ประสบการณ์เปลี้ยๆ

วันนี้งานมันรกสมองสุดๆเลยให้ตายสิ เจสัน
ปัญหาวุ่นวายไม่คลี่ไม่คลายสักที

เริ่มต้นจากตั้งแต่เช้ายันเย็น
อันดับแรก รถติด รถรามันมหาศาลปานทุกแกแลคซี่มารวมกัน
มันเนื้อยเหนื่อย มันเพลี้ยเพลียฝ่าเท้า
อันดับสอง งาน งานไม่ว่า คนทำงานด้วยนี่ยิ่ง อื้อหืม
อดทน เป็นคำตอบแรกและคำตอบสุดท้าย

กว่าผมจะกลับมาถึงห้องได้นี่ วิญญาณแทบแตกสูญสลาย
วนหาที่จอดรถก็ยาก โอ๊ย อะไรมากมายจุงเบย

หลังจากได้ที่จอดรถมาแล้ว ก็หอบสัมภาระ อันมี กระเป๋าเป้ หนึ่งใบ กระเป๋าใส่เอกสาร หนึ่งใบ กระเป๋าเครื่องสำอาง หนึ่งใบ อิอิ ไม่ใช่แระ

จอดรถเสร็จอ้าว ลืม ลืม ลืมขนขยะจากรถเทศบาล ออกมาด้วย ฮ่าๆ ขยะมันเยอะเกินไป
ระหว่างนั้นก็หอบสัมภาระ และเดินตรงไปที่ถังขยะก่อน
ถุงขยะใบที่หนึ่ง ทิ้งลงไป ใบที่สองทิ้งลงไป ถ้วยกาแฟทิ้งลงไป

จากนั้น  ก็ หยิบกุญแจรถ หันไปทางถังขยะ และกดล็อก        - -''  

เอิ่ม มันไม่ดัง ติ๊ดๆ ก็เลยกดซ้ำไปอีกครั้งหนึ่ง ก็ไม่ดัง

เห้ย ทำไมมันไม่ล็อกฟะ    ขณะนั้นเอง   มโนสำนึก สติสัมปชัญญะก็เริ่มกลับมา

ดีนะ มวลมหาประชาชียังไม่เยอะ หันซ้ายหันขวา กุบ้าหรือเปล่า หนีเข้าลิฟต์ดีกว่า

กดลิฟต์ ลิฟต์เปิด เข้าไปในลิฟต์ กดปิด

พลางในใจก็คิดไปถึงเรื่องงานพรุ่งนี้ จะจัดการยังไงดีว้า เอิ่ม อ่าม คิดๆๆๆๆ


พลัน ทันใด  ไฟในลิฟต์ก็ดับ พรึ่บ  

หะ ซวยแระกุ ลิฟต์ติด ผีในลิฟต์  ผีหลอก   ในหัวเปลี่ยนความคิดจากเรื่อง งานๆๆ มายังเรื่องลิฟต์ติด ผีหลอกทันทีทันใด

ในหัวตอนนั้นคิดถึง โฆษณาที่เด็กกินนมอะไรสักอย่าง แล้ว เกิดความฉลาด แก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้
จะทำแบบเด็กดีมั้ยหว่า  
หรือจะนั่งสวดมนต์

ระหว่างนั้นก็ควานโทรศัพท์จะกดขอความช่วยเหลือสักหน่อย

พลัน ทันใด มือก็ไปกดโดนชั้น G เข้า ไฟในลิฟต์ก็สว่าง ลิฟต์ก็ทำงาน

เหยด แล้วมั้ยหล่ะ

สมอง หนอ

นี่ผมเหนื่อย ผมเป็นอะไร ผมบ้า ผมเป็นแก๊สโซฮอล์

โอย  




นอนดีกว่า