มีใครเคยหายไปจากชีวิตคนๆนึงมั้ยคับ ตอนนี้แค่อยากได้ระบาย ออกมาเฉยๆคับ เรื่องราวของเราเริ่มต้นเมื่อ 4 ปีก่อนคับ ตอนนั้นตอนที่เราสองคนเจอกัน เราสองคนไปเที่ยวผับแล้วเจอกัน ทีแรกผมก็ไม่นึกว่าเราจะ มาไกลถึงขนาดนี้ได้ เธออายุมากกว่าผม 5ปี ตอนนั้นผมยังเรียนอยู่เป็นปีสุดท้ายของผม ส่วนเธอทำงานแล้ว เราคบกันพักนึงเราก็ย้ายมาอยู่ด้วยกัน จนผมกำลังจะเรียนจบ เธอมีปัญหากับที่ทำงาน เธอเลยลาออก จนเธอได้งานใหม่ทำงานมาได้ 3 เดือนก็มีเรื่องให้ตกงานเพราะเป็นบริษัทหลอกลวง เงินเก็บที่เธอมีก็หมดไปกับการโดนโกง ผมก็ช่วยอะไรเธอไม่ได้มาก เพราะผมตอนนั้นก็ยังเรียนอยู่ ทางบ้านผมก็ไม่มีฐานะอะไรเลย เธอพยายามหางานใหม่ ผมก็พยายามหางานพิเศษทำ แต่จังหวัดที่ผมอยู่งานเป็นอะไรที่หายากมาก เงินของผมจากทางบ้านก็ไม่พอใช้ เธอก็หางานทุกวัน ผมก็ไปเรียน บ่อยครั้งที่เราสองคนต้องแบ่งไข่ต้มฟอฃเดี่ยวกินกันสองคน แต่ตอนนั้นผมกำลังจะเรียนจบพอดี หลังเรียนจบผมตัดสินใจ จะไปทำงานที่ชลบุรี ผมเคยบอกกับเธอว่าวันนึง เราจะมีชีวิตที่ดีกว่านี้ ตอนนั้นเธอไม่อยากให้ผมไปไกล ใจผมก็ไม่อยากไปไกลจากเธอเหมือนกัน แต่สุดท้ายเพื่อเพื่อวันข้างหน้าที่ดี เราต้องไปเราเลยตกลงกันผมไปทำงานที่ชลยุรี ตอนนั้นทางพี่สาวเฟนพอดีเค้า ทำธุระกิจร้านเหล้าไม่มีคนดูแล เพราะเค้าต้องไปอยู่เมืองนอกกับแฟน พี่สาวเค้าเลยให้แฟนผมไปดูแลให้ พอเราห่างกันเราก็ โทรคุยกันทุกวัน ช่วงนั้นผมก็ทำงานหนักมาก ทั้งจะเก็บเงินด้วย เราทั้งคู่ต่างเจอสังคมใหม่ มีอยู่ช่วงนึงเราเราห่างกันเราไม่ค่อยได้โทรคุยกันทุวัน ผมจับไดัว่าเธอนอกใจ แต่เธอก็ไม่ยอมรับ ผมคิดถึงเธอมากเลยหาเวลาไปหาเธอ มันเป็นครั้วแรกตั้ง
งแต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันในรอบ ปีนึงที่เราได้เจอกัน เป็นเวลาสามวันที่ผมอยู่กับเธอ ผมมีความสุขมาก ผมได้ไปเห็นหลายๆอย่าง ในสังคมของเธอจนผมอดคิดมากไม่ได้ ้แล้วผมก็กลับมาทำงานเหมือนเดิม หลังจากนั้นสามเดือนเรื่องที่ผมคิดก็ เกิดขึ้นจนได้เธอนอกใจผม เธอบอกเลิกผมๆเสียใจมากพยายามให้เธอ คืนมาแต่มันไม่ได้ผล ผมเสียใจมากพยายามทำใจ ผ่านไปหนึ่งเดือน คืนนั้นผมนอนไม่หลับ วันนั้นเธอโทรมาหาผม เธอร้องไห้เธอบอกว่า เธอโดนผู้ชายคนลนั้นหลอก และก็ช่วงนั้นเธอทะเลาะกับพี่สาวพี่สาวไล่เธอกลับบ้าน ตอนนี้เธอบอกว่ามาอยู่กับพี่สาวอีคน คืนนั้นเราโทรคุยกันจนเช้า ผมบอกให้เธอกลับมาหาผม สุดท้ายเราก็กลับมาคืนดีกัน เพราะผมรักเธอมาก ตอนนั้นผมเลยชวนเธอกลับมา ทำงานอยู่แถวบ้าน ผมเลยขอยายกับบริษัทมาอยู่สาขาใกล้บ้าน แล้วเราสองคนก็ได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีก เหมือนตอนนี้โชคตาจะเข้าข้างเรา ตอนนั้นถึงอายุงานผมจะไม่มาก แต่ด้วยความขยันของผมกับความสามารถที่มี ทำให้ทางบริษัทแม่ แต่งตั้งให้ผมเป็นผู้จัดการประจำสาขา ตอนนั้นผมเลยกลายเป็นผู้จัดการที่อายุน้อยที่สุด ผมภูมิใจมาก ครอบครัวและก็แฟนดีใจมาก แฟนก็ได้ทำงานที่เดียวกัน ชีวิตของเราเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ มีหน้าที่งานงานดี มีหน้าตาทางสังคม ทีสิ่งฟุ้มเฟือยใช้ในชีวิต แต่ก่อนเราเคยฝันไว้ด้วยกันว่า อยากมีรถสักคน อยากจะมีเงินเก็บสักก้อน ผมเลยซื้อรถคันแรกในชีวิต เธอกับผมดีใจมาก ไม่เคยคิดว่ามันจะมีได้แบบนี้ ช่วงนั้นเราสองคนใช้ชีวิต กันมีความสุขมาก อยากกินอะไรก็ได้กิน อยากเที่ยวก็ได้เที่ยว ถือว่าเป็นช่วงชีวิตที่ดีที่สุดของผมเลยก็ว่าได้ ตอนนี้ผมอยากให้อะไรเธอผมก็ให้ได้ ผ่านมาสองปีและแล้วความสุข ก็อยู่กับเราได้ไม่นานนัก มีเรื่องเกิดกับสาขาของผม ผมมีปัญหากับบริษัท ผมโดนให้ออกจากงาน เกิดคดีความกัน เธอก็ออกมาพร้อมผมวันนั้น และก็มีคนนที่ไม่ชอบผมตามมาลังควานผมมารู้ทีหลังว่ามันเป็นคนอยู่เบื่องหลังทั้งหมด ผมก็เลยกับมาพักสมองอยู่บ้าน แต่แฟนผมเธอไม่มากับผม เธออยากกับบ้านของเธอ เราเลยพูดกันว่าหลังปีใหม่ ได้งานที่ชลบุรีแล้วผมจะไปหาเธอไปรับเธอ แล้วขับรถลงมาทำงานด้วยกัน เราไม่อยู่ด้วยกันอาทิตแรก เราโทรหากันทุกวัน แต่เธอพูดแปลกๆเหมือนไม่อยากไปทำงานกับผม เธอบอกว่าพ่อกับแม่อยากให้ทำงาน อยู่ที่บ้านผมก็บอกว่าอยากให้เธอไปกับผม จะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง ช่วยกันทำงานผ่อนรถเก็บเงิน เธอก็บอกว่าจะให้ทำยังไงพ่อจะพาเธอไปฝากงานพรุ่งนี้ ผมก็ไม่รู้จะพูดยังไง เธอบอกว่าถึงจะไม่ได้อยู่ด้วยกันก็มาหากันได้ ผมเลยบอกว่าผมไม่อยากจะห่างกับเธออีกแล้ว รู้ไหมเวลาเราห่างกันมันเป็นยังไง เธอก็ยังยืนยันคำพูดเดิม ว่าตะให้ทำยังไง พ่อแม่อยากให้ทำงานอย๔่ใกล้บ้าน เป็นอาทิตย์ที่เราพูดกันแต่เรื่องเดิมจนเหลืออีกสองวันจะถึงกำหนด ผมเลยบอกกับเธอว่าผมจะเอารถไปใว้ขี่ไปทำงานด้วยแต่เธอบอกว่า ถ้าผมเอาไปด้วยเธอจะเอาอะไรขี่ไปทำงาน ผมก็เลยให้เอาใว้กะเธอ ผมก็เลยขอให้เธอโอนเงินเก็บของเราจำนวนนึง มามห้เพื่อเป็นค่ากินระหว่างทำงานเดือนแรก เธอก็โอนมาให้จำนวนนึง สุดท้ายเธอก็ไม่ได้ไปกับผม พ่อกับแม่ก็ปอบใจผทว่าทำใจ ในเมื่อถึงขนาดนี้เคาไม่มากับเรา เค้าคงไม่ได้รักเราจริวๆไม่อยากมากับเราแล้ว คนถ้ารักกันจริงเค้าไม่ว่าจะบุกน้ำลุยไฟยังไงยังไงก็ต้องไปด้วยกัน แต่นี่เค้าไม่อยากมากับเราให้ผมทำใจซะ โตแล้วให้คิดทบทวนเอาเอง ผมมานั่งคิดนอนคิดมันก็คงจะจริง อย่างที่พ่อกะแม่พูด แต่ผมก็ยังโทรคุยกะเธอทุกวัน ผมเป็นฝ่ายที่โทรไปฝ่ายเดียว สุดท้ายผมเลยยตัดใจปล่อยเธอไป ตามความต้องการของเธอ ผมเลยหยุดโทรไปหาเธอๆก็ไม่โทรหาผมเลย คำพูดของพ่อกะแม่ก็เป็นจิง ชาตินี้คงทำบุญก้นแค่นี้ ถ้าชาติหน้ามีจริงขอให้เราเกิดมาอย่าได้พลัดพากจากกันอีกเลย ผมไม่เคยโทษเธอเลย วันแรกที่เจอกันกับวันนี้ยังรักยังไงก็ยังรักเธอเหมือนเดิม
เคยปล่อยคนรักไปไหม
งแต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันในรอบ ปีนึงที่เราได้เจอกัน เป็นเวลาสามวันที่ผมอยู่กับเธอ ผมมีความสุขมาก ผมได้ไปเห็นหลายๆอย่าง ในสังคมของเธอจนผมอดคิดมากไม่ได้ ้แล้วผมก็กลับมาทำงานเหมือนเดิม หลังจากนั้นสามเดือนเรื่องที่ผมคิดก็ เกิดขึ้นจนได้เธอนอกใจผม เธอบอกเลิกผมๆเสียใจมากพยายามให้เธอ คืนมาแต่มันไม่ได้ผล ผมเสียใจมากพยายามทำใจ ผ่านไปหนึ่งเดือน คืนนั้นผมนอนไม่หลับ วันนั้นเธอโทรมาหาผม เธอร้องไห้เธอบอกว่า เธอโดนผู้ชายคนลนั้นหลอก และก็ช่วงนั้นเธอทะเลาะกับพี่สาวพี่สาวไล่เธอกลับบ้าน ตอนนี้เธอบอกว่ามาอยู่กับพี่สาวอีคน คืนนั้นเราโทรคุยกันจนเช้า ผมบอกให้เธอกลับมาหาผม สุดท้ายเราก็กลับมาคืนดีกัน เพราะผมรักเธอมาก ตอนนั้นผมเลยชวนเธอกลับมา ทำงานอยู่แถวบ้าน ผมเลยขอยายกับบริษัทมาอยู่สาขาใกล้บ้าน แล้วเราสองคนก็ได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีก เหมือนตอนนี้โชคตาจะเข้าข้างเรา ตอนนั้นถึงอายุงานผมจะไม่มาก แต่ด้วยความขยันของผมกับความสามารถที่มี ทำให้ทางบริษัทแม่ แต่งตั้งให้ผมเป็นผู้จัดการประจำสาขา ตอนนั้นผมเลยกลายเป็นผู้จัดการที่อายุน้อยที่สุด ผมภูมิใจมาก ครอบครัวและก็แฟนดีใจมาก แฟนก็ได้ทำงานที่เดียวกัน ชีวิตของเราเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ มีหน้าที่งานงานดี มีหน้าตาทางสังคม ทีสิ่งฟุ้มเฟือยใช้ในชีวิต แต่ก่อนเราเคยฝันไว้ด้วยกันว่า อยากมีรถสักคน อยากจะมีเงินเก็บสักก้อน ผมเลยซื้อรถคันแรกในชีวิต เธอกับผมดีใจมาก ไม่เคยคิดว่ามันจะมีได้แบบนี้ ช่วงนั้นเราสองคนใช้ชีวิต กันมีความสุขมาก อยากกินอะไรก็ได้กิน อยากเที่ยวก็ได้เที่ยว ถือว่าเป็นช่วงชีวิตที่ดีที่สุดของผมเลยก็ว่าได้ ตอนนี้ผมอยากให้อะไรเธอผมก็ให้ได้ ผ่านมาสองปีและแล้วความสุข ก็อยู่กับเราได้ไม่นานนัก มีเรื่องเกิดกับสาขาของผม ผมมีปัญหากับบริษัท ผมโดนให้ออกจากงาน เกิดคดีความกัน เธอก็ออกมาพร้อมผมวันนั้น และก็มีคนนที่ไม่ชอบผมตามมาลังควานผมมารู้ทีหลังว่ามันเป็นคนอยู่เบื่องหลังทั้งหมด ผมก็เลยกับมาพักสมองอยู่บ้าน แต่แฟนผมเธอไม่มากับผม เธออยากกับบ้านของเธอ เราเลยพูดกันว่าหลังปีใหม่ ได้งานที่ชลบุรีแล้วผมจะไปหาเธอไปรับเธอ แล้วขับรถลงมาทำงานด้วยกัน เราไม่อยู่ด้วยกันอาทิตแรก เราโทรหากันทุกวัน แต่เธอพูดแปลกๆเหมือนไม่อยากไปทำงานกับผม เธอบอกว่าพ่อกับแม่อยากให้ทำงาน อยู่ที่บ้านผมก็บอกว่าอยากให้เธอไปกับผม จะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง ช่วยกันทำงานผ่อนรถเก็บเงิน เธอก็บอกว่าจะให้ทำยังไงพ่อจะพาเธอไปฝากงานพรุ่งนี้ ผมก็ไม่รู้จะพูดยังไง เธอบอกว่าถึงจะไม่ได้อยู่ด้วยกันก็มาหากันได้ ผมเลยบอกว่าผมไม่อยากจะห่างกับเธออีกแล้ว รู้ไหมเวลาเราห่างกันมันเป็นยังไง เธอก็ยังยืนยันคำพูดเดิม ว่าตะให้ทำยังไง พ่อแม่อยากให้ทำงานอย๔่ใกล้บ้าน เป็นอาทิตย์ที่เราพูดกันแต่เรื่องเดิมจนเหลืออีกสองวันจะถึงกำหนด ผมเลยบอกกับเธอว่าผมจะเอารถไปใว้ขี่ไปทำงานด้วยแต่เธอบอกว่า ถ้าผมเอาไปด้วยเธอจะเอาอะไรขี่ไปทำงาน ผมก็เลยให้เอาใว้กะเธอ ผมก็เลยขอให้เธอโอนเงินเก็บของเราจำนวนนึง มามห้เพื่อเป็นค่ากินระหว่างทำงานเดือนแรก เธอก็โอนมาให้จำนวนนึง สุดท้ายเธอก็ไม่ได้ไปกับผม พ่อกับแม่ก็ปอบใจผทว่าทำใจ ในเมื่อถึงขนาดนี้เคาไม่มากับเรา เค้าคงไม่ได้รักเราจริวๆไม่อยากมากับเราแล้ว คนถ้ารักกันจริงเค้าไม่ว่าจะบุกน้ำลุยไฟยังไงยังไงก็ต้องไปด้วยกัน แต่นี่เค้าไม่อยากมากับเราให้ผมทำใจซะ โตแล้วให้คิดทบทวนเอาเอง ผมมานั่งคิดนอนคิดมันก็คงจะจริง อย่างที่พ่อกะแม่พูด แต่ผมก็ยังโทรคุยกะเธอทุกวัน ผมเป็นฝ่ายที่โทรไปฝ่ายเดียว สุดท้ายผมเลยยตัดใจปล่อยเธอไป ตามความต้องการของเธอ ผมเลยหยุดโทรไปหาเธอๆก็ไม่โทรหาผมเลย คำพูดของพ่อกะแม่ก็เป็นจิง ชาตินี้คงทำบุญก้นแค่นี้ ถ้าชาติหน้ามีจริงขอให้เราเกิดมาอย่าได้พลัดพากจากกันอีกเลย ผมไม่เคยโทษเธอเลย วันแรกที่เจอกันกับวันนี้ยังรักยังไงก็ยังรักเธอเหมือนเดิม