ด้วยความที่ว่าฐานะทางบ้านเราจนบ้านก็ไม่ได้หรูไม่ใช่บ้านเราด้วยซ้ำ แต่พ่อแม่หาให้เราได้ทุกอย่างเลยนะ แต่เพียงแค่ว่าแม่เราปากไม่ค่อยดี หาเรื่องคนอื่นไปทั่วจนเขาเกลียดและมาพาลเรา เราเครียดมาตลอดเลย ประถม เราโดนรุ่นพี่แกล้งตลอด เราพยายามทำตัวให้กลมกลืนก็ไม่พ้นคำนินทา มีช่วงนึงรร.ประถมเราจัดเวรล้างจานเราอยู่กับรุ่นพี่ ตอนนั้นน่าจะเครียดอะไรสักอย่าง มีรุ่นพี่4-5คนนั่งประชุมกันก็มีเราด้วย เหมือนจะไปขออะไรภารโรง รุ่นพี่คนนึงก็มาบังคับเราว่าไปสิ รุ่นพี่อีกคนก็บอกว่าอย่าไปทำมัน มันขี้ร้อง แต่เราก็ขี้ร้องจริงๆ รุ่นพี่คนอื่นก็หัวเราะ เราก็บอกว่าไม่ได้ขี้ร้องนะตอนนั้นเรากดดันมากๆเลยเหมือนอยู่ในที่ๆไม่ควรอยู่ เราก็โดนประมาณนี้มาตลอด เพราะเราเอ๋อด้วยแหละสมองช้าๆมีภาวะปัญญาอ่อน(ยืนยันจากหมอแล้ว)หน้าตาก็ขี้เหร่เราโดนจนชิน แต่เรายังมีเพื่อนเรารักมากเราสนิทกะเขามากๆ พอมาขึ้นมัธยมรร.เดียวกันก็เริ่มห่างแต่เราก็ยังรักเขาตลอดหวังดีตลอด จนด่าแม่เราลงเฟส เราก็ไม่รู้หรอกแต่มีคนอื่นมาบอก เราโกรธแม่เรามากและโกรธเพื่อนคนนั้นด้วยแต่ก็ไม่ได้ทำอะไรเลย จนมันหนักขึ้นเหมือนเขาเปลี่ยนไปเลย เริ่มว่าเรานินทาเรา เพราะเราขึ้นรถรับส่งเดียวกัน ว่าเราว่าเหม็นบ้านจน ก็มี ขัดขายังมีแม่นางก็เคยด่าเรา จนเราท้อมาก พวกนางก็เยอะพาคนนู่นนี่มาเกลียดเรา บ้านเราโทรมพอรถรับส่งจอดหน้าบ้านก็หัวเราะว่านั่นบ้านหรอ เราร้องไห้ทุกวันอ่ะ เราไปทำอะไรให้ อยู่รร.ก็ใช้สายตาจิกเรา เราไม่อยากจะเสวนาด้วยเลย เพราะเรามีเพื่อนที่เรารักมากๆอยู่มัธยม แต่บางทีทนไม่ไหวเลยระบายกับแม่พ่อบ่อยๆเขาก็เครียดไปด้วย แม่ก็โทรไปถามนางว่า ว่าจริงหรอ มาคุยกับเราดีๆหน่อยเมื่อก่อนก็สนิทกัน นางก็ทักมาแบบดีๆเลย บอกว่ายังหวังดีกับเรา แต่เอาตรงๆมัน

มาก หลังจากนั้นเพื่อนนางก็รุมโพสด่าเราลงเฟส พอเราตอบโต้ยิ่งแรง เราเหนื่อยจริงๆ ไม่อยากบอกพ่อแม่แล้ว ทุกวันนี้เราล่องลอย มากแค่อยากตั้งใจเรียนแต่บางทีมันก็หนักมากๆอ่ะ มันเป็มปมมาตลอด มันทับถมเรื่อยๆเลย เราไม่อยากคุยกับใครตอนประถมเลย เหมือนทุกคนคืองูพิษรุ่นพี่บางคนด่าเราแรงๆก็ คุยดีๆกับเราเฉยตอนนี้แต่ก็นะ งูพิษทั้งนั้น เราทำใจไม่ได้เลยนะว่าเพื่อนที่เราสนิทสุดๆตอนประถมเป็นคนชี้ทางให้คนอื่นมารุมว่าเรา เพราะเราสนิทกันจริงๆ จูงมือข้ามถนนตลอด ขนาดคนนอกยัง งง ว่าทำไมเปลี่ยนไป เวลาว่างนางก็ชอบมารอเรากินข้าว บอกแฮปปี้เบิร์ดเดย์คนแรกตลอด(เมื่อก่อน)แต่ตอนนี้พังหมด เอาไปบอกคนที่เราไม่รู้จักว่าบ้านเราจนนู่นนี่ ทำไมคนเราเปลี่ยนได้ขนาดนี้ อึดอัดจะตายอยู่แล้ว แซะตลอด เห้อ🥹 เราควรทำไงดีคะ เปิดเทอมมาก็ต้องมาโดนบูลลี่อีก เราทำทุกทางแล้ว พ่อแม่เขาสอนมายังไงกันนะ รู้มั้ยมันเจ็บมากๆ เราจะไม่มีวันลืมเลย ไม่ลืมจริงๆ
มีใครเคยโดนบูลลี่ เป็นตัวตลกมาทั้งชีวิตไหมคะ?