สวัสดีค่ะ
ไม่นานมานี้ จขกท. เพิ่งกลับมาจากทริปไปเที่ยวญี่ปุ่นกับคุณแม่
แม่ก็ชมว่าคนญี่ปุ่นใจดีเนาะ แต่แม่ไม่ค่อยชอบอาหารญี่ปุ่นเท่าไหร่
จะว่าไปก็น่าไปเที่ยวอีก
จขกท มาคิดว่า
แหล่งท่องเที่ยวหลายแห่ง แม้สถานที่ไม่ได้สวยงามมากมาย อาหารไม่ได้อร่อยดังใจ แต่รวมๆแล้วเราก็อยากกลับไปอีก 555(เอ๊ะ มันแปลว่าอะไรฟะ)
เพราะผู้คนที่พบเจอนั้นน่ารัก และการเดินทางสะดวกสบาย บาทวิถีเดินสะดวก และปลอดภัย
เลยอยากชวนหลายๆคนมาแชร์ประสบการณ์ดีๆที่พบเจอค่ะ
ของ จขกท. นะคะ ที่จำได้แม่นก็มี
-ไปกับเพื่อนโดยไม่มีผู้ใหญ่ไปด้วย สมัยเรียนมหาลัยค่ะ อายุ 18 หรือ 19 นี่แหละ ลืมละ
ประเทศที่ไปตอนนั้นคือฮ่องกงค่ะ เพื่อนแวะไปเยี่ยมคุณแม่ที่ฮ่องกง
จขกท พอพูดจีนได้นิดหน่อย แต่สมัยนั้นคนยังไม่ค่อยพูดภาษาจีนแมนดารินค่ะ พูดแต่กวางตุ้ง จขกท กับเพื่อน ภาษาอังกฤษก็ย่ำแย่
แม่เพื่อนมารับที่สนามบิน แล้วก็เที่ยวกันเอง
มีหลายวันที่หลงทิศ (แผนที่พร้อม) ไปถึงจุดต้องการแล้ว แต่หาสถานที่ท่องเที่ยวไม่เจอ
เลยเข้าไปถามโดยใช้ภาษาใบ้บ้าง ภาษาเขียนบ้าง
คนส่วนใหญ่พอเห็นเราพูดไม่รู้เรื่อง ก็ช่วยเหลือโดยเดินนำทางจนไปถึงจุดหมาย
ส่วน จขกท กับเพื่อนไม่เข็ด พอเห็นมีคนช่วยก็เลยเที่ยวจนดึกดื่น บางคืน จขกท กลับห้องตอน 5 ทุ่ม รู้สึกถนนสว่างไสวดีค่ะ
ตั้งแต่นั้นก็ชอบไปเที่ยวฮ่องกงเสมอเวลามีโปรถูกๆ(แต่ปัจจุบันไม่หลงแล้วเน้อ และที่ฮ่องกงใชจีนกลางได้ทุกที่เลย)
-แท็กซี่ที่ปักกิ่ง ไปก่อนเอเชียนเกมส์ ไปกับเพื่อนสองคนเช่นกัน(แต่เพื่อนคนละคนนะ)
ทว่าที่พักอยู่ในซอยลึกลับแถวหวังฟูจิ่ง คุณแท็กซี่ดูที่อยู่แล้วก็หาไม่เจอเหมือนกัน แต่เขาก็ขับไปใกล้จุดหมาย
พี่แท็กซี่น่ารักมาก จอดแล้วลงไปไล่ถามชาวบ้านจนหาที่พักให้เราพบ(ไม่มีอ้อมนะคะ เพราะเขาตรงไปแถวหวังฟูจิ่งให้เลย เหลือแค่วนหาซอย)
พี่แท็กซี่อีกคันคือ ตอนขากลับ เราต้องไปสนามบินปักกิ่ง แต่... จขกท กับเพื่อนไม่ทราบว่าเขามีสองสนามบิน -*-
แท็กซี่ถามว่าจะไปสนามบินไหน อึ้งค่ะ
ไปตอนช่วงวันหยุดแรงงาน พฤษภาคม แท็กซี่ก็ช่วยโทรติดต่อบริษัทขายตั๋วเครื่องบิน แต่ไม่ได้ผล เขาคงปิด
สุดท้ายพี่แท็กซี่เลยบอกกับพวกเราว่า วัดดวงนะ ถ้าไปที่แรกไม่เจอ จะรีบพาไปที่สอง
ตอนนั้นทำใจว่ามีแววตกเครื่องค่ะ เพราะเครื่องออก 5 โมงครึ่งหรือหกโมง แต่ จขกท กับเพื่อนไปเก็บกระเป๋าตอน 4 โมงเย็นค่ะ
สุดท้ายพี่แท็กซี่ก็เหยียบสุดตีน และไล่ถามคน(ซึ่งไม่ได้มีให้แวะถามมากสักเท่าไหร่) แล้วก็ช่วยไล่ดูป้ายสายการบินข้างนอกถนนที่เราต้องไปจนเจอค่ะ
-แท็กซี่ที่เซียะเหมิน ออกจากสนามบิน ไปหาโรงแรมไม่เจอ 555 ไปเองก็งี้แหละ... รอบนี้ไปกับที่บ้าน เลยซ่านิดนึงไม่ได้เตรียมอะไรให้พร้อม
แท็กซี่ถามว่าจะไปทางเลียบทะเล ซึ่งเห็นวิวสวยแต่อ้อม หรือไปตรงกลางเมืองทะลุเมือง
ที่บ้านบอก ไปกลางเมืองเลยเพ่ พี่แท็กก็ขับไปจนถึงโรงแรม แต่... อุแม่เจ้า ทั้งบ้านสี่คน ไม่มีเศษกะตังค์ มีแต่แบงค์ใหญ่ -*-
พยายามนับแบงค์ปลีกที่พอมีเหลือให้แต่ก็ไม่พอ
แบงค์ใหญ่พี่แท็กซี่ก็ไม่มีทอน ขาดตังค์ไปกี่หยวนลืมละ พี่แท็กซี่บอก ไม่เป็นไร เศษตังค์นิดเดียว ไม่ต้องจ่ายก็ได้
เลยได้แต่ขอโทษเค้า แต่ถึงกระนั้นพี่แท็กซี่ก็ใจดี มาช่วยยกกระเป๋าเดินทางให้ลงจากรถตั้งสี่ใบ
(รอบนั้นมีแต่สาวๆสูงวัยค่ะ อาอี๊ อาม่า)
-ญี่ปุ่น
ออกจากโรงแรมไปเที่ยวกับแม่(ขากลับไปรถเมล์ ขากลับกลับรถไฟ) หยิบแผนที่ รร กะนามบัตรยัดใส่กระเป๋า จบ...
ลงจากรถไฟในโตเกียวตอนสี่ทุ่ม รู้ว่าใกล้ถึงโรงแรมแล้ว แต่ไม่รู้ว่าต้องเดินทิศไหน ฝนก็ตก เลยยืนเอ๋อหน้ารถไฟแป๊บนึง
อ้อ เรามีแผนที่โรงแรม หยิบออกมา...
มั่นใจในตัวเองมากว่าอ่านแผนที่เก่ง แต่แผนที่ที่หยิบมาจากโรงแรมเป็นตัวคาตาคานะ...
เราอ่านออกแต่ฮิรางานะ แต่เราอ่านคาตาคานะไม่ได้ 555 เอาไงดีฟะตู
ตัดสินใจถามทางคนแถวนั้น น่าจะเป็นหนุ่มออฟฟิศ เขาก็บอกทางให้ แต่... ขอโทษค่ะ ฟังออกไม่หมด
เพราะมันต้องเลี้ยวไปเลี้ยวมา มีสัญลักษณ์ตรงหัวมุม ประมาณไปถึงไฟแดงเลี้ยว ไปถึงตรอกเลี้ยว อะไรอีกไม่รู้
แผนที่ที่หยิบมามันไม่ถึงจุดที่เป็นชานชลารถไฟด้วยง่ะ TT
คุณหนุ่มออฟฟิศเลยบอกให้เรากับแม่ยืนรอตรงหน้าป้ายรถเมล์ แล้วรอเขาแป๊บนึง
ได้ค่ะ เราก็รอ รอราวๆ 5-10 นาที พี่แกกลับมาจริงๆค่ะ พร้อมจักรยาน
คือแกจะขี่จักรยานนำทางเรากะแม่ แล้วขี่กลับ
แต่แล้ว ตะละล๊าาาา เราก็เจอไกด์ของเราลงจากรถไฟเหมือนกันพอดี เลยเดินกลับกับไกด์และขอบคุณคุณอาผู้ใจดี
คิดว่าถ้ามีโอกาส ก็จะกลับไปเที่ยวสถานที่ที่คนใจดีบ่อยๆ
ส่วนที่ที่เจอคนไม่ดีก็มีนะคะ ขอทำเป็นเนียนลืมๆมันละกันค่ะ
ปล. ในทางตรงข้าม ถ้าเราเป็นเจ้าบ้านใจดี สื่อสารกับนักท่องเที่ยวได้ นักท่องเที่ยวก็น่าจะอยากกลับมาเมืองไทยมากๆเช่นเดียวกันค่ะ
โดยเฉพาะเมื่อเข้าสู่ AEC
อันนี้ขอแอ๊บนิดนึง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ชวนกันมาแชร์เหตุการณ์ประทับใจตอนไปเที่ยวต่างแดน
ไม่นานมานี้ จขกท. เพิ่งกลับมาจากทริปไปเที่ยวญี่ปุ่นกับคุณแม่
แม่ก็ชมว่าคนญี่ปุ่นใจดีเนาะ แต่แม่ไม่ค่อยชอบอาหารญี่ปุ่นเท่าไหร่
จะว่าไปก็น่าไปเที่ยวอีก
จขกท มาคิดว่า
แหล่งท่องเที่ยวหลายแห่ง แม้สถานที่ไม่ได้สวยงามมากมาย อาหารไม่ได้อร่อยดังใจ แต่รวมๆแล้วเราก็อยากกลับไปอีก 555(เอ๊ะ มันแปลว่าอะไรฟะ)
เพราะผู้คนที่พบเจอนั้นน่ารัก และการเดินทางสะดวกสบาย บาทวิถีเดินสะดวก และปลอดภัย
เลยอยากชวนหลายๆคนมาแชร์ประสบการณ์ดีๆที่พบเจอค่ะ
ของ จขกท. นะคะ ที่จำได้แม่นก็มี
-ไปกับเพื่อนโดยไม่มีผู้ใหญ่ไปด้วย สมัยเรียนมหาลัยค่ะ อายุ 18 หรือ 19 นี่แหละ ลืมละ
ประเทศที่ไปตอนนั้นคือฮ่องกงค่ะ เพื่อนแวะไปเยี่ยมคุณแม่ที่ฮ่องกง
จขกท พอพูดจีนได้นิดหน่อย แต่สมัยนั้นคนยังไม่ค่อยพูดภาษาจีนแมนดารินค่ะ พูดแต่กวางตุ้ง จขกท กับเพื่อน ภาษาอังกฤษก็ย่ำแย่
แม่เพื่อนมารับที่สนามบิน แล้วก็เที่ยวกันเอง
มีหลายวันที่หลงทิศ (แผนที่พร้อม) ไปถึงจุดต้องการแล้ว แต่หาสถานที่ท่องเที่ยวไม่เจอ
เลยเข้าไปถามโดยใช้ภาษาใบ้บ้าง ภาษาเขียนบ้าง
คนส่วนใหญ่พอเห็นเราพูดไม่รู้เรื่อง ก็ช่วยเหลือโดยเดินนำทางจนไปถึงจุดหมาย
ส่วน จขกท กับเพื่อนไม่เข็ด พอเห็นมีคนช่วยก็เลยเที่ยวจนดึกดื่น บางคืน จขกท กลับห้องตอน 5 ทุ่ม รู้สึกถนนสว่างไสวดีค่ะ
ตั้งแต่นั้นก็ชอบไปเที่ยวฮ่องกงเสมอเวลามีโปรถูกๆ(แต่ปัจจุบันไม่หลงแล้วเน้อ และที่ฮ่องกงใชจีนกลางได้ทุกที่เลย)
-แท็กซี่ที่ปักกิ่ง ไปก่อนเอเชียนเกมส์ ไปกับเพื่อนสองคนเช่นกัน(แต่เพื่อนคนละคนนะ)
ทว่าที่พักอยู่ในซอยลึกลับแถวหวังฟูจิ่ง คุณแท็กซี่ดูที่อยู่แล้วก็หาไม่เจอเหมือนกัน แต่เขาก็ขับไปใกล้จุดหมาย
พี่แท็กซี่น่ารักมาก จอดแล้วลงไปไล่ถามชาวบ้านจนหาที่พักให้เราพบ(ไม่มีอ้อมนะคะ เพราะเขาตรงไปแถวหวังฟูจิ่งให้เลย เหลือแค่วนหาซอย)
พี่แท็กซี่อีกคันคือ ตอนขากลับ เราต้องไปสนามบินปักกิ่ง แต่... จขกท กับเพื่อนไม่ทราบว่าเขามีสองสนามบิน -*-
แท็กซี่ถามว่าจะไปสนามบินไหน อึ้งค่ะ
ไปตอนช่วงวันหยุดแรงงาน พฤษภาคม แท็กซี่ก็ช่วยโทรติดต่อบริษัทขายตั๋วเครื่องบิน แต่ไม่ได้ผล เขาคงปิด
สุดท้ายพี่แท็กซี่เลยบอกกับพวกเราว่า วัดดวงนะ ถ้าไปที่แรกไม่เจอ จะรีบพาไปที่สอง
ตอนนั้นทำใจว่ามีแววตกเครื่องค่ะ เพราะเครื่องออก 5 โมงครึ่งหรือหกโมง แต่ จขกท กับเพื่อนไปเก็บกระเป๋าตอน 4 โมงเย็นค่ะ
สุดท้ายพี่แท็กซี่ก็เหยียบสุดตีน และไล่ถามคน(ซึ่งไม่ได้มีให้แวะถามมากสักเท่าไหร่) แล้วก็ช่วยไล่ดูป้ายสายการบินข้างนอกถนนที่เราต้องไปจนเจอค่ะ
-แท็กซี่ที่เซียะเหมิน ออกจากสนามบิน ไปหาโรงแรมไม่เจอ 555 ไปเองก็งี้แหละ... รอบนี้ไปกับที่บ้าน เลยซ่านิดนึงไม่ได้เตรียมอะไรให้พร้อม
แท็กซี่ถามว่าจะไปทางเลียบทะเล ซึ่งเห็นวิวสวยแต่อ้อม หรือไปตรงกลางเมืองทะลุเมือง
ที่บ้านบอก ไปกลางเมืองเลยเพ่ พี่แท็กก็ขับไปจนถึงโรงแรม แต่... อุแม่เจ้า ทั้งบ้านสี่คน ไม่มีเศษกะตังค์ มีแต่แบงค์ใหญ่ -*-
พยายามนับแบงค์ปลีกที่พอมีเหลือให้แต่ก็ไม่พอ
แบงค์ใหญ่พี่แท็กซี่ก็ไม่มีทอน ขาดตังค์ไปกี่หยวนลืมละ พี่แท็กซี่บอก ไม่เป็นไร เศษตังค์นิดเดียว ไม่ต้องจ่ายก็ได้
เลยได้แต่ขอโทษเค้า แต่ถึงกระนั้นพี่แท็กซี่ก็ใจดี มาช่วยยกกระเป๋าเดินทางให้ลงจากรถตั้งสี่ใบ
(รอบนั้นมีแต่สาวๆสูงวัยค่ะ อาอี๊ อาม่า)
-ญี่ปุ่น
ออกจากโรงแรมไปเที่ยวกับแม่(ขากลับไปรถเมล์ ขากลับกลับรถไฟ) หยิบแผนที่ รร กะนามบัตรยัดใส่กระเป๋า จบ...
ลงจากรถไฟในโตเกียวตอนสี่ทุ่ม รู้ว่าใกล้ถึงโรงแรมแล้ว แต่ไม่รู้ว่าต้องเดินทิศไหน ฝนก็ตก เลยยืนเอ๋อหน้ารถไฟแป๊บนึง
อ้อ เรามีแผนที่โรงแรม หยิบออกมา...
มั่นใจในตัวเองมากว่าอ่านแผนที่เก่ง แต่แผนที่ที่หยิบมาจากโรงแรมเป็นตัวคาตาคานะ...
เราอ่านออกแต่ฮิรางานะ แต่เราอ่านคาตาคานะไม่ได้ 555 เอาไงดีฟะตู
ตัดสินใจถามทางคนแถวนั้น น่าจะเป็นหนุ่มออฟฟิศ เขาก็บอกทางให้ แต่... ขอโทษค่ะ ฟังออกไม่หมด
เพราะมันต้องเลี้ยวไปเลี้ยวมา มีสัญลักษณ์ตรงหัวมุม ประมาณไปถึงไฟแดงเลี้ยว ไปถึงตรอกเลี้ยว อะไรอีกไม่รู้
แผนที่ที่หยิบมามันไม่ถึงจุดที่เป็นชานชลารถไฟด้วยง่ะ TT
คุณหนุ่มออฟฟิศเลยบอกให้เรากับแม่ยืนรอตรงหน้าป้ายรถเมล์ แล้วรอเขาแป๊บนึง
ได้ค่ะ เราก็รอ รอราวๆ 5-10 นาที พี่แกกลับมาจริงๆค่ะ พร้อมจักรยาน
คือแกจะขี่จักรยานนำทางเรากะแม่ แล้วขี่กลับ
แต่แล้ว ตะละล๊าาาา เราก็เจอไกด์ของเราลงจากรถไฟเหมือนกันพอดี เลยเดินกลับกับไกด์และขอบคุณคุณอาผู้ใจดี
คิดว่าถ้ามีโอกาส ก็จะกลับไปเที่ยวสถานที่ที่คนใจดีบ่อยๆ
ส่วนที่ที่เจอคนไม่ดีก็มีนะคะ ขอทำเป็นเนียนลืมๆมันละกันค่ะ
ปล. ในทางตรงข้าม ถ้าเราเป็นเจ้าบ้านใจดี สื่อสารกับนักท่องเที่ยวได้ นักท่องเที่ยวก็น่าจะอยากกลับมาเมืองไทยมากๆเช่นเดียวกันค่ะ
โดยเฉพาะเมื่อเข้าสู่ AEC
อันนี้ขอแอ๊บนิดนึง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้