เหตุเกิดเมื่อวันพฤหัสที่ผ่านมา (วันที่9/2/2560)
เวลาประมาน 7.30 ที่สถานีบางหว้าครับ

ขณะที่ผมขึ้นบีทีเอสเพื่อไปทำงานตามปกติ  ผมได้บังเอิญเจอพี่ผู้ชายคนนึงครับ  ตอนแรกเรายืนใกล้ๆ กัน หันหลังให้กัน พอผ่านไป 2-3 สถานี คนเริ่มเยอะขึ้น ผมจึงมีโอกาสได้ยืนเบียดแนบชิดกับพี่เขามากขึ้น
ขณะที่บีทีเอสกำลังเคลื่อนที่ไปนั้น มีจังหวะนึงที่รถกระตุก เลยทำให้มือของเราได้สัมผัสกัน

ตอนทีมือของเราโดนกันนั้น
ผมคิดว่าคงเป็นเรื่องบังเอิญที่มือของเราสัมผัสกัน
แต่ว่ามือของเราก็ยังสัมผัสกันเรื่อยๆ
มือของพี่เขาถูมือของผม ผมเลยถูมือพี่เขาบ้าง
เรา 2 คนถูมือกันไปมา จนมาถึงสถานีสยาม
ทั้งผมและพี่เขาต้องเปลี่ยนขบวนรถ
ผมทำใจว่าคงไม่ได้เจอพี่เขาแล้ว

แต่สวรรค์คงเป็นใจให้ผม
ผมได้ขึ้นรถขบวนใหม่พร้อมพี่เขา
ขบวนรถค่อยๆ เคลื่อนตัวออกจากสถานีสยาม

คราวนี้พี่เขาจับมือผมแบบเต็มๆ ผมตกใจมาก
ผมก็เลยบีบมือพี่เขาแน่น
ตอนนี้เรา 2 คน กุมมือกันแน่นมาก

แต่เวลาของความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอ
ขบวนรถได้เคลื่อนมาจอด ณ สถานีเพลินจิต
ซึ่งผมต้องรีบไปเข้างานเเล้ว
เลยทำให้ผมแยกจากพี่เขาโดยไม่ได้กล่าวคำลา

ตอนแรกผมคิดว่าเดี๋ยวเหตุการณ์ผ่านไปผมก็ลืมไปเอง
แต่ว่าผมคิดผิด ตอนนี้ผมหยุดคิดถึงพี่เขาไม่ได้เลยครับ

พี่เขาอายุประมาน 30+ หน้าตี๋ๆ ใส่แว่น ผิวขาว
ไว้ผมสั้นเสยเรียบ สูงประมาน 170 กว่าๆ
ใส่เชิร์ตขาว ใส่เสื้อคลุมดำทับ
กางเกงแสลคดำ รองเท้าหนัง สะพายกระเป๋าสีดำ
หุ่นปกติ ไม่อ้วน ไม่ผอม มีไฝที่ปลายจมูก

ส่วนผม สูง 180 หนัก 90+
หุ่นหมี ผิวคล้ำ ใส่แว่น หน้าเนิร์ดๆ

ผมหยุดคิดถึงเขาไม่ได้เลยครับ
ช่วยผมที >///< ถ้าจำผมได้ อยากติดต่อมา อินบ็อกซ์มาทีนะครับ