หน้าแรก
คอมมูนิตี้
ห้อง
แท็ก
คลับ
ห้อง
แก้ไขปักหมุด
ดูทั้งหมด
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
แท็ก
แก้ไขปักหมุด
ดูเพิ่มเติม
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
{room_name}
{name}
{description}
กิจกรรม
แลกพอยต์
อื่นๆ
ตั้งกระทู้
เข้าสู่ระบบ / สมัครสมาชิก
เว็บไซต์ในเครือ
Bloggang
Pantown
PantipMarket
Maggang
ติดตามพันทิป
ดาวน์โหลดได้แล้ววันนี้
เกี่ยวกับเรา
กฎ กติกา และมารยาท
คำแนะนำการโพสต์แสดงความเห็น
นโยบายเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคล
สิทธิ์การใช้งานของสมาชิก
ติดต่อทีมงาน Pantip
ติดต่อลงโฆษณา
ร่วมงานกับ Pantip
Download App Pantip
Pantip Certified Developer
เปิบข้าวทุกคราวคำ จงสูจำเป็นอาจิน
กระทู้สนทนา
การเมือง
หยาดเหงื่อกูทั้งสิ้น ที่สูซดกำซาบมัน
เหงือหยดสักกี่หยาด ทุกหยดหยาดล้วนยากเย็น
ปูดโปนกี่เส้นเอ็น ที่แปร รวงมาเป็นกิน
เพลงของสุรชัย จันทิมาธร
ใครที่ขัดขวางการจ่ายเงินให้ชาวนา พวกอย่า-ข้าว
▼
กำลังโหลดข้อมูล...
▼
แสดงความคิดเห็น
กระทู้ที่คุณอาจสนใจ
ช่วยแปลบทประพันธ์ ทุกข์ของชาวนาหน่อยค่ะ
ทุกข์ของชาวนาในบทกวี เปิบข้าวทุกคราวคำ จงสูจำเป็นอาจิณ เหงื่อกูที่สูกิน จึงก่อเกิดมาเป็นคน ข้าวนี้น่ะมีรส ให้ชนชิมทุกชั้นชน เบื้องหลังสิทุกข์ทน และขมขื่นจนเขียวคาว จากแรงมาเป็นรวง ระยะทางนั้นเหยี
สมาชิกหมายเลข 2995313
====================เปิบข้าว...ทุกคราวคำ...!======================
เปิบข้าวทุกคราวคำ จงสูจำเป็นอาจิณ เหงื่อกูที่สูกิน จึงก่อเกิดมาเป็นคน ข้าวนี้น่ะมีรส ให้ชนชิมทุกชั้นชน เบื้องหลังซิทุกข์ทน และขมขื่นจนเคียวคาว จากแรงมาเป็นรวง ระยะทางนั้นเหยียดยาว จากรวงเป็นเม็
~นายเฉิ่มศักดิ์~
ขอมอบบทกวีของ จิตร ภูมิศักดิ์ ให้คนที่เห็นปริญญา มีค่ากว่าเม็ดข้าว
เปิบข้าวทุกคราวคำ จงสูจำเป็นอาจินต์ เหงื่อกูที่สูกิน จึงก่อเกิดมาเป็นคน ข้าวนี้นะมีรส ให้ชนชิมทุกชั้นชน เบื้องหลังสิทุกข์ทน และขมขื่นจนเขียวคาว จากแรงมาเป็นรวง ระยะทางนั้นเหยียดยาว จากรวงเป็นเม็ดพราว
rocklanna
จดหมายจากชาวนา ถึงคนเมืองฟ้าอมร ที่คิดว่าตนเองสูงส่ง ทุกข์ยากของชาวนาในบทกวี ความจริงที่คุณต้องเปิดใจ
เปิบข้าว บทประพันธ์ของ จิตร ภูมิศักดิ์ เปิบข้าวทุกคราวคำ จงสูจำเป็นอาจิณ เหงื่อกูที่สูกิน จึงก่อเกิดมาเป็นคน ข้าวนี้นะมีรส ให้ชนชิมทุกชั้นชน เบื้องหลังสิทุกข์ทน และขมขื่นจนเขียวคาว จากแรงมาเป็นรวง ระย
สมาชิกหมายเลข 1060306
>>>ลีลาศิลป์<<<
คล้ายหวานฝัน อันตระการ และวิจิตร เพชรจุมพิต ยวงใยแก้ว ระย้าใส ก่อกำเนิด บรรเจิดภาพ พร่างหทัย น้ำหยดใย แมงมุมย้อย บันดาลดล ธรรมชาติ วาดท่วงท่า ลีลาศิลป์ กล่อมแดนดิน ดุจสวรรค์ หลังม่านฝน นฤมิต พิศวาส ห
รัชต์สารินท์
กาพย์สุรางคนางค์ ๓๒ toshare
ชื่อเดิม คือ กาพย์ธนัญชยางค์ นี้ โดย พระราชวรวงค์เธอ กรมหมื่นพิทยาลงกรณ์ (น.ม.ส.) ท่านได้แถลงไว้ในภาคผนวกหนังสือ สามกรุง ที่เขียนจบในปี ๒๔๘๗ ดังนี้ &nb
สมาชิกหมายเลข 6522132
### Our Tears ###
https://www.youtube.com/watch?v=wxRJSDvQ0OM ขอบคุณเพลงไพเราะจากยูทูปครับผม หยุดมองฉัน สายตาเศร้า เคล้าความทุกข์ หยุดร้องไห้ ใจเป็นสุข ปล่อยมือฉัน น้ำตาหยด หยาดรินไหล ทุกทุกวัน เธอและฉัน เป็นเเหม
ส่องแสงตะวันฉาย
..."ขอลาออกจากกลุ่ม คนรากหญ้า"...!!!
...ตอนนี้ก็เข้าสู่โหมดปลายฝนต้นหนาวแล้ว จขกท.มีภารกิจที่ยิ่งใหญ่มากๆ นั่นคือต้องเตรียมตัวไปเก็บผลผลิต ซึ่งเพื่อนๆทุกท่านก็ทราบดีว่าปีนี้ ข้าวก็ไมีมีราคา ยางพาราก็ล้นตลาด จะให้จขกท. ไปทำงานรับจ้างก็คงท
สมาชิกหมายเลข 1722505
O สิ้นเยื่อใย .. O
0 เมื่อคืนคำ .. ใจชายมาป่ายปัด ย่อมแจ่มชัด .. เกินเปรียบ .. ถูกเหยียบย่ำ หลงรูปเยาว์สุดแก้เปลี่ยนแปร .. กรรม ใจเอยจำเถิดว่า .. จักลาร้าง 0 เป็นหญิงที่มีรัก .. มีศักดิ์ศรี จึงแต่นี้ใจหนอ .. จักขอห่าง ข
สดายุ...
เพลงนี้คาราบาวแต่งเมื่อนานมาแล้วแต่ทำไมช่างเข้ากับสังคมสังคังตอนนี้จริงๆ
วันเวลาผันเปลี่ยนเวียนไป ใจของคน ก็หมุนวนเปลี่ยนแปร ตั้งแต่เด็ก น้อย จนเติบแก่ ผ่านไปพบปัญหาสาระพัน ถูกกีดกันโดยชนชั้นเอาเปรียบ เหยียบ ขย้ำ หัวใจทำลายขวัญ หยดหยาดเหงื่อ ทั้งน้ำเกลือน้ำกลั่น น้ำใจนั้น
สมาชิกหมายเลข 1105377
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ
การเมือง
บนสุด
ล่างสุด
อ่านเฉพาะข้อความเจ้าของกระทู้
หน้า:
หน้า
จาก
แชร์ :
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน
อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่
ยอมรับ
เปิบข้าวทุกคราวคำ จงสูจำเป็นอาจิน
เหงือหยดสักกี่หยาด ทุกหยดหยาดล้วนยากเย็น
ปูดโปนกี่เส้นเอ็น ที่แปร รวงมาเป็นกิน
เพลงของสุรชัย จันทิมาธร
ใครที่ขัดขวางการจ่ายเงินให้ชาวนา พวกอย่า-ข้าว