อยากอยู่คนเดียว เบื่อพ่อแม่ที่ชอบพูดทำร้ายจิตใจลูกตัวเอง

ไม่ได้ร้องไห้นานจนวันนี้ที่ร้องไห้มันรู้สึกว่าในหัวเรามันคิดอะไรไปต่างๆนาๆจนไม่นึกว่าตัวเองจะมีความคิดนั้นขึ้นมารู้สึกว่ามันกลั้นไม่ไหวจจนร้องออกมายิ่งคิดก็ยิ่งเครียดเราพยามคิดบวกตลอดว่าสิ่งที่เราคิดอ

คือเราคบกับแฟนมาค่อนข้างนานมากๆ ระหว่างคบก็มีคบๆเลิกๆกันบ้าง คบกันตั้งแต่ช่วงม.ปลาย จนถึงวัยทำงาน แฟนเราเรียนจบก่อน และครอบครัวแฟนมีแพลนให้ไปทำงานต่างประเทศ เป็นเวลา 4 ปี ใครพอมีประสบการแบบนี้ ช่วยแน

ส่วนมากเห็นว่าจะพบในเด็กไม่เกิน6ปี แต่เราอายุ22แล้ว พอรู้สึกตกใจเสียใจมากๆหรือแพนิค เวลาร้องไห้เราชอบร้องกลั้นจนหายใจไม่ออกเลยค่ะ แฟนต้องช่วยผายปอดให้ตอนร้องกลั้น เพราะพยายามสงบไม่ค่อยได้ แล้ววันต่อมา

คืออยากถามค่ะว่ามีใครเคยเป็นแบบเราบ้างรึเปล่า อาการของเราคือ เวลามีอะไรมากระทบจิตใจ มันอยากจะร้องไห้ออกมา แต่เราก็พยามกลั้นไม่ให้มันร้อง และอาการมันก็จะเจ็บอุ้งมืออะค่ะ คือเรายังไม่เคยไปหาหมอเกี่ยวกับ

สวัสดีค่ะ เราอยากจะปรึกษาเรื่องความรักค่ะ คือเราเจอกับ ผช คนนึง เขาค่อนข้างอายุน้อยกว่าเรามาก เราทั้งสองคนอยู่ในวัยทำงานแล้ว เรากับเขาเวลาไม่ค่อยตรงกันมาก ถึงตรงกัน เขาเองก็มักจะหาเวลาให้กับตัวเองก่อน

คือเราเป็นคนที่ไม่เคยร้องไห้ให้คนในครอบครัวเห็นตั้งแต่ยังเด็ก เราแอบร้องไห้มานานมาก เวลาร้องไห้เรามักจะกลั้นไว้ในที่สาธารณะแล้วร้องออกมาคนเดียวในที่เงียบๆเช่นในห้องส่วนตัว ตอนที่อยู่โรงเรียน เราก็มักจ

ที่บอกไปตามหัวข้อเลยค่ะ ตอนนี้เรารู้สึกว่าใจเรามันว่างเปล่า มันไม่เศร้าไม่สุข มันเฉยชา ไม่มีแพสชั่นในทุกๆอย่าง ทั้งๆที่เราเคยมีเคยรู้สึกมีแพสชั่น มีสุขมีเศร้า แต่ตอนนี้เราไม่รู้สึกแบบนั้นอีกแล้ว ไม่ว่

เราร้องไห้เสียใจเพราะ คำพูดแฟนเราค่ะ ช่วงหลังๆมานี่เขาเปลี่ยนไปมาก เขาชอบพูดทำร้ายจิตใจเรา เหมือนไม่คิดว่าเราจะเสียใจ ทำอะไรก็ดูเหมือนเราจะผิดไปหมด เหมือนเขาจะไม่ฟังอะไรเราเลย เวลาเราเสียใจ เขาก็จะชอ

สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราอายุ 13 ปี โดยปกติแล้ว​เราจะน้ำตาแตกยากมากๆๆฟๆไๆๆๆค่ะ ถึงจะอยากร้องแต่ก็กลั้นไว้ได้ตลอด แต่พอช่วง 1-2 เดือนมานี้ เราอยากร้องไห้แล้วก่น้ำตาแตกง่ายมากๆๆๆเลยค่ะ ถ้าไม่ใช้ทักษะการอดทนขอ

ตอนนี้เราเครียดมากๆ มีปัญหาหลายๆอย่างรวมกัน แถมเรายังอกหักอีก เรานอนไม่หลับเลย ถึงหลับก็หลับได้แปปเดียวก็สะดุ้งตื่นแล้วร้องไห้ เราหมดแพชชั่นในการใช้ชีวิต ตอนนี้ถ้าไม่มีพ่อแม่ยึดเหนี่ยวจิตใจ เราก็ไม่รู