พระที่ท่านเคร่ง ท่านปฏิบัติดี  ปฏิบัติชอบ   ท่านย่อมมองออกมาว่า  อันใหนคือตะกั่ว อันใหนคือทองคำ

ใครดี-ไม่ดีจริง  ใครดีแต่เปลือกนอก   ต้องขอกราบนมัสการท่านเจ้าคุณ "พิพิธ"  ที่ออกมาเตือน  พวก  ตลก. และกระบวนการยุติธรรม

ที่กำลังละเลงความอยุติธรรม  แบบไม่เกรงกลัวบาปกรรม  หรือเกรงกลัวหน้าอินทร์  หน้าพรหมองค์ใหน

ว่าคนพวกนี้กำลังทำอะไรอยู่  ส่วนพระ  ที่พามวลชนประท้วง  เรียกร้อง  ซึ่งไม่ใช่กิจของสงฆ์ที่พึงกระทำ  พระนั้นน่าจะเรียกว่า อลัชชี

หน้าที่ตัวเอง   ยังไม่รู้ ละโลภ  โกธร  หลง  ยังก้าวไม่พ้น  ก็ไม่สมควรอยู่ในชายผ้า  ร่มกาวสาวภักต์ อีกต่อไป  

เป็นได้แค่เพียงไม่ต่างต่างผ้าเหลืองห่มขอนไม้  อะไรทำนองนั้นแหละ  

บ้านเมืองมันไม่สงบสุข  เพราะผู้ใหญ่บางพวก  บางกลุ่มเอาแต่ใจตัวเอง นั่นโน่นนี่  คิดว่าตัวเองเคยมีอำนาจ  เคยมีบารมี

จะทำหรือไม่ทำอะไรก็ไม่มีใครกล้าหือ  ไม่ยอมปรับตัวตามความเจริญของโลกที่เปลี่ยนแปลงทุกวัน  

จึงเป็นที่มาของปัญหา  ความอาฆาตแค้น  อิจฉาริษยา กับคนที่ตัวเองไม่ชอบ  ตัวเองเกลียดเป็นทุนอยู่แล้วแบบไม่มีที่สิ้นสุด  

ตามล้างตามเช็คบิลกัน  แบบไม่รู้จบสิ้น  ผลกรรมมันจึงตกมายังลูกหลาน  ประชาชนตาดำ ๆ  และประเทศชาติที่เสียโอกาส  ในหลาย ๆ ด้าน

ไม่รู้เป็นกรรมเป็นเวร  หรือคำสาปอะไรของเมืองสารขัณฑ์นี้   พอประชาชนจะลืมตาอ้าปากได้   ก็เป็นอันต้องมีแม่มด  มีมารมาผจญ  ไม่รู้จบสิ้น  

จะให้ตายอีกกี่ชั่วโครตประชาชนถึงจะยอมรับคนดี  ยอมรับความดี  แบบไม่กระแดะ  ไม่ดัจจริต  ไม่เป็นผู้ดีจอมปลอม  

เหมือนที่กำลังอุปโลกป์หลอกกันอยู่  อย่างเช่นทุกวันี้