พึงชนะผู้น้อยด้วยการให้

ลืมบอกไปค่ะ วันนี้เราไปเจอเรื่องดีๆมาด้วย เรื่องมันมีอยู่ว่า พี่สาวเราซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องเป็นครูสอนเด็กประถมต้นที่พ่อแม่ค่อนข้างเคี่ยวเข็ญให้เรียน เรียนและเรียนเพราะอยากให้สอบเข้าโรงเรียนดีๆและมหาวิทยาลัยเลิศๆในอนาคต ด้านตัวเด็กแม้จะไม่มีปฏิกิริยาต่อต้านการเรียนรุนแรงนักเพราะชอบกีฬาและดนตรีมากกว่า แต่ไปเอาเข้าเรียนพิเศษที่ไหนที่คนเขาว่าดี ก็ไม่เคยได้ผลเต็มที่เสียที คราวนี้พี่สาวเรารู้แนวเด็กประเภทนี้ดี (เพราะเราก็เด็กแนวและดื้อ....แหะๆ) พี่สาวเราก็พยายามให้เด็กคนนี้ผ่อนคลายกับการเรียนครั้งนี้มากที่สุด บางทีก็ปล่อยให้เล่น ให้ร้องเพลง เอาความสนุกแทรกลงไปในบทเรียนบ้าง ให้เด็กพูดเรื่องเกี่ยวกับตัวเองบ้าง และพี่สาวเราก็พอจะรู้แล้วว่า พ่อแม่เด็กคนนี้เคร่งกับลูกจนเกินไปจนไม่ได้ให้ลูกแสดงตัวตนของตัวเองออกมา ขนาดมาคุยกับพี่สาวเราขอให้ช่วยกู้เกรดให้ดีขึ้นมาหน่อย หน้าตาพ่อแม่ก็ยังไม่ค่อยจะยิ้มจะแย้มหรือคลายรัศมีความตึงเลยค่ะ แถมยังพูดเชิงกดดันอีกว่าสอบครั้งต่อไปอยากให้ลูกได้คะแนนเต็ม (โถ ขนาดปิดเทอมจะขึ้นปีการศึกษาใหม่ ยังไม่รู้จะเจออะไรบ้าง คาดหวังขนาดนั้นแล้ว) พี่สาวเราก็ยังยิ้มแย้มน้อมรับคำสั่งมาปฏิบัติ แรกๆเด็กก็ดื้อ แต่พอเริ่มปรับตัวเข้าหากันได้แล้ว ปรากฎว่าเด็กเริ่มผ่อนการต่อต้านลงและกลายเป็นว่าเรื่องที่ไม่เคยเข้าใจในห้องเรียนหรือไปเรียนพิเศษกลุ่มใหญ่ๆแล้วเวิ้งและเงิบก็กลายเป็นเข้าใจมากขึ้น ลองให้ทำแบบฝึกหัดซ้ำๆย้ำๆก็เริ่มเก่ง บางทีเด็กร้องเพลงออกมาเป็นสูตรที่พี่สาวเราสอนให้ แถมตัวเด็กยังมโนว่าตัวเองเป็นนักกีฬาที่ชอบกำลังลงไปสู้กับศัตรูอย่างข้อสอบภาษาอังกฤษอีกค่ะ ข้อผิดก็ผิดน้อยลง กลายเป็นว่าพี่สาวเราไม่ได้ให้ความรู้เพียงอย่างเดียว แต่ยังให้ความสุขกับเด็กอีกด้วย ส่วนพ่อแม่เด็กนั้น พี่สาวเราก็อ่อนน้อมค่ะ เมื่อโดนทางฝ่ายนั้นกดดันมาว่าอยากให้ลูกเขาเก่งภาษาอังกฤษมากขึ้น ไม่อยากให้ตกวิชานี้อีก พี่สาวเราก็แค่ยิ้มและยอมรับความเป็นจริงว่าพ่อแม่คงจะไม่ได้มีเวลามากมายเพื่อเลี้ยงดูลูกนัก (ได้ยินมาว่าทำธุรกิจกับต่างชาติเยอะ) ทั้งๆที่ทั้งคู่น่าจะเข้าใจธรรมชาติของลูกได้ดีและน่าจะมีอะไรสอนลูกเขามากกว่าภาษาอังกฤษในตำราของเราเสียอีก

นี่ขนาดว่าพี่สาวเราเป็นครูอิสระที่รับสอนเป็นงานๆไป ยังเจอลูกค้าที่ฝากความหวังราวกับเห็นเราเป็นเทพเจ้าบันดาลได้ทุกสิ่ง ต่อไปถ้าเราต้องทำงานที่ใหญ่ขึ้น เราคงต้องฝึกฝนตนเองหนัก บางเรื่องที่เราให้ใครได้ เราก็ควรให้โดยเฉพาะคนที่หมดหนทางแล้วจริงๆ ไม่งั้นเค้าคงไม่มาให้เราช่วยหรอกค่ะ