หนูอยากระบายชีวิตในวัย17

หนูเป็นเด็กอายุ17ค่ะ จริงๆหนูเป็นคนร่าเริงมาก เริ่มมาดิ่งได้ช่วง13 ก่อนหน้านี้ตอน9ขวบแม่แท้ๆเสียค่ะเลยมีแม่เลี้ยงคนนึงซึ่งคนนี้มีใบทางจิตแกจะชอบใช้ความรุนแรง เวลาที่หนูทำไม่ดี จะตีจะตบเลย มีครั้งนึงช่วง12หนูจำเหตุการ์ณไม่ได้ค่ะว่าวันนั้นหนูทำผิดอะไร แม่เลี้ยงตบหนูชนกับขอบสามเหลี่ยมบรรไดพอดีเลือดครั้งหน้าบวมเลย แม่เลี้ยงเป็นคนอ้วนเลย แต่ก็ยอมรับค่ะเป็นเด็กดื้อขี้โวยวายชอบเถียง แล้วก็มีเหตุการณ์ที่ฝั่งใจวันนั้นนอนอยู่บนห้องกับน้องอยู่แม่เลี้ยงก็เรียกหนูลงไปข้างล่างแล้วก็เริ่มทะเลาะกับหนูกับพ่อน่าจะเรื่องโทรศัพท์เหมือนหนูจะมีแฟนออนไลน์ค่ะตอนนั้นแม่เลี้ยงป่วยอยู่แล้วเขาเอาด้ามอีโต้ที่สนิมขึ้นมาตีที่ข้อนิ้วที่ขาจนหนูเป็นแผลเลยแล้วเขาก็เผลอปาอีโต้ใส่หัวพ่อหนูจนเลือดอาบเลยค่ะตอนนั้นเหมือนเขาสติแตกหนูเลยวิ่งขึ้นไปเรียกน้องให้ไปบ้านป้า แต่บทเขาดีก็ดีโดดเลยนะคะอยากได้ไรซื้อให้ จนวันนึงพ่อมีคนอื่นหนูรักแม่เลี้ยงคนนี้นะคะถึงเขาจะทำร้ายร่างกายแต่หนูเองก็บอกไม่ถูกเจ็บกายมันไม่เท่าเจ็บใจยังไงไม่รู้พอพ่อมีคนอื่นแม่จับได้ทุกคนในครอบครัวก็บอกพ่อนะทำไมพ่อทำแบบนี้พ่อก็จะเบี่ยงตลอดจนมีวันนึงแม่เขาเรียกหนูลงไปตอนตีสองเขาร้องไห้บอกวันนี้วันสุดท้ายที่แม่จะอยู่แล้วพ่อคงไม่กลับมาเพราะแม่เองแม่ชอบตีพ่อหนูก็ปลอบแม่อยู่ย่างงั้นไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกันจนเขาบอกให้หนูขึ้นไปนอนตื่นมาก็ไม่เจอแม่จริงๆพ่อเองก็ไม่กลับช่วงนั้นหนูมีรุ่นพี่แกก็สอนสูบบุหรี่หนูก็ดันเอาค่ะ จนช่วงนึงที่ดิ่งที่สุดเป็นช่วงที่นอนร้องแบบไม่มีเหตุผลทุกคืนพ่อไม่อยู่บ้านเดือนนึงค่ะ ปล่อยหนูกับน้องอยู่บ้านกันสองคนน้องห่างกับหนู2ปีค่ะ  บางทีกลางคืนไม่กลับหิวหนูก็ขอข้าวพี่ที่สนิทข้างบ้านที่เขาสอนสูบบุหรี่นั้นแหละค่ะ บางทีมีอะไรเหลือในตู้เย็นก็มาทำๆกินกับน้องกินได้บ้างไม่ได้บ้าง จนโทรศัพท์หนูพังค่ะบอกพ่อพ่อก็ไม่ซ่อมให้ให้รอค่ะหนูยิ่งดิ่งทั้งเหงาทั้งอยากให้พ่ออยู่จริงๆหนูกับน้องไม่ค่อยถูกกันจะมีแค่บางช่วงจริงๆค่ะแล้วแต่อารมณ์มันเลยที่อยากจะคุยอยากใจดีหนูขอโทรศัพท์มันเล่นไม่ได้เลยบางวันก็นอนเหงาไม่รู้จะทำอะไรขอโทรศัพท์พี่ข้างบ้านเล่นบ้างเล่นได้แค่ช่วงกลางคืนด้วย ตอนเช้าก็ต้องเอาคืนแต่เช้า วนอยํ่อย่างงั้นหนูนอนคิดกับตัวเองทุกคืนเลยทำไมต้องเป็นหนูขนาดมีโทรศัพท์ยืมเล่นแล้วน้ำตามันไหลความคิดมันคิดไม่หยุด จนพ่อพาคนใหม่เข้ามาจนมาถึงตอนนี้หนูยิ่งรู้สึกว่ามันแย่สำหรับหนูมากไปอีกเขาไม่เคยมีลูกค่ะแม่เลี้ยงคนเก่าเคยมีทั้งชายทั้งหญิงแต่เพราะพ่อเขาชอบใช้ความรุนแรงแม่เลี้ยงเลยหนีมาแล้วมาเจอกับพ่อหนูพอแม่เลี้ยงคนใหม่เข้ามาแรกๆก็เหมือนจะดีนะคะแต่หนูทะเลาะกับเขาบ่อยมากๆ จนวันที่จบม.สามหนูก็ทะเลาะกับพ่อค่ะหนูขอที่หนูอยากเรียนเองได้มั้ย หนูจะลองทำงานส่งตัวเองดูหนูอยากเรียนปวช.วิมลค่ะแต่พ่อก็บังคับจนขาดใจว่าจะให้เรียนปัญญาเพราะพ่อไม่อยากส่งเรียนค่าเทอมน้องหนูก็ประมาณ2-3พันค่ะ จนถึงตอนที่ได้ไปเรียนจริงหนูทำงานก่อนค่ะช่วงทำงานไม่มีปัญหาเลย แต่พอช่วงเรียนหนูเริ่มไม่อยากไปมันไกลบ้านนั่งรถ2-3ต่อ ไป2วันหยุด3วันบ้างจนพ่อถามอยากลาออกมั้ยวันนั้นคุยกันดีมากไม่รู้พ่อเมามั้ยเขาถามยังอยากเรียนมั้ยหนูบอกหนูอยากเรียนนะ พ่อก็ถามอยากเรียนไหนที่คิดว่าจะตั้งใจหนูก็บอกวิมล วานิชก็ใกล้บ้านสาระพัดเหมือนจะเข้าใจกันจนวันที่พ่อพาไปลาออก โดนของปัญญาไป20000ค่ะสองเทอมพ่อด่าทั้งทางเลยหนูก็ทำไรไม่ได้จนวันใกล้สมัครเรียนแต่ละที่หนูก็ถามพ่อว่าพาไปสมัครวิมลหน่อยพ่อพ่อพูดช็อตหนูมาคำนึงว่าไม่มีเงินส่งเรียนกศน.เอา แล้วพ่อก็เดินหนี หนูน้ำตาแตกร้องไห้ขึ้นห้องแล้วก็เผลอทำกระเป๋าเครื่องสำอางค์ตกเสียงดังเมียพ่อเลยตะโกนถามว่าจะทำประชดประชันทำไมร้องทำไมเป็นไรหนูก็บอกไปว่าหนูเป็นไรแค่ของมันตกหนูไม่ได้ต้งใจคนมันเสียใจหนูอยากเรียนนะอยากเรียนใจจะขาดจนทะเลาะกันใหญ่โตมากหนูพูดทุกคำที่แทงใจพวกเขาเหมือรกัน หนูบอกว่าหนูอยากเรียนมั้ยเรียนพ่อก็มาบังคับเรียนอะไรไม่พอพ่อก็ไม่สนใจแค่ให้ไปส่งตรงสองแถวพ่อก็ด่าพอเรียนไม่จบไม่ไหวก็โทษแต่หนู ทำงานกลับบ้านมาพ่อก็ไม่เคยถามว่าเป็นไงพ่อว่างก็ไม่เคยมารับสาระพัดความรู้สึกหนูตีกันจนหนูกรี้ดแตกระเบิดเขาเลยขึ้นมาตีหนู จนทะเลาะกับน้ากับพ่อ หนูไม่รู้ว่าทำพ่อเสียใจแค่ไหนหรอกแต่พ่อทำหนูเสียใจมากทุกวันนี้หนูรู้สึกว่าหนูอยู่เหมือนครอาศัยใครจะถามจะคุยกับหนูก็ไม่มีทุกคนในครอบครัวคุยกันหมดยกเว้นหนูหนูทำไรก็ผิดหูผิดตาแม่เลี้ยงเขาจะอารมณ์เสียที่เห็นหนูอยู่อย่างงี้มาหลายเดือนมากจนช่วงนึงที่ป้าแท้ๆมาดึงเพราะเขาเห็นหนูดิ่งลงไปมากหนูใช้สารเสพติด(กัญ)ติดหนักด้วย บุหรี่ ออกกลางคืนเกือบทุกคืน เขาเลยมาขอว่าให้หนูเลิกได้มั้ยถ้าเลิกได้เขาจะส่งหนูเรียนโหน้ำตาหนูแตกหนูบอกเขาหนูเลิกได้หนูอยากเรียนหนูก็เลิกจริงค่ะเลิกขาดหนูเอาของเอาอะไรไปไว้บ้านเพื่อนแล่วไม่แตะอีกเลย แต่ก็มาซวย555ป้าหนูผ่าตัดมดลูกเดือนหน้าเงินไม่พอจะส่งเรียนได้เต็มเขาเลยบอกให้หนูไปคุยกับพ่อตั้งแต่ทะเลาะกันในครอบครัวแม้แต่พ่อก็ไม่พูดไม่คุยกัลหนู ป้าเลยไปคุยให้แต่หนูรู้อยู่แล้วค่ะพ่อไม่ส่ง ครึ่งเดียวพ่อก็ไม่ออกหนูจะขอพี่ชายหนูพี่เขาก็มีครอบครัวมีลูกทุกคนต้องใช้เงินหมดหนูดิ่งไปเป็นอาทิตย์จนเพื่อนหนูก็มาพูดดึงสติกศน.คงไมได้แย่เรียนก็วันเดียวมีเวลาทำไรเยอะแยะ
หนูก็พยายามปลง แล้วก็ทำใจชินยอมรับ จนป้าให้หนูไปขายของด้วยทุกวันจะได้มีตัง เพราะเขาไม่เคยไม่เคยกันเลยที่จะทิ้งตังหรือทิ้งเงินกินข้าวไว้ให้ ถ้าวันไหนเขาหิวเขาซื้อมากินกันตอนเช้าเขาก็จะเหลือไว้ให้เยอะบ้างน้อยบ้าง โหหนูโคตรทรมาน555หนูอยากรีบ18หางานทำแล้วหนีออกจากจุดที่ทำใหัจิตหนูเสียมาตั้งแต่เด็ก หนูรักพ่อหนูมากนะ แต่ทุกวันการกระทำพ่อทำร้ายหนูมากเขาไม่เคยทำให้เห็นแล้วก็ไม่เคยพูดว่าเขารัก คนที่หนูน้อยใจที่สุดในชีวิตคือพ่อเขาเลือกเมียเขามากกว่าหนูที่อยู่กับเขาที่เขาเลี้ยงมาตั้ง16-17ปี หนูน้อยใจเลยไประบายให้ป้าแท้ๆฟังเขาเลยพูดมาว่าคนนอนคุยกับคนนั่งคุยมันต่างกันนะ หนูเป็นลูกเขาเป็นเมีย เขาไปจากพ่อหนูวันนี้พรุ่งนี้เลยก็ได้หนูหนีพ่อหนูไปได้มั้ยตัดกันได้มั้ย หนูน้ำตาแตกต่อให้ป้าพูดแค่ไหนมันเข้าใจแต่หนูไม่อยากยอมรับ พ่อไม่เคยถามเลยว่าหนูกินข้าวบ้างยังวันๆ หนูหิวมั้ย ตลอด17ปีหนูสาบานเลยพ่อไม่เคยถาม ข้าวก็ไม่เคยซื้อไว้จะมีจะอดก็แล้วแต่หนูยิ่งกว่าละครอีกหนูโคตรทรมานหนูไปเจอเพื่อนหนูที่มีแม่ดีๆ คอยใส่ใจหนูนี่โคตรอยากมีแม่หนูคิดตลอดทำไมต้องเป็นแม่ที่ตายบางทีก็คิดว่าพ่อไม่ได้หรอ ตอนแม่อยู่หนูไม่เคยขาดเลยความรัก แม่ชอบเขียนหนังสือเป็นกลอนบอกรักหนู ยิ่งหันไปเจอคนที่มีแม่คอยดูแลใส่ใจหนูโคตรอิจฉา ยิ่งวันนี้หนูซมมากหนูไปขายของแล้วไม่ได้กินข้าวเลยอ้วกตัวสั่นยืนไม่ไหวหน้ามืดขอป้าเข้าบ้านหนูไปบอกพ่อหนูอยู่ตลาดเดียวกันกับที่พ่อทำงาน พ่อก็ด่ากลับมาต่อหน้าคนเยอะๆหนูขอเขาพาไปโรงบาลเขาบอกไปนอนพักที่บ้าน พอถึงบ้านขอให้พ่อซื้อข้าวให้หน่อยพ่อก็บอกไม่ว่างไหวก็ค่อยไปเอง หนูอยากหลับแบบไม่ตื่นอยากหลับแบบที่ไปเจอแม่นั่งคุยตั้งแต่ที่แม่ตายหนูเหนื่อยแค่ไหน อดทนกับคำพูดของใครมาตั้งเท่าไหร่ ไม่สบายก็ภาระ ขอตังกินข้าวก็ภาระ ตังไม่พอก็ภาระพวกเขาทุกวันนี้หนูสัมผัสคำว่าครอบครัวไม่ได้เลยหนูหาไม่เจอ โตขึ้นก็ยิ่งเหนื่อยนี่ขนาดยังไม่โตภาระความคิดหนูยังต้องมาคิดขนาดนี้