ฝนตกหนัก
ทุกครั้งที่ฝนตกทีไร จมูกของปิติมันจะฟุดฟัดฮึดฮัดไปเสียทุกครั้ง นั้นเพราะความสามารถในการได้กลิ่นและได้ยินของปิตินั้นดีกว่าคนหลายเท่าตัวจ๊ะ เมื่อฝนตกปิติจะสัมผัสได้ถึงความชื้นในอากาศ และความชื้น ก็ทำให้การหายใจเป็นไปโดยไม่สะดวกจ๊ะ ปิตินะทั้งตะกายมุ้งลวด ร้องเสียงดัง แหม่ว แหม่ว มโววว…อยู่นานสองนาน เจ้านายก็ยังไม่ยอมให้เข้าบ้าน มันหนาวน๊า ขอปิติ เข้าไปนอนบนพรมอุ่นๆในบ้านบ้างจะได้มั้ย เมี๊ยว
สุดท้าย ปิติก็ได้แต่ไปซุกมุม แต่มันก็หนาวสั่นอยู่ดีล่ะจ๊ะ ลมแรงมากด้วย นั่งนิ่งเป็นแมวเหม่ออยู่ไม่ทันไร อยู่ๆได้ยินเสียงร้องของเสียงที่ไม่คุ้นเคย
งี๊ดด…………. (หึ้!? ผีหลอก??)
งี๊ดดด…………. (ปิติหนวดกระตุก เดี๋ยวอุทิศส่วนกุศลไปให้น๊ะ เมี๊ยวว)
งี๊ดดด งี๊ดดด งี๊ดดดด (แว๊กก ไม่ใช่ผีล่ะ ส่งเสียงถี่ขนาดนี้)
ทว่าเสียงลึกลับนั้นถูกเสียงหยาดฝนกลบจนแทบหมดสิ้น ปิติยืนขึ้น พยายามใช้ความสามารถทั้งหมดที่มีฟังว่าเสียงนั้นมาจากไหน นอกจากหูที่ไวเป็นพิเศษ ปิติยังมีอาวุธอีกอย่าง นั่นก็คือหนวด (ชูใจขนานนามว่า หนวดเรดาห์) สามารถเพิ่มการรับรู้ของกลิ่นได้มากขึ้นร้อยละห้าสิบ (ข้อมูลตรงนี้แม่บอกมาจ๊ะ แม่จบพยาบาล พยาบาลต้องหาผู้ป่วยคล่องจ๊ะ กรุณาอย่าสงสัย)
ปิติเข้าใกล้เสียงนั้นมากขึ้น ในที่สุดปิติก็พบต้นตอของเสียง เสียงนั้นไม่ใช่แมว สัตว์น้อยนั้นหลบอยู่ในตู้ไม้เก่าๆตู้หนึ่ง ปิติเพ่งพิจารณาอย่างระแวดระวัง สุนัขเปียกปอนตัวจ้อยมองกลับมาที่ปิติด้วยสีหน้าและท่าทีอยากรู้อยากเห็นเล็กน้อย มันเอียงคอสี่สิบห้าองศาเมื่อพบปิติ
“ขอโทษจ๊ะ งี๊ดด ฉันหลงกับแม่ ฝนตกหนักมาก ฉันหนาว ฉันเลยเข้ามาแอบในตู้นี้จ๊ะ งี๊ดๆ”
“เธอเป็นเจ้าหมาน้อยนี่เอง ฉันก็นึกว่าผีหลอกเสียอีกแน่ะ ไม่เป็นไรนะ เธอจะหลบฝนตรงนี้ก่อนก็ได้ ไว้ฝนหยุดแล้ว ฉันจะขึ้นหลังคาไปหาแม่ของเธอให้นะจ๊ะ เมี๊ยว”
“ขอบใจเธอมากๆนะจ๊ะ ฉันขอโทษที่ทำให้เธอตกใจ ฉันชื่อมานะ แม่ของฉันชื่อมานีจ๊ะ แม่ฉันขนสีน้ำตาลมีปานดำรูปหัวใจด้วยจ๊ะ”
“อ๋ออ ฉันคิดว่าฉันเคยเห็นแม่เธออยู่นะ เอาเป็นว่าฝนตกเมื่อไหร่ฉันจะลองปีนหลังคาบ้านคนอื่นมองหาแม่เธอให้นะ เมี๊ยว ไม่ต้องเป็นห่วงจ๊ะ”
มานะจึงนอนหลับได้อย่างสบายใจ แมวอย่างผมก็อดจะภาคภูมิใจในความดีของตัวเองไม่ได้เลยล่ะ อันนี้ไม่ได้คุยน๊ะ แค่เล่าให้ฟังจ้า
แม้จะไม่มีผู้ชม ไม่ได้ออกทีวีช่องไหน แต่ปิติไม่ได้สนใจมากเท่ากับความอุ่นใจของผู้เดือดร้อน หรือความรู้สึกเป็นสุขที่ได้ทำเรื่องดีๆจ๊ะ เมี๊ยว
พอตกบ่าย ฝนจึงหยุดตก ปิติจึงออกตามหาแม่ของมานะตามสัญญาที่ให้ไว้ ปิติมองหาแถวบริเวณบ้านก็ยังไม่พบ จึงค่อยๆขยายวงค้นหากว้างออกไปอีก ปิติต้องยืมหลังคาบ้านหลายหลังทีเดียวเชียวแหล่ะ มานีจ๋า อยู่ไหนเอ่ย ปานดำรูปหัวใจ อยู่ไหนน๊อออ
“โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง” เสียงหมาเห่า เสียงนั้นเจือความกังวลใจในน้ำเสียง “มานะจ๋า ลูกอยู่ไหน โฮ่ง โฮ่งง” มานีเรียกหาลูกชายสุดที่รัก ความหวังที่จะพบลูกชายของเธอดูจะริบหรี่และสิ้นหวัง เธอหยุดพักใต้ร่มเงาต้นไม้ใหญ่ด้วยความเหนื่อยอ่อน ลิ้นห้อยน้ำลายหกน้ำตาไหล ปิติไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าหามานีเลยจ๊ะ
“เธอคือมานีใช่ไหมจ๊ะ เมี๊ยวว มานะมาหลบฝนที่บ้านฉันเองจ้า เดี๋ยวฉันจะนำทางเธอไปที่บ้านฉันนะ”
“จริงหรอ โฮ่งง ขอบคุณมากๆเลยจ๊ะ ฉันตามหาลูกฉันมานานมากแล้ว จนคิดว่าคงไม่มีโอกาสได้เจอหน้าลูกอีกแล้ว ขอบใจเธอมากๆนะจ๊ะ โฮ่งงงงงง”
………………..
ปิติรู้สึกมาตลอดเลยจ๊ะ..ว่า บางทีแมวอย่างเราก็ถูกมองว่าเป็นสิ่งมีชีวิตตัวกระจ้อยร้อยแสนขี้เกียจบ้าง เอาแต่กินและนอนบ้าง แต่ครั้งนี้ หลังจากที่ได้เห็นแม่ลูกกลับมาพบกันอีกครั้ง ภาพมานีเลียหน้ามานะด้วยความรักที่เธอมีให้แก่ลูกชายอย่างเปี่ยมล้น น้ำตาที่ไหลรินของพวกเขาทั้งสองหาใช่น้ำตาแห่งความทุกข์หากแต่เป็นน้ำตาแห่งความ”ปลื้มปิติ” ความสุขของการได้ช่วยเหลือผู้อื่นโดยไม่คำนึงถึงความแตกต่างของชาติกำเนิดหรือสถานะมันช่างอิ่มเอมและตื้นตันอย่างไม่อาจบรรยายเป็นคำพูดใดๆได้
ปิติคงจะไม่รู้สึกเสียใจแต่อย่างใดหากนับแต่นี้ต่อไปจะได้ยินใครบอกว่าปิติเป็นแมวเหมียวจอมขี้เกียจ นั้นเพราะภายในใจของปิติรู้ดีจ๊ะ ว่าอย่างน้อยครั้งหนึ่ง ปิติก็ทำให้แม่และลูกได้กลับมาพบกันอีกครั้ง ที่จริงแล้วปิติเอง ก็หวังว่า อาจจะมีสักวันที่ปิติได้พบกับแม่และพี่น้องอย่าง”พร้อมหน้าพร้อมตา”อีกครั้งจ๊ะ เมี๊ยว
เมื่อพายุฝนพ้นผ่าน วันสีฟ้าที่แสนอ่อนโยนจะผ่านเข้ามา วันใหม่ของทุกชีวิตจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง ชีวิตของแมวเหมียวอย่างปิติจะยังคงดำเนินต่อไปพร้อมกับนายที่น่ารักทั้งสอง ปิติจะเก็บเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาทั้งดีและร้าย ให้ชนรุ่นหลังได้ฟังเป็นนิทานสอนใจต่อไปอีกนานแสนนานจ๊ะ
*** จบ ***
-------------------------------------------
EP.1 ชีวิตของแมวชื่อปิติ
http://pantip.com/topic/31937190
EP.2 แม่ของผมเก่งที่ซู้ด
http://pantip.com/topic/31940541
EP.3 ชูใจจอมแมวแห่งวังหลวง
http://pantip.com/topic/31945451
EP.4 เข้าใจในกันและกัน
http://pantip.com/topic/31954458
------------------------------------------
ขอบคุณท่านผู้อ่านที่ติดตามผลงานมาโดยตลอดนะครับ
ยินดีเป็นอย่างยิ่งครับหากปิติทำให้ท่านยิ้มได้ หากท่านชื่นชอบ ขอ +1 จากท่านผู้อ่านนะครับ ^^
ชีวิตของแมวชื่อปิติ EP.5 (ตอนจบ) – วันสีฟ้า
ทุกครั้งที่ฝนตกทีไร จมูกของปิติมันจะฟุดฟัดฮึดฮัดไปเสียทุกครั้ง นั้นเพราะความสามารถในการได้กลิ่นและได้ยินของปิตินั้นดีกว่าคนหลายเท่าตัวจ๊ะ เมื่อฝนตกปิติจะสัมผัสได้ถึงความชื้นในอากาศ และความชื้น ก็ทำให้การหายใจเป็นไปโดยไม่สะดวกจ๊ะ ปิตินะทั้งตะกายมุ้งลวด ร้องเสียงดัง แหม่ว แหม่ว มโววว…อยู่นานสองนาน เจ้านายก็ยังไม่ยอมให้เข้าบ้าน มันหนาวน๊า ขอปิติ เข้าไปนอนบนพรมอุ่นๆในบ้านบ้างจะได้มั้ย เมี๊ยว
สุดท้าย ปิติก็ได้แต่ไปซุกมุม แต่มันก็หนาวสั่นอยู่ดีล่ะจ๊ะ ลมแรงมากด้วย นั่งนิ่งเป็นแมวเหม่ออยู่ไม่ทันไร อยู่ๆได้ยินเสียงร้องของเสียงที่ไม่คุ้นเคย
งี๊ดด…………. (หึ้!? ผีหลอก??)
งี๊ดดด…………. (ปิติหนวดกระตุก เดี๋ยวอุทิศส่วนกุศลไปให้น๊ะ เมี๊ยวว)
งี๊ดดด งี๊ดดด งี๊ดดดด (แว๊กก ไม่ใช่ผีล่ะ ส่งเสียงถี่ขนาดนี้)
ทว่าเสียงลึกลับนั้นถูกเสียงหยาดฝนกลบจนแทบหมดสิ้น ปิติยืนขึ้น พยายามใช้ความสามารถทั้งหมดที่มีฟังว่าเสียงนั้นมาจากไหน นอกจากหูที่ไวเป็นพิเศษ ปิติยังมีอาวุธอีกอย่าง นั่นก็คือหนวด (ชูใจขนานนามว่า หนวดเรดาห์) สามารถเพิ่มการรับรู้ของกลิ่นได้มากขึ้นร้อยละห้าสิบ (ข้อมูลตรงนี้แม่บอกมาจ๊ะ แม่จบพยาบาล พยาบาลต้องหาผู้ป่วยคล่องจ๊ะ กรุณาอย่าสงสัย)
ปิติเข้าใกล้เสียงนั้นมากขึ้น ในที่สุดปิติก็พบต้นตอของเสียง เสียงนั้นไม่ใช่แมว สัตว์น้อยนั้นหลบอยู่ในตู้ไม้เก่าๆตู้หนึ่ง ปิติเพ่งพิจารณาอย่างระแวดระวัง สุนัขเปียกปอนตัวจ้อยมองกลับมาที่ปิติด้วยสีหน้าและท่าทีอยากรู้อยากเห็นเล็กน้อย มันเอียงคอสี่สิบห้าองศาเมื่อพบปิติ
“ขอโทษจ๊ะ งี๊ดด ฉันหลงกับแม่ ฝนตกหนักมาก ฉันหนาว ฉันเลยเข้ามาแอบในตู้นี้จ๊ะ งี๊ดๆ”
“เธอเป็นเจ้าหมาน้อยนี่เอง ฉันก็นึกว่าผีหลอกเสียอีกแน่ะ ไม่เป็นไรนะ เธอจะหลบฝนตรงนี้ก่อนก็ได้ ไว้ฝนหยุดแล้ว ฉันจะขึ้นหลังคาไปหาแม่ของเธอให้นะจ๊ะ เมี๊ยว”
“ขอบใจเธอมากๆนะจ๊ะ ฉันขอโทษที่ทำให้เธอตกใจ ฉันชื่อมานะ แม่ของฉันชื่อมานีจ๊ะ แม่ฉันขนสีน้ำตาลมีปานดำรูปหัวใจด้วยจ๊ะ”
“อ๋ออ ฉันคิดว่าฉันเคยเห็นแม่เธออยู่นะ เอาเป็นว่าฝนตกเมื่อไหร่ฉันจะลองปีนหลังคาบ้านคนอื่นมองหาแม่เธอให้นะ เมี๊ยว ไม่ต้องเป็นห่วงจ๊ะ”
มานะจึงนอนหลับได้อย่างสบายใจ แมวอย่างผมก็อดจะภาคภูมิใจในความดีของตัวเองไม่ได้เลยล่ะ อันนี้ไม่ได้คุยน๊ะ แค่เล่าให้ฟังจ้า
แม้จะไม่มีผู้ชม ไม่ได้ออกทีวีช่องไหน แต่ปิติไม่ได้สนใจมากเท่ากับความอุ่นใจของผู้เดือดร้อน หรือความรู้สึกเป็นสุขที่ได้ทำเรื่องดีๆจ๊ะ เมี๊ยว
พอตกบ่าย ฝนจึงหยุดตก ปิติจึงออกตามหาแม่ของมานะตามสัญญาที่ให้ไว้ ปิติมองหาแถวบริเวณบ้านก็ยังไม่พบ จึงค่อยๆขยายวงค้นหากว้างออกไปอีก ปิติต้องยืมหลังคาบ้านหลายหลังทีเดียวเชียวแหล่ะ มานีจ๋า อยู่ไหนเอ่ย ปานดำรูปหัวใจ อยู่ไหนน๊อออ
“โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง” เสียงหมาเห่า เสียงนั้นเจือความกังวลใจในน้ำเสียง “มานะจ๋า ลูกอยู่ไหน โฮ่ง โฮ่งง” มานีเรียกหาลูกชายสุดที่รัก ความหวังที่จะพบลูกชายของเธอดูจะริบหรี่และสิ้นหวัง เธอหยุดพักใต้ร่มเงาต้นไม้ใหญ่ด้วยความเหนื่อยอ่อน ลิ้นห้อยน้ำลายหกน้ำตาไหล ปิติไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าหามานีเลยจ๊ะ
“เธอคือมานีใช่ไหมจ๊ะ เมี๊ยวว มานะมาหลบฝนที่บ้านฉันเองจ้า เดี๋ยวฉันจะนำทางเธอไปที่บ้านฉันนะ”
“จริงหรอ โฮ่งง ขอบคุณมากๆเลยจ๊ะ ฉันตามหาลูกฉันมานานมากแล้ว จนคิดว่าคงไม่มีโอกาสได้เจอหน้าลูกอีกแล้ว ขอบใจเธอมากๆนะจ๊ะ โฮ่งงงงงง”
………………..
ปิติรู้สึกมาตลอดเลยจ๊ะ..ว่า บางทีแมวอย่างเราก็ถูกมองว่าเป็นสิ่งมีชีวิตตัวกระจ้อยร้อยแสนขี้เกียจบ้าง เอาแต่กินและนอนบ้าง แต่ครั้งนี้ หลังจากที่ได้เห็นแม่ลูกกลับมาพบกันอีกครั้ง ภาพมานีเลียหน้ามานะด้วยความรักที่เธอมีให้แก่ลูกชายอย่างเปี่ยมล้น น้ำตาที่ไหลรินของพวกเขาทั้งสองหาใช่น้ำตาแห่งความทุกข์หากแต่เป็นน้ำตาแห่งความ”ปลื้มปิติ” ความสุขของการได้ช่วยเหลือผู้อื่นโดยไม่คำนึงถึงความแตกต่างของชาติกำเนิดหรือสถานะมันช่างอิ่มเอมและตื้นตันอย่างไม่อาจบรรยายเป็นคำพูดใดๆได้
ปิติคงจะไม่รู้สึกเสียใจแต่อย่างใดหากนับแต่นี้ต่อไปจะได้ยินใครบอกว่าปิติเป็นแมวเหมียวจอมขี้เกียจ นั้นเพราะภายในใจของปิติรู้ดีจ๊ะ ว่าอย่างน้อยครั้งหนึ่ง ปิติก็ทำให้แม่และลูกได้กลับมาพบกันอีกครั้ง ที่จริงแล้วปิติเอง ก็หวังว่า อาจจะมีสักวันที่ปิติได้พบกับแม่และพี่น้องอย่าง”พร้อมหน้าพร้อมตา”อีกครั้งจ๊ะ เมี๊ยว
เมื่อพายุฝนพ้นผ่าน วันสีฟ้าที่แสนอ่อนโยนจะผ่านเข้ามา วันใหม่ของทุกชีวิตจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง ชีวิตของแมวเหมียวอย่างปิติจะยังคงดำเนินต่อไปพร้อมกับนายที่น่ารักทั้งสอง ปิติจะเก็บเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาทั้งดีและร้าย ให้ชนรุ่นหลังได้ฟังเป็นนิทานสอนใจต่อไปอีกนานแสนนานจ๊ะ
-------------------------------------------
EP.1 ชีวิตของแมวชื่อปิติ http://pantip.com/topic/31937190
EP.2 แม่ของผมเก่งที่ซู้ด http://pantip.com/topic/31940541
EP.3 ชูใจจอมแมวแห่งวังหลวง http://pantip.com/topic/31945451
EP.4 เข้าใจในกันและกัน http://pantip.com/topic/31954458
------------------------------------------
ขอบคุณท่านผู้อ่านที่ติดตามผลงานมาโดยตลอดนะครับ
ยินดีเป็นอย่างยิ่งครับหากปิติทำให้ท่านยิ้มได้ หากท่านชื่นชอบ ขอ +1 จากท่านผู้อ่านนะครับ ^^