ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่อึดอัด อยากระบาย เรารู้สึกเศร้าๆ เครียดๆ เสียดายโอกาสยังไงก็ไม่รู้...
เรื่องของเรื่องคือ ตอนเด็กๆเราฝันอยากทำงานแอร์ไลน์มากๆ เพราะพี่แถวบ้านเราเป็น Air hostess อยู่สายการบินประจำชาติ ซึ่งโตมาเราก็เลือกที่จะเรียนธุรกิจการบิน และศึกษาภาษาอังกฤษไว้มากๆ พอตอนฝึกงานเราก็เลือกที่จะฝึกงานกับสายการบินหนึ่งซึ่งค่อนข้างมีชื่อเสียงในประเทศไทย ตอนฝึกงานนั้นบอกตรงๆเลยค่ะ "สนุกกันการฝึกงานมากๆๆๆๆๆๆๆ" ไม่เคยขาด ไม่เคยไปสาย เคยแต่อยากจะเบิ้ลกะ ไม่อยากจะกลับบ้านเลย 555 (เข้าฝึกงานเป็น กะ และทำงานเหมือนพนักงานคนหนึ่งเลยค่ะ คือพบปะผู้โดยสารจริงๆ รับเคสจริงๆ ไม่ใช่นั่งชงกาแฟให้พี่ๆหรือ นั่งถ่ายเอกสารนะคะ) พอฝึกงานจบเราก็เลือกที่จะยื่นใบสมัครเพื่อทำงานจริงๆบ้าง และอยากเข้าทำงานมากๆๆๆๆๆๆค่ะ สายการบินนี้คนแห่เข้าสมัครกันเยอะมากกกก ไปดูในบอร์ดงานแอร์ไลน์ มีแต่คนอยากจะเข้า พอไปสัมภาษณ์เสร็จ เราก็ได้แต่ลุ้นว่าเขาจะเรียกเราไหมหนอ นั่งรอ นอนรอ ช่วยงานที่บ้านไปพลางๆอยู่นานนับเดือน อยู่มาวันหนึ่ง! โทรศัพท์ดัง กริ๊งง~~~~~ เรารับสาย...เสียงจากปลายทางกล่าวคือ รับเราเข้าทำงานค่ะ !!! เราดีใจมาก ถึงมากที่สุด วิ่งไปบอกคุณพ่อ คุณแม่ แต่แล้วความฝันก็สลายทันทีเมื่อคุณพ่อและคุณแม่พูดว่า "อยากให้เราดูแลโรงงาน และกิจการต่อ ท่านปูทางไว้ให้หมดแล้ว เราแค่สานต่อไปจนรุ่นลูก รุ่นหลาน บอกตรงๆค่ะเราเสียใจมากๆ ไปนั่งไปนอนร้องไห้คนเดียวอยู่ในห้องนอน เข้าใจนะคะว่าคุณพ่อคุณแม่ท่านอยากให้เรามีกิจการเป็นของตัวเอง (ทำโรงงาน และมีเปิดโรงแรมขนาดกลางค่ะที่ชลบุรี-พัทยาค่ะ) แต่ความฝันของเรา ตอนนี้เราเพียงแค่ไป เซ็นต์เอกสารสัญญาเท่านั้น แต่กลับกลายเป็นเงาที่อยู่ตรงหน้า เห็นแต่ไม่สามารถคว้าไว้ได้
ทุกวันนี้เราได้แต่ซื้อหนังสือเกี่ยวกับ Airline มาอ่าน ได้แต่นั่งดู Facebook พี่ๆที่เรารู้จักตอนฝึกงานดูเขาทำงานกันมีความสุข เมื่อสักครู่ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่เรารู้สึกอิจฉาเพื่อนๆที่ได้ทำงานที่เราใฝ่ฝันมากๆ จริงอยู่ค่ะว่างานทางบ้านเราอาจจะสร้างรายได้ให้เรามากกว่าหลายเท่าตัว แต่ความสุขบอกตรงๆนะคะ...เรารักงานสายการบินมากกว่า T_T ตอนนี้ก็ได้แต่พยายามรักและเข้าใจกับสิ่งที่คุณพ่อ คุณแม่สร้างมาให้เราเท่านั้น ไม่รู้ต้องใช้เวลาอีกนานไหม !
เป็นพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ทำอย่างไรบ้างคะ ? ถ้าตกอยู่ในสถานะแบบเรา ตอนนี้เราเวลาเห็นสายการบินนั้นในหนังสือ ในโฆษณาโทรทัศน์ หรือจะที่ไหนก็ตาม เรารู้สึกเศร้าๆ เครียดๆ อยากจะร้องไห้ดังๆ จังเลยค่ะ
ปล. ถ้าเป็นไปได้ เราก็อยากจะสมัครดูอีกรอบจัง แต่เฮ้อ...รู้ตัวเองดีเลยว่า ยังไงก็คงไม่ได้ไปทำหรอก อยากร้องไห้ T_T
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ขอบคุณค่ะ
เคยไหมค่ะ ? ต้องทิ้งความฝันไว้ เพราะต้องอยู่กับความเป็นจริง ทั้งๆที่เกือบจะทำให้ฝันเป็นจริงได้แล้ว !
เรื่องของเรื่องคือ ตอนเด็กๆเราฝันอยากทำงานแอร์ไลน์มากๆ เพราะพี่แถวบ้านเราเป็น Air hostess อยู่สายการบินประจำชาติ ซึ่งโตมาเราก็เลือกที่จะเรียนธุรกิจการบิน และศึกษาภาษาอังกฤษไว้มากๆ พอตอนฝึกงานเราก็เลือกที่จะฝึกงานกับสายการบินหนึ่งซึ่งค่อนข้างมีชื่อเสียงในประเทศไทย ตอนฝึกงานนั้นบอกตรงๆเลยค่ะ "สนุกกันการฝึกงานมากๆๆๆๆๆๆๆ" ไม่เคยขาด ไม่เคยไปสาย เคยแต่อยากจะเบิ้ลกะ ไม่อยากจะกลับบ้านเลย 555 (เข้าฝึกงานเป็น กะ และทำงานเหมือนพนักงานคนหนึ่งเลยค่ะ คือพบปะผู้โดยสารจริงๆ รับเคสจริงๆ ไม่ใช่นั่งชงกาแฟให้พี่ๆหรือ นั่งถ่ายเอกสารนะคะ) พอฝึกงานจบเราก็เลือกที่จะยื่นใบสมัครเพื่อทำงานจริงๆบ้าง และอยากเข้าทำงานมากๆๆๆๆๆๆค่ะ สายการบินนี้คนแห่เข้าสมัครกันเยอะมากกกก ไปดูในบอร์ดงานแอร์ไลน์ มีแต่คนอยากจะเข้า พอไปสัมภาษณ์เสร็จ เราก็ได้แต่ลุ้นว่าเขาจะเรียกเราไหมหนอ นั่งรอ นอนรอ ช่วยงานที่บ้านไปพลางๆอยู่นานนับเดือน อยู่มาวันหนึ่ง! โทรศัพท์ดัง กริ๊งง~~~~~ เรารับสาย...เสียงจากปลายทางกล่าวคือ รับเราเข้าทำงานค่ะ !!! เราดีใจมาก ถึงมากที่สุด วิ่งไปบอกคุณพ่อ คุณแม่ แต่แล้วความฝันก็สลายทันทีเมื่อคุณพ่อและคุณแม่พูดว่า "อยากให้เราดูแลโรงงาน และกิจการต่อ ท่านปูทางไว้ให้หมดแล้ว เราแค่สานต่อไปจนรุ่นลูก รุ่นหลาน บอกตรงๆค่ะเราเสียใจมากๆ ไปนั่งไปนอนร้องไห้คนเดียวอยู่ในห้องนอน เข้าใจนะคะว่าคุณพ่อคุณแม่ท่านอยากให้เรามีกิจการเป็นของตัวเอง (ทำโรงงาน และมีเปิดโรงแรมขนาดกลางค่ะที่ชลบุรี-พัทยาค่ะ) แต่ความฝันของเรา ตอนนี้เราเพียงแค่ไป เซ็นต์เอกสารสัญญาเท่านั้น แต่กลับกลายเป็นเงาที่อยู่ตรงหน้า เห็นแต่ไม่สามารถคว้าไว้ได้
ทุกวันนี้เราได้แต่ซื้อหนังสือเกี่ยวกับ Airline มาอ่าน ได้แต่นั่งดู Facebook พี่ๆที่เรารู้จักตอนฝึกงานดูเขาทำงานกันมีความสุข เมื่อสักครู่ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่เรารู้สึกอิจฉาเพื่อนๆที่ได้ทำงานที่เราใฝ่ฝันมากๆ จริงอยู่ค่ะว่างานทางบ้านเราอาจจะสร้างรายได้ให้เรามากกว่าหลายเท่าตัว แต่ความสุขบอกตรงๆนะคะ...เรารักงานสายการบินมากกว่า T_T ตอนนี้ก็ได้แต่พยายามรักและเข้าใจกับสิ่งที่คุณพ่อ คุณแม่สร้างมาให้เราเท่านั้น ไม่รู้ต้องใช้เวลาอีกนานไหม !
เป็นพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ทำอย่างไรบ้างคะ ? ถ้าตกอยู่ในสถานะแบบเรา ตอนนี้เราเวลาเห็นสายการบินนั้นในหนังสือ ในโฆษณาโทรทัศน์ หรือจะที่ไหนก็ตาม เรารู้สึกเศร้าๆ เครียดๆ อยากจะร้องไห้ดังๆ จังเลยค่ะ
ปล. ถ้าเป็นไปได้ เราก็อยากจะสมัครดูอีกรอบจัง แต่เฮ้อ...รู้ตัวเองดีเลยว่า ยังไงก็คงไม่ได้ไปทำหรอก อยากร้องไห้ T_T
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ขอบคุณค่ะ