วันนี้ตอนเย็นกำลังกลับบ้านตามปรกติ ราวๆ 6 โมงเย็น
มาเปลี่ยนมาเปลี่ยนขบวนที่สยาม ขณะนั้นรถไฟฟ้าฝั่งที่จะไปบางหว้าจอดรออยู่แล้ว
ผมเลยรีบวิ่งขึ้นรถไฟทันที เห็นเสาตรงประตูมีช่องว่างอยู่พอดี เลยได้ยืนหันหน้าเข้าเสา
ทันใดนั้นพลันสบตากับสาวชุดขาวผูกเสื้อกันหน้าสีดำไว้ที่คอ
ผิวขาว ตาโต น่ารัก สูงพอๆกับผม หัวใจผมแทบหยุดเต้น
จากนั้นก็พยายามมองไปทางอื่นแก้เขิน ไม่กล้าสบตากับเธออีก แต่ก็พยายามแอบมองเธอตลอด
ในใจก็อดคิดไม่ได้ว่าเธอจะลงสถานีไหน ผ่านไปสองสถานีที่ผมต้องลงแล้ว
ทันใดนั้นเอง เธอพยายามแหวกตัวเดินออกมาจากรถไฟฟ้า ซึ่งเป็นสถานีเดียวกับผมที่จะลงพอดี
จากนั้นผมกับเธอก็ออกจากสถานีด้านเดียวกัน แล้วก็ลงบันไดด้านเดียวกับผมอีก
ระหว่างที่กำลังจะลงบันได พี่ชายผมโทรเข้ามาพอดีก็เลยรับสาย
เธอก็หันกลับมามองที่ผม ในใจคงคิดว่า ผมนี้โรคจิตหรือเปล่า ที่ตามเธอมาตั้งแต่บนรถไฟฟ้า 555+
สุดจากที่บันไดเธอก็เดินไปคนละด้านกับผม ทิ้งให้ผมนึกถึงหน้าเธออยู่คนเดียว
เพื่อนในพันทิพย์ใครที่เคยเจอเหตุการณ์แบบผมบ้างครับ แชร์ประกบการณ์กันหน่อยครับ
วันนี้เจอสาวน่ารักยืนตรงข้ามกันบนรถไฟฟ้า ^__^
มาเปลี่ยนมาเปลี่ยนขบวนที่สยาม ขณะนั้นรถไฟฟ้าฝั่งที่จะไปบางหว้าจอดรออยู่แล้ว
ผมเลยรีบวิ่งขึ้นรถไฟทันที เห็นเสาตรงประตูมีช่องว่างอยู่พอดี เลยได้ยืนหันหน้าเข้าเสา
ทันใดนั้นพลันสบตากับสาวชุดขาวผูกเสื้อกันหน้าสีดำไว้ที่คอ
ผิวขาว ตาโต น่ารัก สูงพอๆกับผม หัวใจผมแทบหยุดเต้น
จากนั้นก็พยายามมองไปทางอื่นแก้เขิน ไม่กล้าสบตากับเธออีก แต่ก็พยายามแอบมองเธอตลอด
ในใจก็อดคิดไม่ได้ว่าเธอจะลงสถานีไหน ผ่านไปสองสถานีที่ผมต้องลงแล้ว
ทันใดนั้นเอง เธอพยายามแหวกตัวเดินออกมาจากรถไฟฟ้า ซึ่งเป็นสถานีเดียวกับผมที่จะลงพอดี
จากนั้นผมกับเธอก็ออกจากสถานีด้านเดียวกัน แล้วก็ลงบันไดด้านเดียวกับผมอีก
ระหว่างที่กำลังจะลงบันได พี่ชายผมโทรเข้ามาพอดีก็เลยรับสาย
เธอก็หันกลับมามองที่ผม ในใจคงคิดว่า ผมนี้โรคจิตหรือเปล่า ที่ตามเธอมาตั้งแต่บนรถไฟฟ้า 555+
สุดจากที่บันไดเธอก็เดินไปคนละด้านกับผม ทิ้งให้ผมนึกถึงหน้าเธออยู่คนเดียว
เพื่อนในพันทิพย์ใครที่เคยเจอเหตุการณ์แบบผมบ้างครับ แชร์ประกบการณ์กันหน่อยครับ