เป็นที่เราอยู่ผิดที่ผิดทางเอง

เรามาอาศัยอยู่กะลูกสาว ลูกเขย และหลานตัวเล็กๆ 1 คน ลูกเขย ตอนนี้ ครอบครัวของลูกเค้ากำลังสร้างบ้าน เป็นเหตุให้ทุกคน ต้องมานอนรวมกันอยู่ในห้องๆนึง มีเรา  ลูกสาว ลุกเขย และหลาน ทุกคนคงแปลกใจ นอนรวมกันอยู่ได้ไง คือมันจำเป็นด้วยเหตุของธุรกิจ เพราะที่พักอาศัยเดิม อยู่ไกล จากที่ทำงานมาก เรื่องมันมีอยู่ว่า ในห้อง ที่นอนรวมกัน ก็เอาที่นอนมาต่อๆกัน นอนเรียงหน้ากระดานกันไป มีฟูกใหญ่อยู่ 1 หลัง แรกเราก็ให้ครอบครัวเค้านอนด้วยกัน ในฟูกนั้น เราก็มานอนในที่นอน ชิดกำแพง ก็สบายดี พอไปๆมาๆ กลับจากทำงาน คืนนึง (เราขายของกลับดึก) ลูกเขยก็ระเห็ดไปนอนอยู่บนที่นอนเราลูกสาวก็ว่าปล่อยมันเถอะแม่ มันเหนื่อย หลับไปแล้ว เราก็ เออ ก็นอนไป เราก็ขยับมานอนฟูกใหญ่ที่ว่างอยู่ เพราะทั้งลูกสาว และหลาน ก็กลับไปนอนเบียดกัน พ่อ แม่ ลูก พอในคืนที่ผ่านมานี่เอง กลับจากร้าน เอาแล้ว ลูกเขยกลับไปนอนบนฟูกใหญ่ อย่างสบายอารมณ์ พ่อแม่ ลูกเค้าหัวเราะกันคิกคัก เราหันไปดูที่นอนเดิม มันเหมือนที่หมานอน กระจัดกระจาย ผ้าห่มเป็นกระจุกๆ ใครจะไปนอนลง เราเลยพูดว่า เอา ที่นอนใครอยู่ตรงไหน กรุณากลับไปนอนที่ด้วย เท่านั้นแหละ ลูกสาว พูดสวนเลยว่า ไปไล่เจ้าของที่นอน ที่นอนหลังนั้นมันของเขา เราเงียบเลย ความน้อยใจ มันมาจากไหนไม่รู้  นอนเงียบไม่พูด ไม่จา น้ำตามันก็ไหลออกมา ทั้งที่ พยายาม กลั้นแล้ว พยายามนึก ว่าเป็นที่เราอยู่ผิดที่ผิดทางเอง ที่ทำมาหากิน เรามันอยู่ที่นี่ ก็ต้องทนต่อไป จนกว่าบ้านเสร็จ ลูกสาว ถามว่า ยายเป็นไร ยาย (เรียกแทนหลาน) เราก็ไม่อยากพูด ก็เลยสะกดจิต สะกดใจ หลับ ตื่นเช้า ก็ทำลืมซะ ไม่อยากเพิ่มปัญหาให้ครอบครัวเค้า แค่อยากระบายแค่นั้น  แต่บอกตรงๆว่าน้อยใจ ลูกสาวมากๆ