2 เดือนกว่าแล้วนะ ที่เลิกกันไป เวลามันช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน

ผิดจาก 10 วันแรกที่เลิกกัน เวลาชั่งยาวนานและแสนทรมาน แต่..ผมก็ผ่านมันมาได้

วันนี้ 7 มีนาคม เป็นวันครบรอบวันคบกัน

ถ้าไม่ได้เลิกกัน เวลานี้ผมคงพาคุณไปฉลองที่ครบกันมา 4 ปี และทำตามแผนที่คิดไว้ คือ

" ขอคุณแต่งงาน "

แต่มันจบไปแล้ว ไม่เป็นไร

ขอบคุณ มือที่สาม ที่เข้ามาเฉลย ว่ารักที่ผมคิดว่าเป็น " รักแท้ " นั้นมันคือความคิดที่ " ผิด "

ขอบคุณ คุณ ที่หัวใจไม่มั่นคง ทิ้งคนที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา

ขอบคุณ ที่หักหลัง ทิ้งทำลายความไว้ใจ ความเชื่อใจที่ผมมีให้

ขอบคุณ ที่เคยเป็นเป้าหมายคำคัญ ที่ทำให้ผมตั้งใจจะเปลี่ยนนิสัยจากคนเลวๆคนนึง

กินเหล้า เที่ยว นักเลง

มาเป็นผู้ชายคนนึ่งที่พร้อมจะเป็นพ่อของลูก พร้อมจะหยุด พร้อมจะเป็นสามีที่ดี

และ..ขอบคุณที่ทิ้งกัน

ตอนนี้ชีวิตผมมีความสุขมาก มากถึงมากที่สุด

ได้ซื้อของที่ตัวเองอยากได้ เพราะตลอดเวลาที่คบกัน คุณมองสิ่งที่ผมชอบว่า " สิ้นเปลือง "

ได้กินได้เที่ยวกับเพื่อนรักเต็มที่ เพราะคุณเคยบอกว่า " เพื่อน พวกนี้คบไม่ได้ "

ทั้งๆที่ตอนคุณทิ้งผมไป ก็ได้เพื่อนพวกนี้แหละ อยู่เคียงข้างตลอดเวลา

ได้เลื่อนตำแหน่งงาน เพราะตอนคบกัน ผมต้องลางานบ่อย ด้วยเหตุทีว่า

" คุณใช้ให้ผมเก็บบ้านก่อนคุณหยุดงานพรุ่งนี้ "

สุดท้าย ผมไม่โกรธ ไม่แค้นอะไรนะ หมดเวรหมดกรรมแค่นี้

คุณบอก อยากเป็นเพื่อนที่ดีกับผม แต่... อย่าเลย ผมเป็นคนเลือกคบเพื่อน

เพื่อนผมคบอยู่ " ซื่อสัตย์ " ต่อผมทุกคน

ผมขอให้คุณสมหวัง กับสิ่งที่คุณเลือก อย่าให้อนาคตเกิดคำที่ว่า " คิดผิด "

ตลอดเวลาที่ผมเคยดูแลคุณดีแค่ไหน " ผมขอสัญญา จะดูแลคนใหม่ให้ดียิ่งกว่า "

และโปรดอย่ากลับมา ... ขอบคุณ

------------------------------

1/12/66
จากเด็กน้อยในวันนั้น จนมาถึงผู้ใหญ่วัย 33 ตอนนี้
เวลานี้นึกถึงก็ไม่เจ็บแล้ว มองย้อนกลับไปก็ตลกตัวเอง

ถึงคนที่กำลังอกหัก แล้วมาเจอกระทู้นี้

การนึกโกรธแค้น หรือโมโห ไม่ได้ช่วยอะไร
ยอมรับความจริง เดินหน้าต่อไป
และกลับมารักตัวเองนะ

เวลาจะเยียวยา คำนี้จริงที่สุด ดูได้จากกระทู้นี้

ปล. ไม่ลบข้อความหรอกนะ คนเยอะดี
กระทู้แรกที่ตั้ง แล้วคนเยอะ ตกใจมากเลย 5555