มีเรื่องน้อยใจพ่อ แรกๆก็ไม่เท่าไหร่ แต่พอหลังๆมานี้เริ่มเยอะไป เริ่มทนไม่ไหวแล้วจริงๆ
ก่อนอื่นเลยคือว่าพ่อแม่เราแยกทางกัน ตัวเราอยู่กับพ่อ และน้องชายอยู่กับแม่ ซึ่งปิดเทอมเราก็จะไปอยู่กับแม่บ้าง (ตัวเราอายุ17 น้องอายุ12)
แล้วคือเทอมนี้น้องเรามาอยู่กับเราที่บ้านพ่อ สิ่งที่เราน้อยใจคือพ่อเอาแต่สนใจแต่น้องอย่างเดียว
ก็เข้าใจนะคะว่าพ่อกับน้องไม่ค่อยได้เจอกัน แรกๆก็ไม่คิดอะไรมาก ที่ช่วง3-4วันมานี้มันมากเกินไป
พ่อทำเหมือนเราไม่มีตัวตนเลย ไม่สนใจอะไรเราเลย อะไรๆก็ให้แต่น้อง อย่างเช่น
ตื่นเช้ามาก็ถามน้องว่าหิวมั้ย? อยากกินอะไร? แต่ไม่ถามอะไรเราเลยสักคำ ไม่สนใจว่าเราจะหิวมั้ย จะรู้สึกอย่างไร
หลังจากนั้นพ่อก็เดินมาบอกแค่ว่า กับข้าวอยู่ในครัว แล้วก็เดินไปนั่งเล่นนั่งคุยกับน้องต่อ สักพักเราเดินไปในครัวเพื่อที่ว่าจะกินข้าว
แต่คือไม่เหลืออะไรให้เราเลย เราเลยไปถามน้อง น้องบอกว่ากินหมดแล้ว ทั้งๆที่ส่วนของตัวเองก็กินไปแล้ว ยังจะมาแย่งอีกหรอ ...
พ่อก็ได้แต่พูดว่าแบ่งให้น้องแค่นี้ไม่เห็นเป็นไร เราก็เลยปล่อยๆไป ซึ่งวันนั้นทั้งวันเราไม่ได้กินอะไรเลย คือเราน้อยใจพ่อที่พ่อไม่สนใจอะไรเราเลย วันนี้เราทนไม่ไหวเลยออกไปบ้านเพื่อน นั่งคุยเล่นกับเพื่อนเพื่อให้สบายใจ แต่พ่อกลับไม่สนใจเลยว่าเราจะไปไหน ทำอะไร ไม่โทรตามด้วย หลังจากกลับบ้านมาเราก็เก็บตัวอยู่แต่ในห้องไม่ออกไปไหน ไม่พูดกับใครทั้งนั้น นอกจากพ่อจะไม่สนใจเราแล้ว ก็ยังไม่เคยแสดงความยินดีอะไรกับเราทั้งนั้น อย่างเช่นเราสอบได้เกรดดี ก็ไม่เคยเอ่ยปากชมสักครั้ง ได้เกรียรติบัตรก็ไม่เคยสนใจ เราอยากให้พ่อสนใจเราเหมือนพ่อคนอื่นๆบ้าง อยากให้พ่อรู้ว่าเรานอนร้องไห้เกือบทุกวันเพราะการกระทำของพ่อ บางทีเราก็คิดว่าถ้าแลกกัน เอาน้องมาอยู่กับพ่อ แล้วเราไปอยู่กับแม่ จะดีมั้ย แต่พ่อก็ไม่ยอม เราสงสัยว่าพ่อรักเราไม่อยากให้เราไป หรือแค่อาย กลัวคนอื่นว่า ว่าแค่ลูกคนเดียวก็เลี้ยงไม่ได้กันแน่ ? เราอยากจะไปให้พ้นๆจากที่นี่สักที เหนื่อยเหลือเกิน
#อาจจะเล่างงไปสักนิด
น้อยใจพ่อ
ก่อนอื่นเลยคือว่าพ่อแม่เราแยกทางกัน ตัวเราอยู่กับพ่อ และน้องชายอยู่กับแม่ ซึ่งปิดเทอมเราก็จะไปอยู่กับแม่บ้าง (ตัวเราอายุ17 น้องอายุ12)
แล้วคือเทอมนี้น้องเรามาอยู่กับเราที่บ้านพ่อ สิ่งที่เราน้อยใจคือพ่อเอาแต่สนใจแต่น้องอย่างเดียว
ก็เข้าใจนะคะว่าพ่อกับน้องไม่ค่อยได้เจอกัน แรกๆก็ไม่คิดอะไรมาก ที่ช่วง3-4วันมานี้มันมากเกินไป
พ่อทำเหมือนเราไม่มีตัวตนเลย ไม่สนใจอะไรเราเลย อะไรๆก็ให้แต่น้อง อย่างเช่น
ตื่นเช้ามาก็ถามน้องว่าหิวมั้ย? อยากกินอะไร? แต่ไม่ถามอะไรเราเลยสักคำ ไม่สนใจว่าเราจะหิวมั้ย จะรู้สึกอย่างไร
หลังจากนั้นพ่อก็เดินมาบอกแค่ว่า กับข้าวอยู่ในครัว แล้วก็เดินไปนั่งเล่นนั่งคุยกับน้องต่อ สักพักเราเดินไปในครัวเพื่อที่ว่าจะกินข้าว
แต่คือไม่เหลืออะไรให้เราเลย เราเลยไปถามน้อง น้องบอกว่ากินหมดแล้ว ทั้งๆที่ส่วนของตัวเองก็กินไปแล้ว ยังจะมาแย่งอีกหรอ ...
พ่อก็ได้แต่พูดว่าแบ่งให้น้องแค่นี้ไม่เห็นเป็นไร เราก็เลยปล่อยๆไป ซึ่งวันนั้นทั้งวันเราไม่ได้กินอะไรเลย คือเราน้อยใจพ่อที่พ่อไม่สนใจอะไรเราเลย วันนี้เราทนไม่ไหวเลยออกไปบ้านเพื่อน นั่งคุยเล่นกับเพื่อนเพื่อให้สบายใจ แต่พ่อกลับไม่สนใจเลยว่าเราจะไปไหน ทำอะไร ไม่โทรตามด้วย หลังจากกลับบ้านมาเราก็เก็บตัวอยู่แต่ในห้องไม่ออกไปไหน ไม่พูดกับใครทั้งนั้น นอกจากพ่อจะไม่สนใจเราแล้ว ก็ยังไม่เคยแสดงความยินดีอะไรกับเราทั้งนั้น อย่างเช่นเราสอบได้เกรดดี ก็ไม่เคยเอ่ยปากชมสักครั้ง ได้เกรียรติบัตรก็ไม่เคยสนใจ เราอยากให้พ่อสนใจเราเหมือนพ่อคนอื่นๆบ้าง อยากให้พ่อรู้ว่าเรานอนร้องไห้เกือบทุกวันเพราะการกระทำของพ่อ บางทีเราก็คิดว่าถ้าแลกกัน เอาน้องมาอยู่กับพ่อ แล้วเราไปอยู่กับแม่ จะดีมั้ย แต่พ่อก็ไม่ยอม เราสงสัยว่าพ่อรักเราไม่อยากให้เราไป หรือแค่อาย กลัวคนอื่นว่า ว่าแค่ลูกคนเดียวก็เลี้ยงไม่ได้กันแน่ ? เราอยากจะไปให้พ้นๆจากที่นี่สักที เหนื่อยเหลือเกิน
#อาจจะเล่างงไปสักนิด