ครั้งหนึ่ง ตอนที่ สอง " แด่เพื่อนเดินทาง ระยะสั้น "

ครั้งหนึ่ง ตอนที่ สอง " แด่เพื่อนเดินทาง ระยะสั้น "

ก่อนที่ผมจะเริ่มเขียนในตอนต่อไป
ผมเริ่มมีความรู้สึกว่า มันยากนะ !!

........................

  " การเริ่มเป็นสิงที่ยาก "
แต่การไม่เริ่มนั้น
เป็นสิ่งที่ " น่าเสียดายยิ่งกว่า "

ผมกับ “เค็น”
ต้องรออยู่ที่สนามบินอินชอน
เป็นเวลามากกว่าครึ่งค่อนวัน

“เค็น” ต้องรอถึง 8 ชั่วโมง
เพื่อที่จะเดินทางไปเมือง Seatle ประเทศ America  
ส่วนผมอาจจะไม่ค่อยนานเท่าไหร่

9 ชั่วโมงเองเนอะ
ผมนั่งจนปวดเมื่อยเลยครับ ขอบอก

ผมจะไปยังเมือง Vancouver
ประเทศ Canada

ผมบอกกับ ”เค็น” ว่า
“ คุณคือเพื่อนคนแรกของการเดินทาง
และผมโชคดีมากที่ได้รู้จักคุณ "
( อย่างกับหนังดราม่า )

  
“เค็น” บอกกับผมว่า
" ขอบคุณ คิท "

“เค็น” เรียกผมว่า " คิท "
เพราะชื่อผมเขียนว่า " Kitbordin "

“เค็น” เลยออกเสียงเป็น " คิท - บอ - ดิน "
ลองฟังดีๆ คำว่า " คิท "
อาจจะเป็น " Kid " ก็เป็นได้.....

ผมใช้เวลากับ “เค็น”
อยู่ในแผนก " Prestige class " เป็นเวลานาน
พอเราเริ่มเบื่อ เราก็เดินไปหาที่ถ่ายรูป

"เค็น" ทัก " สาวเกาหลี " คนหนึ่ง
เธอใส่ผ้าปิดปาก
และเดินมาพร้อมกับคนที่อยู่ใกล้ๆ เธอ
คือน้องสาวของเธอ

น้องสาวของเธอน่ารักมาก
เมื่อไหร่ที่เธอยิ้ม โอ้วแม่เจ้า
ทำไมมันช่างน่ารักจริงๆ

หน้าของเธออ้วนๆ กลมๆ
ดูแล้วผมอยากจะกัดหัวของเธอเหลือเกิน !!
เธอมีฟัน แค่ 2 ซี่ ครับ

แค่ 2ซี่จริงๆ อยู่ตรงกลางของปากเล็กๆ สีแดงๆ
ส่วนผมของเธอจะอินเทรนๆ หน่อย
" หน้าม้าแบบเด๋อๆ "  

( มันช่างเร้าใจ สุดๆ )
เธออายุประมาณ "  5 ขวบ "
นึกแล้วผมอยากจะย้อนวัยกลับไปเป็นเด็กชายตัวเล็กๆ
อายุประมาณ 5 ขวบอีกสักครั้ง
แต่ไม่ใช่ 14 อีกครั้ง นะครับ !!



( เดี๋ยวพี่ " เสก โลโซ " จะมาตีหัวผมเอาได้ )

ผมอยากจะเข้าไปดึงฟันเธออีก 2 ซี่ ที่เหลือออกมาให้หมด
แล้วเอาเธอมาทำเป็นหมอนข้างเสียจริงๆ

ไม่ใช่ ครับ ไม่ใช่

แบบนั้นโหดร้าย
ต่อเด็กหน้าตา " บ๊องแบ๋ว " เกินไป

เค็นถามผู้หญิงคนพี่ว่า " ชื่ออะไร "
เธอตอบ " อายิโนะ "
ผมว่าถ้าเติม " โมะโตะ " หลังชื่อเธออีกนิด
คงจะเป็นผลิตภัณฑ์ปรุ่งอาหารชนิดหนึ่งได้เลยนะ

ต่อ ครับ ต่อ !!
เดี๋ยวผมจะพาออกนอกเรื่องยาวซะก่อนนะ

ส่วนน้องของเธอชื่อ " เซโนะ "

การมาสนามบินอินชอนครั้งนี้ ผมได้รับ
" ความน่ารัก " ของ " สาวเกาหลี "
และ " สาวน้อยเกาหลี "
มาเก็บเป็นความประทับใจใน " ความทรงจำ "


" ความทรงจำ " บางครั้งเลือนราง ทว่า " สวยงาม "

แต่ผมเชื่อว่าถ้าคุณมี " ความทรงจำดีๆ "
คุณคงมีสิ่งที่ " สวยงาม "
อยู่ใน "ความทรงจำ "
ที่ผ่าน "กาลเวลา " ไปพร้อมกับคุณ

..............

หลังจากพวกเราขอความช่วยเหลือจากเด็กสาวทั้ง2คน
ให้ช่วยถ่ายรูปให้พวกเรา
ผมกับ “เค็น” ต่างก็รู้ดีว่า

อีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า
เราสองคนต่างต้องแยกย้ายกันไปหาประตูทางเข้า
หรือ Gate ของตัวเองก่อนที่จะถึงเวลาขึ้นเครื่อง
“เค็น” ประตูหมายเลข 18
ส่วนของผมหมายเลข 22

ทั้งสองประตูต่างก็อยู่กันคนละด้าน
อีก 30 นาทีสุดท้าย
ก่อนที่เราจะจากกัน

ผมเลยบอกเค็นว่า " ผมขอไปห้องน้ำก่อน นะ "
และผมคงไปนานหน่อย
อาจจะไม่ได้บอกกล่าวคำอำลา

เพราะฉะนั้น

ผมยืนนิ่ง


ทันใดนั้น
“เค็น” ก็บอกว่า " ฉันเข้าใจ "
และพูดว่า " โชคดีนะ คิท "

.....ดูแลตัวเองด้วย.....

.....ยินดีที่ได้รู้จัก.....

เราสองคน " จับมือ "
และ " โบกมือ " อำลา .....

ผมไม่เสียใจนะ ที่ครั้งหนึ่ง
ผมได้พบเพื่อนเดินทาง

" ระยะสั้น " ที่ให้คำว่า " มิตรภาพ "
แก่ความรู้สึกที่ " ยืนยาว "


ขอบคุณ " เค็น "

" แด่เพื่อนเดินทางระยะสั้น "

...Ken Casler....


....To Be Continue...

3