เจ้านายไปงีบ…
เมื่อคืนปิติฝันเห็นแม่ด้วย เมี๊ยว ฝันว่าได้นอนกินนมแม่กับพี่น้องของผมในทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ แม่ใจดี ชอบทำความสะอาดให้พวกเราด้วยล่ะ
แม่บอกเสมอว่า ลูกๆเป็นเด็กเป็นเล็ก แม่ยังสามารถล้างตัวให้ลูกๆได้ แต่วันนึงที่ลูกๆเติบใหญ่ ลูกๆต้องหัดเลียตัวเองนะ แม่ไม่อาจเลียให้ลูกไปจนชีพวาย เพราะแม่เองก็มีธุระ เมี๊ยวว ว่าแล้วแม่ก็บรรจงเอาลิ้นมาเลียที่ใบหน้าของผมอย่างนุ่มนวล แม่บอกว่าในน้ำลายจะมีสารแอนติ-แบคทีเรียอยู่ ใช้ฆ่าเชื้อโรคได้ ผมอดทึ่งในความเป็นอัฉริยะของแม่ไม่ได้ (มารู้ทีหลังมาแม่จบพยาบาลมา ได้เหมียวนิยมอันดับ 2)
เมื่อคิดได้ดังนั้น ผมก็เอาลิ้นเลียที่อุ้งเท้าของผม แล้วก็เอามาถูหน้า เอี้ยวตัวไปเลียที่ด้านหลัง ผมเชื่อว่าสารแอนติ-แบคทีเรียที่แม่เคยเล่าให้ฟังคงทำงานได้อย่างเต็มประสิทธิภาพ เพราะผมไม่ค่อยมีกลิ่นสาบเลย รวมไปถึงอุ้งเท้าน้อยๆของผมก็เป็นเหมือนฟองน้ำอย่างดี ขอบคุณนะจ๊ะแม่
แม่ยังเคยบอกว่า ชีวิตของเราอาจจะมีความสุข อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา (อันนี้ผมไม่ค่อยเห็นด้วย เพราะผมไม่เคยเห็นตาผมมาก่อน ต้องเรียกอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมแม่สิ แม๊ว) แต่ก็เป็นความสุขที่อยู่กับเราไม่นาน วันนึงเราอาจจะต้องแยกย้ายกันไปตามเส้นทางของแต่ละตัว อาจจะมีใครได้พบกับแมวรัก อาจจะมีใครโชคร้ายโดนรถทับ ไม่มีใครบอกได้ (เผอิญแม่ไม่รู้จักเจนหรือริวที่ออกทีวีบ่อยๆ ถ้าจะรู้จักก็คงจะเป็น เจน-คาราโอเกะ ริว-ข้าวไข่เจียว)
แต่วันเวลาก็ยังคงดำเนินต่อไป ลูกจงเข้มแข็งและภาวนาในใจว่าขอให้ทุกชีวิตมีความสุข แค่นั้นแม่ก็พอใจจ๊ะ
.
.
.
คิดถึงแม่จ๊ะ เมี๊ยว
เป็นเวลาเย็นที่สงบสุข ลูกบอลสีส้มบนท้องฟ้านั้น (วันนึงผมจะขึ้นไปขย้ำลูกบอลลูกนั้น เหมือนที่ผมขยำเชือกจนชำนาญ แต่ตอนนี้ยังหาทางไปไม่ได้ ไม่รู้ต้องปีนหลังคาบ้านไหน ดูแล้วก็ไม่ไกลเท่าไหร่แต่ทำไมไปไม่ถึงสักที แมวไม่เข้าใจจ๊ะ) ทำให้ทุกอย่างดูกลมกลืน ผู้คนหลากสียังคงเดินต่อไป บ้างยิ้ม บ้างหน้ามุ่ย บางคนถึงขั้นเดินไปเพ้อไป แมวอย่างผมก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าจุดหมายปลายทางที่แท้จริงของมนุษย์พวกนี้อยู่ที่ไหนกันน๊อ
เดินตลอดเวลา แต่ไม่เคยถึง...
บางทีปิติก็รู้สึกโชคดีที่ได้ตกลงถังข้าวสาร แม้จะไม่มีหนูอยู่ในถังนั้นก็ตาม แต่ปิติก็ไม่ต้องลำบากตรากตรำหลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดินเหมือนมนุษย์ที่เรียกตัวเองว่าเป็นสัตว์ประเสริฐ
ก็ต้องขอขอบคุณเจ้านายผู้ใจดีทั้งสองมา ณ ที่นี่ด้วยนะจ๊ะ เมี๊ยว ถึงแม้จะแอบงอนไปบ้างว่าไม่ให้เจอแม่เลย แต่คำสอนที่แม่เคยว่าไว้ก็ทำให้ผมผ่านมาได้ด้วยดีจ๊ะ
คืนนี้ ผมจะออกไปท่องราตรี พอดีวันก่อนได้เจอกับแมวสีส้มชื่อชูใจ หรือทำใจ อะไรนี่แหละมั๊ง เธอบอกว่าเธอจะสอนผมให้รู้วิธีฝึกนินจา เอาไว้ย่องเบาเข้าบ้าน และฝึกการลอบสังหาร เธอขโมยปลาและอาหารสดได้หลายตัวแล้วจากร้านขายอาหารสดที่ตลาด เหล่าบรรดาแมวก็ยกให้เธอเป็นจอมแมวแห่งวังหลวง นอกจากนั้นเธอยังเป็นแมวที่มีสถิติการสังหารหมู่สูงสุด โอกาสมาถึงขนาดนี้ มีหรือแมวอินดี้อย่างผมจะพลาด
เจ้านายผมหลับอยู่พอดี ถึงเวลาที่ผมต้องไปเตรียมตัวแล้วล่ะ เมี๊ยว
//////
แมวพิมพ์
---------------------------
อย่าลืมอ่านตอนแรกนะจ๊ะ
http://pantip.com/topic/31937190
[นิยายโลกสวย]ชีวิตของแมวชื่อปิติ EP.2 - แม่ผมเก่งที่ซู้ด
เมื่อคืนปิติฝันเห็นแม่ด้วย เมี๊ยว ฝันว่าได้นอนกินนมแม่กับพี่น้องของผมในทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ แม่ใจดี ชอบทำความสะอาดให้พวกเราด้วยล่ะ
แม่บอกเสมอว่า ลูกๆเป็นเด็กเป็นเล็ก แม่ยังสามารถล้างตัวให้ลูกๆได้ แต่วันนึงที่ลูกๆเติบใหญ่ ลูกๆต้องหัดเลียตัวเองนะ แม่ไม่อาจเลียให้ลูกไปจนชีพวาย เพราะแม่เองก็มีธุระ เมี๊ยวว ว่าแล้วแม่ก็บรรจงเอาลิ้นมาเลียที่ใบหน้าของผมอย่างนุ่มนวล แม่บอกว่าในน้ำลายจะมีสารแอนติ-แบคทีเรียอยู่ ใช้ฆ่าเชื้อโรคได้ ผมอดทึ่งในความเป็นอัฉริยะของแม่ไม่ได้ (มารู้ทีหลังมาแม่จบพยาบาลมา ได้เหมียวนิยมอันดับ 2)
เมื่อคิดได้ดังนั้น ผมก็เอาลิ้นเลียที่อุ้งเท้าของผม แล้วก็เอามาถูหน้า เอี้ยวตัวไปเลียที่ด้านหลัง ผมเชื่อว่าสารแอนติ-แบคทีเรียที่แม่เคยเล่าให้ฟังคงทำงานได้อย่างเต็มประสิทธิภาพ เพราะผมไม่ค่อยมีกลิ่นสาบเลย รวมไปถึงอุ้งเท้าน้อยๆของผมก็เป็นเหมือนฟองน้ำอย่างดี ขอบคุณนะจ๊ะแม่
แม่ยังเคยบอกว่า ชีวิตของเราอาจจะมีความสุข อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา (อันนี้ผมไม่ค่อยเห็นด้วย เพราะผมไม่เคยเห็นตาผมมาก่อน ต้องเรียกอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมแม่สิ แม๊ว) แต่ก็เป็นความสุขที่อยู่กับเราไม่นาน วันนึงเราอาจจะต้องแยกย้ายกันไปตามเส้นทางของแต่ละตัว อาจจะมีใครได้พบกับแมวรัก อาจจะมีใครโชคร้ายโดนรถทับ ไม่มีใครบอกได้ (เผอิญแม่ไม่รู้จักเจนหรือริวที่ออกทีวีบ่อยๆ ถ้าจะรู้จักก็คงจะเป็น เจน-คาราโอเกะ ริว-ข้าวไข่เจียว)
แต่วันเวลาก็ยังคงดำเนินต่อไป ลูกจงเข้มแข็งและภาวนาในใจว่าขอให้ทุกชีวิตมีความสุข แค่นั้นแม่ก็พอใจจ๊ะ
.
.
.
คิดถึงแม่จ๊ะ เมี๊ยว
เป็นเวลาเย็นที่สงบสุข ลูกบอลสีส้มบนท้องฟ้านั้น (วันนึงผมจะขึ้นไปขย้ำลูกบอลลูกนั้น เหมือนที่ผมขยำเชือกจนชำนาญ แต่ตอนนี้ยังหาทางไปไม่ได้ ไม่รู้ต้องปีนหลังคาบ้านไหน ดูแล้วก็ไม่ไกลเท่าไหร่แต่ทำไมไปไม่ถึงสักที แมวไม่เข้าใจจ๊ะ) ทำให้ทุกอย่างดูกลมกลืน ผู้คนหลากสียังคงเดินต่อไป บ้างยิ้ม บ้างหน้ามุ่ย บางคนถึงขั้นเดินไปเพ้อไป แมวอย่างผมก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าจุดหมายปลายทางที่แท้จริงของมนุษย์พวกนี้อยู่ที่ไหนกันน๊อ
เดินตลอดเวลา แต่ไม่เคยถึง...
บางทีปิติก็รู้สึกโชคดีที่ได้ตกลงถังข้าวสาร แม้จะไม่มีหนูอยู่ในถังนั้นก็ตาม แต่ปิติก็ไม่ต้องลำบากตรากตรำหลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดินเหมือนมนุษย์ที่เรียกตัวเองว่าเป็นสัตว์ประเสริฐ
ก็ต้องขอขอบคุณเจ้านายผู้ใจดีทั้งสองมา ณ ที่นี่ด้วยนะจ๊ะ เมี๊ยว ถึงแม้จะแอบงอนไปบ้างว่าไม่ให้เจอแม่เลย แต่คำสอนที่แม่เคยว่าไว้ก็ทำให้ผมผ่านมาได้ด้วยดีจ๊ะ
คืนนี้ ผมจะออกไปท่องราตรี พอดีวันก่อนได้เจอกับแมวสีส้มชื่อชูใจ หรือทำใจ อะไรนี่แหละมั๊ง เธอบอกว่าเธอจะสอนผมให้รู้วิธีฝึกนินจา เอาไว้ย่องเบาเข้าบ้าน และฝึกการลอบสังหาร เธอขโมยปลาและอาหารสดได้หลายตัวแล้วจากร้านขายอาหารสดที่ตลาด เหล่าบรรดาแมวก็ยกให้เธอเป็นจอมแมวแห่งวังหลวง นอกจากนั้นเธอยังเป็นแมวที่มีสถิติการสังหารหมู่สูงสุด โอกาสมาถึงขนาดนี้ มีหรือแมวอินดี้อย่างผมจะพลาด
เจ้านายผมหลับอยู่พอดี ถึงเวลาที่ผมต้องไปเตรียมตัวแล้วล่ะ เมี๊ยว
//////
แมวพิมพ์
---------------------------
อย่าลืมอ่านตอนแรกนะจ๊ะ
http://pantip.com/topic/31937190