•ʔ
หมายเหตุ....กลอนซ้ำค่ะ เพราะกระทู้โดนแบนไม่สามารถวางในห้องได้เลยต้องวางใหม่ ก้าวพลัดหล่นหลุมหล่มปมมืดมน แรงทุกข์ทนบดเบียดเครียดเขม็ง เหมือนติดบ่วงหน่วงจิตคิดเศร้าเช็ง ค้นทางไหนเกร็งมืดมึนตรอมตีบตัน
สมาชิกหมายเลข 9029321
ฉันแค่นักกลอนเซ่อ....
โอ้...เจ้าบทกวีที่ฉันรัก ใคร่หนุนตักจ้องตาสักคราหนึ่ง สารภาพถ้อยรู้สึกอันลึกซึ้ง ว่าทุกห้วงคำนึงคิดถึงแต่เธอ อนิจจา...ฐานะเราแตกต่าง สิ้นหนทางได้รักกันคงฝันเก้อ เจ้ายศฟ่องยิ่งฟ้าค่าเลิศเลอ ฉันแค่นักก
วัคคุวัท
นิทานกลอน ขำขัน เพียงสามบท (เรื่องที่ 15: กระบี่)
ท่านจอมยุทธ สุดเก่ง เร่งรีบรุด วิทยายุทธ ชำนาญ การรบใหญ่ อยากเที่ยวท่อง ของดี ที่เมืองไทย จึงเดินทาง มาไกล สู่ไทยแลนด์ เด็กน้อยเห็น มองที่ กระบี่นั่น จอมยุทธนั้น ชักกระบี่ ที่คมแสน พ่อข้าสอน บุญคุณ ต
ครูไผ่ เมืองคอน
...ห้วงราตรี มีดาว พร่างพราวฟ้า...
ห้วงคำนึง ตรึงติด ไม่คิดจาก ส่งกลอนฝาก มากวลี มีความหมาย สลักถ้อยร้อยเรียง ดั่งเคียงกาย ยังซ่านซึ้ง มิวาย ในอารมณ์ วอนสายลม ห่มซับ มารับขวัญ ทุกคืนวัน หวั่นไหว ใจขื่นขม หวงห่วงหา พ
สุนันท์ยา
เงาของก้อนเมฆ
ก้อนเมฆสูงตระหง่านกลางฟ้าเย็นคล้อย ดูคล้ายภูเขาใหญ่ ที่ลอยขึ้นจากความว่างเปล่า เงาทาบเข้ามาห่มคลุมหัวใจอย่างเงียบงัน ราวกับโลกทั้งใบ กำลังบรรจงบอกเล่าถึงความเหงา ที่ไม่จำเป็นต้องมีคำพูดใด ๆ ท้องฟ้าไม
ท้าวขี้เมี่ยง ดังปึ่ง
***ฉันหลบไปหาเธอเสมอในรัตติกาล***
ฉันหลบไปหาเธอเสมอในรัตติกาล พร้อมผ้าห่ม และ บทกวี ไร้วี่แวว!! เปล่าประโยชน์และอดหลับอดนอน!! โอ้...เธอ!! หมู่ดาวลับหายของนักเดินทางในค่ำคืน ในความสงัด.... ความอับเฉาเสียดแทงในใจฉัน ในเบ้าตาฉัน ใ
Peace brother
เสียงที่หลงทางในหมอก
บทที่ 1 : เสียงลมหายใจของภูผาหมอกขาวลอยอ้อยอิ่ง ราวกับลมหายใจของภูเขาที่ไม่เคยสิ้นสุดทุกสายหมอก โอบล้อมซ่อนความลับที่ไม่มีใครรู้เงียบงันปกคลุม เหมือนหัวใจที่หยุดเต้นไปชั่วขณะแต่ความเงียบนั้น กลับดังกว
ท้าวขี้เมี่ยง ดังปึ่ง
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ
แต่งเรื่องสั้น
บนสุด
ล่างสุด
อ่านเฉพาะข้อความเจ้าของกระทู้
หน้า:
หน้า
จาก
แชร์ :
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน
อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่
ยอมรับ
พันทิป
"พันทิป ฉันไม่เคยลืมเธอ"
"เพียงแต่..."
"ช่างมันเหอะ"
(ห้วงคำนึง:บทกวีเคล้าเรื่องสั้นและนามธรรมเคลือบแฝง)