ก่อนอื่น ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่าน ขอบคุณจริงๆ
วันนี้เป็นวันที่ คับแค้นใจในตัวเองจริง เรื่องที่จะเล่าคือมันเป็นเรื่องของพี่สะใภ้เรา
###เริ่มแรก###
ตอนนั้นเราเริ่มเข้า ม1 พี่ชายเรา(ก็เกเรโดดเรียน) ก็ไปเจอ ผญคนนี้(พี่สะใภ้) แต่เคยเรียนด้วยกันมาแล้วแหละตอน ม.ต้น แล้วก็ไปชอบกัน
นางผู้หญิงคนนี้ก็มาบ้านเรา ทั้งๆที่พี่เราไม่อยู่บ้านบ้างแหละ มานั่งเปรียบเหมือนบ้านตนเอง เอาเพื่อนมาด้วยจ้าาาา
จนพี่ชายเราก็ได้เสียกันกับนาง(บอกเลยก่อนหน้านี้นางก็ก๊อยอะพูดง่ายๆ) พี่สาวนางบุกมาถึงบ้าน เรากับแม่ก็งง พี่ชายเราก็งง พี่สาวนางบอกว่าไหนๆเขาก็มีไรกันแล้วก็อยากให้ผูกข้อไม้ข้อมือ ณ ตอนนั้นทั้งสองก็เด็กกันมาก แม่เราก็ให้สินสอดแค่ 20,000 บาท(น้อยมากกก)
นางก็ย้ายมาอยู่บ้านเรา งานบ้านเราก็ทำเหมือนเดิม จนแม่ต้องบอกพี่ชายให้ ผู้หญิงจับงานบ้านบ้าง
เราด้วยความที่ก็อย่างที่เขียน ก็ไม่ชอบ ก้ไม่พูดคุยกับพี่สะใภ้คนนี้
แต่เมื่อวันอ่านหนังสือสอบ นางกับเพื่อนก็เหมือนด่าใครบางคน แต่บอกเลย ใครบางคนนั้นคือฉัน อารมณ์พูดลอยๆ
ก็ลองคิดดู เด็ก ม.1 รับไหวไหมล่ะ พอเย็นๆเราก็รีบอาบน้ำขึ้นนอนทันที ซึ่งแปลกจากเดิมมาก เราขึ้นไปร้องไห้ แม่เห็นว่าแปลกก็เลยขึ้นตามไป
เห็นเราร้องไห้แม่ก็เลยถาม เราก็เล่าไป แต่ผลลัพทธ์คือแม่แค่ปลอบและบอกให้เราทน
ต่อมา นางมีลูก (ลูกที่เกิดจากความไม่พร้อม) และดึกๆทั้งพี่เรา และพี่สะใภ้ ก็ชอบออกข้างนอกแล้วก็ฝากแม่เราเลี้ยง บอกว่าออกไปแปปเดียวเดี๋ยวมา
แป๊ปเดียว ล่อไปเที่ยงคืน แม่เราก็ต้องทำงาน เราก็เคยเลี้ยงนะ ถึงตี3 ตั้งแต่หลานยังไม่ขวบ
กลับมา ไม่มีความรู้สึกทุกข์ร้อน
แต่เมื่อใดที่ ฝ่ายพี่ชาย มีเรื่องทะเลาะกะพี่สะใภ้ คนที่น่าสงสารคือ ลูกของเขาหน่ะสิ แม่มันทั้ง ดึง ฉุดกระชาก ก็พูดตามตรงพี่เรามันก็ไม่ดี
แต่สายตาคนอื่น โพสในเฟสรักลูกนะ คิดถึง (บอกเลยถ้าจะให้พูด เขารักพี่ชายเรา มากกว่ารักลูกในไส้เขาเองอีก
ตอนนี้เรา ม.5แระ แย่กว่าเดิมอีก พี่สะใภ้ทำงานกลางคืน แถมเที่ยวต่อ กลับก็ตี3 ไม่ก็รุ่งเลย
และคนที่เลี้ยงคือใครพ่อ แม่เราไง เราจำได้ตลอดว่าทุกปีเราต้องร้องไห้ เพราะการกระทำแบบนี้ แล้วบอกกับแม่เราว่า ทำไมต้องทน เราไม่ทนเห็นคนแบบนี้มาทำแบบนี้กับแม่เรา จนมาตอนนี้ เราขอแม่แบบเหตุผลว่า แม่ ลูกรู้สึกอยากออกจากบ้านนี้ ลูกทนไม่ได้อีก ที่จะต้องมานั่งเครียดกับเรื่องแบบนี้
สิ่งที่แม่ตอบกลับมา >> แล้วจะเครียดทำไม แม่ดีใจที่ได้เลี้ยงหลาน จริงอยู่พี่ชายพี่สะใภ้ไม่ดี แล้วแกจะเครียดอะไร แกก็ต้องทน ทนมันไป
###คำถาม###
1.เราคิดมากไปจริงหรอ (แต่สิ่งที่เราคิดมากเพราะเรารักแม่จริงๆ แล้วทำไมเราต้องทนกับสิ่งที่เขาทำแบบนี้)
2.จะทำยังไงดี? ในเมื่อเราปรึกษาแม่ แม่บอกให้เราทน ทั้งๆที่ใจเราแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว เธอเข้าใจเรามั้ย มาลองเห็นแม่ที่ตัวเองรักต้องโดนแบบนี้บ้างสิ
ป.ล เราไม่เคยคิดว่าเราต้องมานั่งเขียนกระทู้อะไรแบบนี้จริงๆ แต่นี่เราร้องไห้คนเดียวในห้องจนจะบ้าตายอยู่แล้ว แต่เราไม่เคยทำร้ายตัวเองนะ
เราคิดว่า เราอยากออกจากบ้านนี้ เราต้องได้ดีให้ได้ จะได้ไม่ต้องกลับมาอยู่วังวนแบบนี้อีก
#####ขอบคุณที่อ่านกระทู้นี้ ขอบคุณที่ฟังคำระบาย ขอบคุณจากใจคะ######
ตกลงเป็นคนผิด ที่อดทนไม่พอ
วันนี้เป็นวันที่ คับแค้นใจในตัวเองจริง เรื่องที่จะเล่าคือมันเป็นเรื่องของพี่สะใภ้เรา
###เริ่มแรก###
ตอนนั้นเราเริ่มเข้า ม1 พี่ชายเรา(ก็เกเรโดดเรียน) ก็ไปเจอ ผญคนนี้(พี่สะใภ้) แต่เคยเรียนด้วยกันมาแล้วแหละตอน ม.ต้น แล้วก็ไปชอบกัน
นางผู้หญิงคนนี้ก็มาบ้านเรา ทั้งๆที่พี่เราไม่อยู่บ้านบ้างแหละ มานั่งเปรียบเหมือนบ้านตนเอง เอาเพื่อนมาด้วยจ้าาาา
จนพี่ชายเราก็ได้เสียกันกับนาง(บอกเลยก่อนหน้านี้นางก็ก๊อยอะพูดง่ายๆ) พี่สาวนางบุกมาถึงบ้าน เรากับแม่ก็งง พี่ชายเราก็งง พี่สาวนางบอกว่าไหนๆเขาก็มีไรกันแล้วก็อยากให้ผูกข้อไม้ข้อมือ ณ ตอนนั้นทั้งสองก็เด็กกันมาก แม่เราก็ให้สินสอดแค่ 20,000 บาท(น้อยมากกก)
นางก็ย้ายมาอยู่บ้านเรา งานบ้านเราก็ทำเหมือนเดิม จนแม่ต้องบอกพี่ชายให้ ผู้หญิงจับงานบ้านบ้าง
เราด้วยความที่ก็อย่างที่เขียน ก็ไม่ชอบ ก้ไม่พูดคุยกับพี่สะใภ้คนนี้
แต่เมื่อวันอ่านหนังสือสอบ นางกับเพื่อนก็เหมือนด่าใครบางคน แต่บอกเลย ใครบางคนนั้นคือฉัน อารมณ์พูดลอยๆ
ก็ลองคิดดู เด็ก ม.1 รับไหวไหมล่ะ พอเย็นๆเราก็รีบอาบน้ำขึ้นนอนทันที ซึ่งแปลกจากเดิมมาก เราขึ้นไปร้องไห้ แม่เห็นว่าแปลกก็เลยขึ้นตามไป
เห็นเราร้องไห้แม่ก็เลยถาม เราก็เล่าไป แต่ผลลัพทธ์คือแม่แค่ปลอบและบอกให้เราทน
ต่อมา นางมีลูก (ลูกที่เกิดจากความไม่พร้อม) และดึกๆทั้งพี่เรา และพี่สะใภ้ ก็ชอบออกข้างนอกแล้วก็ฝากแม่เราเลี้ยง บอกว่าออกไปแปปเดียวเดี๋ยวมา
แป๊ปเดียว ล่อไปเที่ยงคืน แม่เราก็ต้องทำงาน เราก็เคยเลี้ยงนะ ถึงตี3 ตั้งแต่หลานยังไม่ขวบ
กลับมา ไม่มีความรู้สึกทุกข์ร้อน
แต่เมื่อใดที่ ฝ่ายพี่ชาย มีเรื่องทะเลาะกะพี่สะใภ้ คนที่น่าสงสารคือ ลูกของเขาหน่ะสิ แม่มันทั้ง ดึง ฉุดกระชาก ก็พูดตามตรงพี่เรามันก็ไม่ดี
แต่สายตาคนอื่น โพสในเฟสรักลูกนะ คิดถึง (บอกเลยถ้าจะให้พูด เขารักพี่ชายเรา มากกว่ารักลูกในไส้เขาเองอีก
ตอนนี้เรา ม.5แระ แย่กว่าเดิมอีก พี่สะใภ้ทำงานกลางคืน แถมเที่ยวต่อ กลับก็ตี3 ไม่ก็รุ่งเลย
และคนที่เลี้ยงคือใครพ่อ แม่เราไง เราจำได้ตลอดว่าทุกปีเราต้องร้องไห้ เพราะการกระทำแบบนี้ แล้วบอกกับแม่เราว่า ทำไมต้องทน เราไม่ทนเห็นคนแบบนี้มาทำแบบนี้กับแม่เรา จนมาตอนนี้ เราขอแม่แบบเหตุผลว่า แม่ ลูกรู้สึกอยากออกจากบ้านนี้ ลูกทนไม่ได้อีก ที่จะต้องมานั่งเครียดกับเรื่องแบบนี้
สิ่งที่แม่ตอบกลับมา >> แล้วจะเครียดทำไม แม่ดีใจที่ได้เลี้ยงหลาน จริงอยู่พี่ชายพี่สะใภ้ไม่ดี แล้วแกจะเครียดอะไร แกก็ต้องทน ทนมันไป
###คำถาม###
1.เราคิดมากไปจริงหรอ (แต่สิ่งที่เราคิดมากเพราะเรารักแม่จริงๆ แล้วทำไมเราต้องทนกับสิ่งที่เขาทำแบบนี้)
2.จะทำยังไงดี? ในเมื่อเราปรึกษาแม่ แม่บอกให้เราทน ทั้งๆที่ใจเราแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว เธอเข้าใจเรามั้ย มาลองเห็นแม่ที่ตัวเองรักต้องโดนแบบนี้บ้างสิ
ป.ล เราไม่เคยคิดว่าเราต้องมานั่งเขียนกระทู้อะไรแบบนี้จริงๆ แต่นี่เราร้องไห้คนเดียวในห้องจนจะบ้าตายอยู่แล้ว แต่เราไม่เคยทำร้ายตัวเองนะ
เราคิดว่า เราอยากออกจากบ้านนี้ เราต้องได้ดีให้ได้ จะได้ไม่ต้องกลับมาอยู่วังวนแบบนี้อีก
#####ขอบคุณที่อ่านกระทู้นี้ ขอบคุณที่ฟังคำระบาย ขอบคุณจากใจคะ######