เมื่อผมกำลังจะสูญเสีย.....ภรรยาที่เคยรักผมมากที่สุดไป

นี้เป็นกระทู้แรกของผม ผมอยากจะระบายความสึกที่มีทั้งหมดนี้ให้ใครสักคนได้รับรู้ ผมอาจเคยเป็นคนเลว แต่ตอนนี้ผมหยุดทุกอย่างเพื่อลูกและผู้หญิงที่ผมรักมากที่สุด

ผมกับภรรยารู้จักกันตั้งแต่ตอนเรียน มหาลัย เธอดูเป็นผู้หญิงธรรมดา น่ารัก ไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น เพื่อนๆผมหลายคนก็จีบเธอ เพราะเธอเป็นผู้หญิงที่ร่าเริง และรอยยิ้มของเธอ ทำให้ผู้ชายหลายๆคนประทับใจ ผมยอมรับว่าตอนนั้นจีบเธอเพราะอยากจะเอาชนะเพื่อนๆที่จีบเธอตอนนั้น และผมก็เป็นคนชนะที่จีบเธอติด และดูท่าว่าเธอจะรักและหลงผมเอามักมาก ไม่ว่าผมจะทำเลว หรือทำร้ายจิตใจเธออย่างไร เธอก็ไม่เคยเลิกกับผมแต่กลับยอมผมไปซะทุกอย่าง ตอนนั้นผมไม่ได้แคร์เธอเลยว่าเธอจะรู้สึกอย่างไง ขณะที่ผมคบกับเธอ ผมก็คุยกับผู้หญิงคนอื่นด้วย รวมไปถึงเพื่อนสนิทเธอ ผมยอมรับเลยว่าตอนนั้นผมมองเธอเป็นของตาย และมักจะหงุดหงิดและทำรำคาญใส่เธอเป็นประจำ เธอได้แต่ร้องไห้กับการกระทำของผม แต่ก็ไม่เคยคิดจะเลิกกับผม จนวันหนึ่งเธอตัดสินใจไปตต่างประเทศ ซึ่งผมก็คิดไว้แล้วยังไงก็คงต้องเลิกกัน อาทิตย์ 1 ก่อนเธอจะบิน เราสองคนอยู่ด้วยกันทุกวัน แปลกที่ผมรู้สึกใจหายที่อีกไม่นานเธอกำลังจะจากผมไป ทั้งๆที่ผ่านมาผมมองเธอเป็นของตายและไม่สนใจเธอเลย ก่อนเธอขึ้นเครื่องเธอจูบผมเพื่อบอกลา ความรู้สึกมันบอกไม่ถูกแต่ผมรู้สึกเหมือนกำลังจะสูญเสียสิ่งที่มีค่ามากที่สุดไป........

ตอนเธอไปอยู่ต่างประเทศเธอไม่ติดต่อกลับมาหาผมเป็นเวลา 3 วัน จนผมโพสในเฟสบุ๊คของเธอว่า รู้สึกเหมือนสูญเสียอะไรไป และอยากได้กลับมา และจะรักษามันให้ดีที่สุด และแล้วเธอก็โทรทางไกลมาหาผม หลังจากนั้นเราก็คุยกันตลอดแต่ในขณะเดียวกัน ผมก็ยังไม่เลิกคุยกับผู้หญิงคนอื่น ซึ่งเมื่อเธอรู้เธอก็จะเลิกติดต่อกับผม และนี้เป็นครั้งที่สองที่ผมไม่อยากจะเสียเธอไป ผมลบผู้หญิงทุกคนที่คุย ออกจากเฟส ลบเบอร์ในโทรศัพท์ และลงรูปคู่ที่เคยถ่ายกับเธอลงในเฟส ผมไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน เธอยังคงอยากจะเลิกกับผม จนผมตัดสินใจบินไปหาเธอที่ต่างประเทศ เราใช้ชีวิตด้วยกัน เป็นเวลา 3 เดือนก็กลับไทยมาด้วยกัน............และเธอก็ท้อง ไม่นานนักเราทั้งคู่ก็แต่งงานกัน

ตั้งแต่ผมย้ายมาอยู่กับเธอ เธอก็ดูแลผมดีทุกอย่าง จนผมแทบจะไม่ได้ทำอะไรเลย ผมเริ่มรักเธอมากขึ้นและรู้สึกถึงความเป็นครอบครัวมากขึ้น จนวันหนึ่งเธอจับได้ว่าผมเคยขอร่วมหลับนอนกับผู้หญิงคนหนึ่ง (ซึ่งนั้นเกิดก่อนที่เราจะแต่งงานกัน และก่อนที่ผมจะตามเธอไปต่างประเทศ) เธอโกรธและเสียใจมาก เธอหายออกไปจากบ้าน ตอนนั้นเธอเพิ่งคลอดลูกได้เพียง 5 เดือน ผมหาเธอทุกที ไปตามบ้านเพื่อนสนิทเธอ แต่ก็ไม่พบ จนผมส่งข้อความไปหาเธอ "กลับบ้านมาอยู่กับลูกเถอะนะ แล้วเค้าจะไปเอง" เพราะข้อความนี้เลยทำให้เธอกลับมาบ้าน ใบหน้าเธอที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา ผมรู้สึกเสียใจกับการกระทำของผมจนน้ำตาไหลออกมาเอง ผู้หญิงที่รักและทุ่มเท่เพื่อผมมาโดยตลอด แต่ผมกลับทำร้ายจิตใจเธอไม่เหลือชิ้นดี ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมรักผู้หญิงคนนี้มาก เธอผู้เสียสละทุกสิ่งเพื่อผม ผมร้องไห้ขอโทษเธอด้วยความรู้สึกผิดจากใจจริง แต่เธอนิ่งเฉย ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโศกเศร้า ผมจำเหตุการณ์วันนั้นได้ดี  จากวันนั้นจนวันนี้ ก็เกือบ 2 ปี แล้ว แต่ผู้หญิงที่เคยรักผมมากและทุ่มเท่เพื่อผมได้เปลี่ยนไปเป็นคนล่ะคน แต่เธอก็ยังคงดูแลผมและลูกอย่างดีเหมือนเดิม แต่ความรู้สึกที่ผมสัมผัสได้คือความเสียใจที่เธอยังมีอยู่ บางครั้งที่ผมเห็นเธอแอบร้องไห้กลางดึก ผมรู้สึกผิดและสงสารเธอมาก ผมได้ทำร้ายผู้หญิงที่เคยสดใสร่าเริงคนนี้ คนที่มอบหัวใจให้ผมอย่างจริงใจ ผมพยายามทำหน้าที่พ่อและสามีที่ดีอย่างเต็มที ตามใจเธอทุกอย่าง แต่นั้นก็ไม่อาจลบล้างความเลวที่ผมเคยได้ทำไว้กับเธอได้เลย