ข่าวเล็กๆสำหรับนักฟังเพลงย้อนอดีตต้องอดเศร้าใจไม่ได้
นั่นก็คือ การจากไปของ ผู้จัดรายการ Dream and Memories
คุณลำพูน ลวะเปารยะ ได้เดินทางตามหาความฝันและความทรงจำในอีกภพหนึ่งแล้ว
เมื่อไม่กี่เพลามานี้เอง
สำหรับนักฟังเพลงปัจจุบันคงไม่คุ้นชื่อกับดีเจรุ่นใหญ่ท่านนี้เป็นแน่
อีกทั้งเจ้าตัวเองก็ไม่ค่อยชอบเปิดตัวกับสาธารณชนเท่าไหร่นัก
แม้แต่ในระหว่างจัดรายการก็ไม่เคยบอกชื่อเสียงเรียงนาม
จะเรียกแทนตัวเองว่า ผู้ดำเนินรายการเสมอ
แต่ก็ทราบมาว่าเธอคือ “พี่เภา”สำหรับนักจัดรายการรุ่นน้องๆ
Dream and Memories เป็นรายการเพลงเพราะๆของนักร้องสากลทั่วโลก
(ซึ่งส่วนใหญ่เป็นดาวอับแสงไปแล้ว)ที่พี่เภาจัดมานานร่วมสามสี่สิบปี
โดยขอยืมเพลงต้นรายการมาจาก เซอเรเนดของ Toselli มาเปิดและปิดท้าย
พี่เภาจัดเองอยู่คนเดียวทุกบ่ายวันอาทิตย์ ตั้งแต่ช่วงบ่าย จนกระทั่งโพล้เพล้ 5 ชั่วโมงเต็ม
ไม่เคยขาดยกเว้นติดธุระจำเป็นจริงๆ
สไตล์การจัดรายการของเธอชัดเจนแน่นอน
ชั่วโมงแรกเป็นเพลงป๊อปสแตนดาร์ดทั่วไป
ชั่วโมงที่สองเป็นเพลงดัดแปลงจากเพลงคลาสสิคหรือ Light Classical
ชั่วโมงที่สาม เพลงจาก ละครบรอดเวย์หรือภาพยนตร์เพลงในอดีต
(ถ้าใกล้วันชาติ วันสำคัญของประเทศไหน ก็จะเอาเพลงของประเทศนั้นๆมาเปิด
แม้แต่วันประกาศขอแยกตัวของสก็อตแลนด์ เธอก็เอาเพลงสก็อตมาเปิด
ถ้าได้จัดตอน Brexit ก็คงต้องเอาเพลงอังกฤษประเภท Londonderry Air มาเปิดเแน่ๆ)
ชั่วโมงที่สี่ ชั่วโมงพิเศษสำหรับนักร้องที่เกิดในเดือนนั้นๆ
และชั่วโมงสุดท้าย คือเพลงอำลาจากไปประจำสัปดาห์
ถ้าเป็นวันเฉลิมพระชนม์พรรษาของพระราชินีและในหลวง
ก็จะจัดเพลงที่เกี่ยวข้องหรือเพลงที่ทรงโปรด
โดยเฉพาะวันอาทิตย์ต้นเดือนธันวาคม เป็นที่รู้กันว่า พี่เภา ล้มผังรายการทั้งหมด
ให้เป็นเพลงแจ๊ส หรือเพลงบลูส์จากบรรดา ศิลปินเจ้าของบทเพลง อันเป็นที่โปรดปรานของในหลวง
ที่สำคัญ จะไม่มีโฆษณาคั่นระหว่างรายการใดๆ
โดยขอความร่วมมือจากผู้สนับสนุนสปอนเซอร์สินค้าทั้งหลายปีล่ะครั้ง
ดังที่เกริ่นมาแล้วพี่เภา เป็นดีเจที่เก็บตัวมากถึงมากที่สุด
เพราะไม่ค่อยปรากฏชื่อหรือหน้าตาในสื่อสาธารณะเลย
เจ้าของกระทู้เลยไม่ทราบประวัติความเป็นมาของเธอแต่อย่างไร
แต่ก็พอเดาๆได้ว่า น่าจะจบการศึกษาจากสถาบันแห่งหนึ่งในรั้วจามจุรี คณะสิงห์ดำ
เพราะดูเธอมีความสนิทสนมพอสมควรกับบรรดารุ่นพี่ที่เอ่ยชื่อทักทาย
โดยเฉพาะ อาจารย์ประทุมพร วัชรเสถียร (ดวงใจ : ผู้เดินทางไปสู่อ้อมแขนพระเจ้าล่วงหน้าไปแล้ว )
ถึงขนาด อาจารย์ประทุมพร นำเรื่องราวบางส่วนของพี่เภาไปเขียนในนวนิยายเรื่อง “เพลงรักลมหวน”
ที่เคยลงพิมพ์ในสกุลไทย
เนื้อเรื่องกล่าวถึงรายการเพลงบ่ายวันอาทิตย์
ที่สร้างความผูกพันและสายใยความทรงจำของกลุ่มคนในแวดวงต่างๆให้รื้อฟื้นกลับมาอีก
โดยมีตัวพี่เภาเป็นตัวดำเนินเรื่องหลัก
ทำให้คนอ่านและคนฟังรายการคาดเดาบุคลิกลักษณะของพี่เภา ต่างๆนานา
จนพี่เภาก็ขำขำและบอกว่า ไม่ใช่ตัวตนจริงๆ (จริงๆนะ)
นักฟังเพลงทั่วไป ฟังการจัดรายการของ พี่เภา
จะรู้สึกว่า เธอไม่ค่อยเอาใจแฟนเพลงเท่าไหร่นัก
เพราะจัดในสไตล์ INDY ของตัวเอง ชอบใคร รักใคร ก็จะเปิดผลงานของเขาหรือเธอบ่อยๆ
แต่แฟนรายการประจำจะ”อิน”กับวิธีดำเนินรายการสไตล์นี้
จนแทบจะรู้ว่าวันนี้ เธอจะเอาเรื่องของใครมาเล่า
แล้วประเภทที่มาขอเพลงเปิดสดๆด้นเดี๋ยวนั้น ไม่มีหรอก
เพราะผู้ดำเนินรายการไม่ได้เอาแผ่นมา ขอติดไว้อาทิตย์หน้า ถ้าไม่ลืมนะ
อ้อ...นักร้องที่ขอต้องมีเอกลักษณ์หน่อยนะ
อย่าง Frank Sinatra/ Perry Como/ Cole Porter/Nat King Cole/
Michel Le Grand / Henry Mancini/ Irving Berlin
มีนักร้องหลายคนที่พี่เภา ปฎิเสธที่จะเปิด
อย่างผลงานของริชาร์ด เคลย์เดอมองค์ ไม่อยู่ในรายชื่อแผ่นที่จะเปิด(ไม่รู้เพราะอะไร)
ใครๆว่าพี่เภาเป็นคนดุ แต่ในความคิดของเจ้าของกระทู้เอง
เธอน่าจะเป็นคนที่ปิดและค่อนข้างเข้มงวดกับตัวเองมากกว่า
ระหว่างรายการจะไม่รับโทรศัพท์จากแฟนรายการ
ไม่มีคุยจ๊ะจ๋าเหมือนดีเจยุคนี้ หากใครจะฝากของเล็กๆน้อยๆมาให้
ก็ขอให้ฝากข้างนอก เพราะเจ้าตัวไม่สามารถออกไปรับได้
และขอร้องว่า ไม่จำเป็นต้องฝากของขวัญอะไรมาให้
เพราะการจัดรายการคือ ของขวัญแห่งความสุขที่สุดของเธอ... พอล่ะ
พี่เภา จัดรายการเดียวมาตลอด แต่เปลี่ยนสถานีไปมาตามเหตุผลของธุรกิจ
จนสถานีสุดท้ายคือ 93.5 fm.
ด้วยเหตุผลทางสุขภาพ พี่เภา ขออำลาเก้าอี้จัดรายการชั่วคราว
เพื่อไปรักษาตัว ปล่อยให้ดีเจรุ่นน้องรับหน้าที่แทน
จากหนึ่งอาทิตย์เป็นหนึ่งเดือนเป็นสอง สาม สี่ ห้า และก้อถึงวันสุดท้าย
เก้าอี้ตัวที่พี่เภานั่งประจำหลังไมค์ก็ยังว่างเปล่า
พี่เภา เกิดเดือนกันยายน
ถ้ายังดำเนินรายการอยู่ก็คงจะเตรียมเพลงประจำเดือนนี้ทั้งหลายไว้ในชั่วโมงสุดท้าย
ในเมื่อเธออำลาจากอย่างนิรันดร์ไปแล้ว
เจ้าของกระทู้ก็ขอกล่าวขอบคุณและอำลาเธอด้วยเพลงนี้เช่นกัน
https://www.youtube.com/watch?v=kjiVbaA1-sc 
แด่ ดีเจในตำนาน ลำพูน ลวะเปารยะ
นั่นก็คือ การจากไปของ ผู้จัดรายการ Dream and Memories
คุณลำพูน ลวะเปารยะ ได้เดินทางตามหาความฝันและความทรงจำในอีกภพหนึ่งแล้ว
เมื่อไม่กี่เพลามานี้เอง
สำหรับนักฟังเพลงปัจจุบันคงไม่คุ้นชื่อกับดีเจรุ่นใหญ่ท่านนี้เป็นแน่
อีกทั้งเจ้าตัวเองก็ไม่ค่อยชอบเปิดตัวกับสาธารณชนเท่าไหร่นัก
แม้แต่ในระหว่างจัดรายการก็ไม่เคยบอกชื่อเสียงเรียงนาม
จะเรียกแทนตัวเองว่า ผู้ดำเนินรายการเสมอ
แต่ก็ทราบมาว่าเธอคือ “พี่เภา”สำหรับนักจัดรายการรุ่นน้องๆ
Dream and Memories เป็นรายการเพลงเพราะๆของนักร้องสากลทั่วโลก
(ซึ่งส่วนใหญ่เป็นดาวอับแสงไปแล้ว)ที่พี่เภาจัดมานานร่วมสามสี่สิบปี
โดยขอยืมเพลงต้นรายการมาจาก เซอเรเนดของ Toselli มาเปิดและปิดท้าย
พี่เภาจัดเองอยู่คนเดียวทุกบ่ายวันอาทิตย์ ตั้งแต่ช่วงบ่าย จนกระทั่งโพล้เพล้ 5 ชั่วโมงเต็ม
ไม่เคยขาดยกเว้นติดธุระจำเป็นจริงๆ
สไตล์การจัดรายการของเธอชัดเจนแน่นอน
ชั่วโมงแรกเป็นเพลงป๊อปสแตนดาร์ดทั่วไป
ชั่วโมงที่สองเป็นเพลงดัดแปลงจากเพลงคลาสสิคหรือ Light Classical
ชั่วโมงที่สาม เพลงจาก ละครบรอดเวย์หรือภาพยนตร์เพลงในอดีต
(ถ้าใกล้วันชาติ วันสำคัญของประเทศไหน ก็จะเอาเพลงของประเทศนั้นๆมาเปิด
แม้แต่วันประกาศขอแยกตัวของสก็อตแลนด์ เธอก็เอาเพลงสก็อตมาเปิด
ถ้าได้จัดตอน Brexit ก็คงต้องเอาเพลงอังกฤษประเภท Londonderry Air มาเปิดเแน่ๆ)
ชั่วโมงที่สี่ ชั่วโมงพิเศษสำหรับนักร้องที่เกิดในเดือนนั้นๆ
และชั่วโมงสุดท้าย คือเพลงอำลาจากไปประจำสัปดาห์
ถ้าเป็นวันเฉลิมพระชนม์พรรษาของพระราชินีและในหลวง
ก็จะจัดเพลงที่เกี่ยวข้องหรือเพลงที่ทรงโปรด
โดยเฉพาะวันอาทิตย์ต้นเดือนธันวาคม เป็นที่รู้กันว่า พี่เภา ล้มผังรายการทั้งหมด
ให้เป็นเพลงแจ๊ส หรือเพลงบลูส์จากบรรดา ศิลปินเจ้าของบทเพลง อันเป็นที่โปรดปรานของในหลวง
ที่สำคัญ จะไม่มีโฆษณาคั่นระหว่างรายการใดๆ
โดยขอความร่วมมือจากผู้สนับสนุนสปอนเซอร์สินค้าทั้งหลายปีล่ะครั้ง
ดังที่เกริ่นมาแล้วพี่เภา เป็นดีเจที่เก็บตัวมากถึงมากที่สุด
เพราะไม่ค่อยปรากฏชื่อหรือหน้าตาในสื่อสาธารณะเลย
เจ้าของกระทู้เลยไม่ทราบประวัติความเป็นมาของเธอแต่อย่างไร
แต่ก็พอเดาๆได้ว่า น่าจะจบการศึกษาจากสถาบันแห่งหนึ่งในรั้วจามจุรี คณะสิงห์ดำ
เพราะดูเธอมีความสนิทสนมพอสมควรกับบรรดารุ่นพี่ที่เอ่ยชื่อทักทาย
โดยเฉพาะ อาจารย์ประทุมพร วัชรเสถียร (ดวงใจ : ผู้เดินทางไปสู่อ้อมแขนพระเจ้าล่วงหน้าไปแล้ว )
ถึงขนาด อาจารย์ประทุมพร นำเรื่องราวบางส่วนของพี่เภาไปเขียนในนวนิยายเรื่อง “เพลงรักลมหวน”
ที่เคยลงพิมพ์ในสกุลไทย
เนื้อเรื่องกล่าวถึงรายการเพลงบ่ายวันอาทิตย์
ที่สร้างความผูกพันและสายใยความทรงจำของกลุ่มคนในแวดวงต่างๆให้รื้อฟื้นกลับมาอีก
โดยมีตัวพี่เภาเป็นตัวดำเนินเรื่องหลัก
ทำให้คนอ่านและคนฟังรายการคาดเดาบุคลิกลักษณะของพี่เภา ต่างๆนานา
จนพี่เภาก็ขำขำและบอกว่า ไม่ใช่ตัวตนจริงๆ (จริงๆนะ)
นักฟังเพลงทั่วไป ฟังการจัดรายการของ พี่เภา
จะรู้สึกว่า เธอไม่ค่อยเอาใจแฟนเพลงเท่าไหร่นัก
เพราะจัดในสไตล์ INDY ของตัวเอง ชอบใคร รักใคร ก็จะเปิดผลงานของเขาหรือเธอบ่อยๆ
แต่แฟนรายการประจำจะ”อิน”กับวิธีดำเนินรายการสไตล์นี้
จนแทบจะรู้ว่าวันนี้ เธอจะเอาเรื่องของใครมาเล่า
แล้วประเภทที่มาขอเพลงเปิดสดๆด้นเดี๋ยวนั้น ไม่มีหรอก
เพราะผู้ดำเนินรายการไม่ได้เอาแผ่นมา ขอติดไว้อาทิตย์หน้า ถ้าไม่ลืมนะ
อ้อ...นักร้องที่ขอต้องมีเอกลักษณ์หน่อยนะ
อย่าง Frank Sinatra/ Perry Como/ Cole Porter/Nat King Cole/
Michel Le Grand / Henry Mancini/ Irving Berlin
มีนักร้องหลายคนที่พี่เภา ปฎิเสธที่จะเปิด
อย่างผลงานของริชาร์ด เคลย์เดอมองค์ ไม่อยู่ในรายชื่อแผ่นที่จะเปิด(ไม่รู้เพราะอะไร)
ใครๆว่าพี่เภาเป็นคนดุ แต่ในความคิดของเจ้าของกระทู้เอง
เธอน่าจะเป็นคนที่ปิดและค่อนข้างเข้มงวดกับตัวเองมากกว่า
ระหว่างรายการจะไม่รับโทรศัพท์จากแฟนรายการ
ไม่มีคุยจ๊ะจ๋าเหมือนดีเจยุคนี้ หากใครจะฝากของเล็กๆน้อยๆมาให้
ก็ขอให้ฝากข้างนอก เพราะเจ้าตัวไม่สามารถออกไปรับได้
และขอร้องว่า ไม่จำเป็นต้องฝากของขวัญอะไรมาให้
เพราะการจัดรายการคือ ของขวัญแห่งความสุขที่สุดของเธอ... พอล่ะ
พี่เภา จัดรายการเดียวมาตลอด แต่เปลี่ยนสถานีไปมาตามเหตุผลของธุรกิจ
จนสถานีสุดท้ายคือ 93.5 fm.
ด้วยเหตุผลทางสุขภาพ พี่เภา ขออำลาเก้าอี้จัดรายการชั่วคราว
เพื่อไปรักษาตัว ปล่อยให้ดีเจรุ่นน้องรับหน้าที่แทน
จากหนึ่งอาทิตย์เป็นหนึ่งเดือนเป็นสอง สาม สี่ ห้า และก้อถึงวันสุดท้าย
เก้าอี้ตัวที่พี่เภานั่งประจำหลังไมค์ก็ยังว่างเปล่า
พี่เภา เกิดเดือนกันยายน
ถ้ายังดำเนินรายการอยู่ก็คงจะเตรียมเพลงประจำเดือนนี้ทั้งหลายไว้ในชั่วโมงสุดท้าย
ในเมื่อเธออำลาจากอย่างนิรันดร์ไปแล้ว
เจ้าของกระทู้ก็ขอกล่าวขอบคุณและอำลาเธอด้วยเพลงนี้เช่นกัน
https://www.youtube.com/watch?v=kjiVbaA1-sc