ผู้คน คือ ความหลากหลาย

แต่ละคน  คือ ความแตกต่าง   ไม่เหมือนกัน  มีลักษณะเฉพาะ  และต้องการความนับถือ  การเห็นค่า หรือการยอมรับ

ความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับผม   เป็นโอกาสเดียวของวันนี้  เวลานี้ ที่ได้มีโอกาสพบเจอกัน  และพรุ่งนี้ก็อาจไม่มีอีกแล้ว
หรือถ้าจะมี  ก็จะไม่เหมือนวันนี้ ขณะนี้    ดังนั้น   จะตั้งแง่ หรือ ตีกรอบตัวเองกันทำไมให้ยุ่งยาก  

ผู้คนที่เราต่างได้เจอะเจอ     ว่าไปแล้ว อาจเป็นสิ่งมหัศจรรย์ก็ได้
ดังนั้น  แทนความเกลียดชัง หรือ การหวาดระแวง.....การสร้างมิตรภาพไว้มิดีกว่าหรือ   เพราะ พรุ่งนี้อาจไม่มีโอกาสเช่นที่เห็นอีก  ก็ได้

การเคารพในความแตกต่าง  เป็นสิ่งที่น่าเรียนรู้ได้อย่างไม่สิ้นสุด บนสนามของการพบปะเจอะเจอ
เราเจอกัน  แล้วก็จากกัน   ทำไมไม่อยากเก็บเกี่ยวความรู้  ความเข้าใจในธรรมชาติของแต่คนที่ผ่านเข้ามา...  

ลาก่อน  ...เมื่อโอกาสนั้นหมดลง   แล้วต่างแยกจากกันไปตามวิถีทางของตน
สิ่งไม่ดี   ที่อีกฝ่ายไม่อยากเปิดเผย  ก็ไม่จำเป็นต้องไปอยากรู้ให้เกิดความไม่ไว้วางใจ  
เพราะ ทุกคนมีความลับที่เขาเองก็ยังไม่เข้าใจ   ปกปิด  หรือปกป้อง...และมีระยะห่างของความไว้วางใจกับผู้อื่นไม่เท่ากัน
เว้นไว้แต่เขาต้องการปรึกษาหารืออย่างเป็นมิตร   โดยไม่มีผลประโยชน์ที่ต้องแย่งชิงให้เหน็ดเหนื่อย   รำคาญใจ  ก็เป็นได้

ผู้คน  คือ ความหลากหลาย   จงปล่อยเขาไปตามทางเดินของเขา  เพราะ ต่างมีความรับผิดชอบเฉพาะตนเป็นอาญาศักดิ์สิทธิ์
และไม่มีใครไปทำหน้าที่แทนกันได้เลย    ไม่ว่าใคร หรือใกล้ชิดเพียงใด     เราต่างก็ต้องจากกันไปในที่สุด  ไม่ช้าก็เร็ว  ทั้งนั้น