ขอกำลังใจหน่อยค่ะ เพลีย จิตตก คำพูดนิดเดียวบั่นทอนจิตใจ

เราเพิ่งเรียนจบมาได้หนึ่งเดือนค่ะ และเริ่มสมัครเข้าทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่งแถวพระราม 9 เมื่อสองอาทิตย์ที่แล้ว

ตอนนี้งานที่ทำยังต้องเรียนรู้อีกเยอะ บางอย่างก็ตอบได้บางอย่างก็ตอบไม่ได้ เจอปัญหาแต่ละวันให้แก้ไขมากบ้างน้อยบ้าง

วันไหนปัญหาน้อยก็แสดงว่าโชคดี และวันนี้ค่ะมีลูกค้าโทรมาถามเรื่องรายละเอียดสินค้าและเราตอบช้าค่ะ

เพราะต้องถามรายละเอียดคนอื่น พอจะมาตอบคำถามลูกค้าเราก็ได้ยินลูกค้าพูดว่า

“ไม่ถามละ ไปถามคนอื่นดีกว่า” ละก็วางสายใส่เราเฉย ละเหตุการณ์ที่สอง ลูกค้าโทรมาให้เชคสินค้าว่ามีของไหม ?

เราก็เชคๆให้ลูกค้าแต่เรายังไม่ชินกับระบบค่ะ ลูกค้าก็พูดว่า “ให้เชค...(ชื่อสินค้า) .. นะ ไม่ได้ให้ไปสร้างกระเบื้อง”

เราได้ยินแบบนี้ ก็พูดเสียงยิ้มๆไปว่า “หนูยังไม่คล่องค่ะพี่ รอแปปนึงน้า”  แต่ในใจเรารู้สึกแย่มาก แล้วเหตุการณ์ที่สามค่ะ

ลูกค้าโทรมาตอนเราเลิกงานแล้ว เขาเลยขอเบอร์คนที่สามารถติดต่อได้เพราะโทรไปแล้วไม่มีใครรับเลย

เราบอกเราจำเบอร์โต๊ะติดต่อภายในคนที่ลูกค้าต้องการไม่ได้ แต่เราก็ให้เบอร์พี่อีกคนไปค่ะที่เขาพอจะรู้ลายละเอียดสินค้าเหมือนกัน

และลูกค้าก็พูดว่า “อะไรกันทำงานมา จำอะไรไม่ได้เลยเหรอ” นี่มันก็ทำให้เรารู้สึกแย่อีกเหมือนกันค่ะ เพราะติดต่อภายในมีเป็นและ

เบอร์พี่คนนี้เราก็โทรหาไม่บ่อย เหตุการณ์พวกนี้มันดูเล็กๆนะคะ แต่เรากลับรู้สึกแย่มากค่ะ มันทำให้เรารู้สึกเราไม่ได้เรื่องเลย

เราดูไม่มีศักยภาพในการทำงานเลยค่ะ แต่เราก็พยายามนะคะที่จะเรียนรู้แต่สินค้าที่เราทำงานมันรายละเอียดเยอะจริงๆและ

สินค้าบางตัวเรายังไม่เคยได้ยิน ไม่เข้าใจและที่สำคัญตอนเรียนเราไม่เคยต้องมาแก้ปัญหาเยอะๆในแต่ละวันและโดนคนอื่นมา

พูดแบบนี้ใส่เรา








พี่ๆช่วยแนะคำและขอกำลังใจในการใช้ชีวิตในการทำงานหน่อยค่ะ หรือทัศนคติ ความคิดอะไรก็ได้ อยากได้แบบปลงๆ 555 บางทีเก็บมาคิดแล้วมันเครียดๆ แม้จะพยายามบอกตัวเองไม่ให้คิดแล้วนะคะ