ขอวิธีกลั้นน้ำตาหน่อยได้ไหมคะ

คือต้องยอมรับก่อนเลยว่าเราอยู่ในสังคมที่ดี ครอบครัวที่ดีมาตลอดจริงๆ พ่อแม่ไม่เคยด่าว่าแรงๆ เวลาทำผิดจะตักเตือนอย่างสุภาพ

ส่วนเราจะเป็นคนไม่พูดคำหยาบเลย เกรงใจคนอื่นเสมอ มีมารยาท ไม่ทำร้ายจิตใจของใครเลย ไม่ทำตัวเด่น เราอยู่ของเราในพื้นที่ที่ไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร

คราวนี้เราตัดสินใจที่จะทำงานส่งตัวเองเรียน แต่ว่าในที่ทำงานน่ะ ​ทั้งๆที่เราตั้งใจทำงานและตั้งใจเรียนรู้มาก แม้จะโง่ สมองช้า แต่ก็​ไม่เคยว่าร้ายให้ใคร พูดจาดีเสมอ

แต่คนอื่นๆ กลับต่อว่าเราด้วยคำพูดแรงๆ พูดทำร้ายจิตใจเรา บางครั้งพวกเขาก็พูดติดเล่นแต่มันก็ทำให้เราเหว๋อจนซึมเลย ซึ่งยอมรับว่า ณ ขณะนั้นเราเสียใจ กลั้นน้ำตาไม่อยู่ตลอด ซึม น้ำตาคลอเบ้า

เราก็เข้าใจนะว่ามันคงเป็นนิสัยและสันดานของพวกเขา โดยเฉพาะคนใต้ที่พูดแรงมากๆ คือเราเป็นคนเหนือ ย้ายมาเรียนและทำงานที่ภาคใต้ พวกเขาพูดค่อนข้างแรง น้ำเสียงก็ดัง พูดทีเราแขนขาสั่นเลย ซึ่งเราก็พยายามเข้าใจพอกลับบ้านมาเราก็ไม่เก็บไปคิด

แต่ว่าเราต้องการความช่วยเหลือคือ ณ เวลานั้นที่โดนว่าด้วยคำแรงๆ จะกลั้นน้ำตายังไง แค่นี้เลย คือเราไม่ชินมากๆ ต่อให้ชินในอนาคต แต่พอเป็น ณ เวลานั้นยังไงเราก็เสียใจอยู่ดี

และเพราะว่าเรามีบุคลิกที่ดูเหม่อๆ เชื่องช้า เข้าใจอะไรช้า ส่วนนึงอาจเป็นเพราะเราเลือดจางด้วย แค่เพราะเรามีบุคลิกแบบนี้ทำไมถึงโดนว่า โดนถอนหายใจใส่เวลาทำอะไรผิดพลาด หรือไม่ได้ดั่งใจ เราเสียใจมากๆค่ะ แต่ก็พยายามเข้าใจอยู่ คือเราพูดเรียบเรียงคำพูดไม่ถูกด้วยบางครั้ง เราเป็นคนที่เข้าใจแต่อธิบายไม่เป็น ซึ่งเราก็โดนด่าอีกไปตามระเบียบ

แค่เกิดมาเด๋อๆเอ๋อๆมึนๆ คิดช้า ขี้กลัว ก็โดนว่าแล้ว มันคือตัวเรานี่นา ไม่มีใครเข้าใจเลย เสียใจมากค่ะ ฮือ

สังคมเกลียดคนแบบเราหรือเปล่าคะ สังคมชอบคนที่แรงๆมากกว่าหรือคะ หรือเราควรขังตัวเองในหลุมสักสามสิบปีค่อยออกมาคะ55​