[กระทู้ขอความช่วยเหลือ] เจอน้องฝึกงานน่าจีบ แต่เจอบางเหตุผลที่ผมต้องจอด

เรื่องของเรื่องก็คือที่ออฟฟิศผม(เป็นProduction houseเล็กๆแห่งนึง ขอไม่เอ่ยชื่อนะครับ กลัวพี่ที่ทำงานมาอ่านเจอ ^^') เพิ่งรับเด็กฝึกงานเข้ามาใหม่ ซึ่งตอนแรกผมก็คุ้นๆว่าเหมือนจะเคยเจอกันมาก่อนรึเปล่า เลยแอบไปสืบ ปรากฎว่าน้องเค้าเป็นรุ่นน้องที่คณะสมัยผมเรียน น้องเค้าจะตัวเล็กๆผมสั้น แต่งตัวเก่ง ปากนิดจมูกหน่อย น่ารักมากๆ แถมยังเป็นคนที่แอคทีฟสุดๆ โดนใจชาวโปรดักชั่นอย่างผมเลย และแน่นอน น้องเค้าก็มักจะถูกเพ่งเล็ง (หรือเรียกง่ายๆว่า "ส่อง") จากบรรดาพี่ๆในกองถ่ายมากเป็นพิเศษ อยู่ดีๆก็มักจะเรียกให้น้องเค้าหยิบโน่นหยิบนี่มาให้ น้องเค้าเองก็น่ารัก ยิ้มให้กับทุกคนแล้วก็ไม่เคยเกี่ยงเลยสักครั้ง รอยยิ้มของน้องเค้ามันทำให้ผมรู้สึกเหมือนตอน14 ฮะๆๆๆ พูดตรงๆเลยคือผมก็แอบปลื้มน้องเค้ามาตั้งแต่สมัยเรียนแล้วหละครับ แต่เผอิญว่าตอนนั้นผมดันมัวแต่ไปขลุกอยู่กับพวกเพื่อนผู้ชายซะส่วนใหญ่ (เสียดายเป็นที่สุด T.T) พอมาเจอน้องเค้าอีกทีตอนนี้ มันมีอะไรบางอย่างบอกผมว่าคนนี้แหละ ใช่!!

             แล้วหลังจากที่น้องเค้ามาฝึกงานได้ประมาณ 3 อาทิตย์ ผมเริ่มรู้สึกได้ว่าคู่แข่งเริ่มเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ผมเลยคิดว่าจะต้องรีบชิงจังหวะบอกชอบน้องเค้าให้ได้สักที จนกระทั่งมีอยู่วันนึง ที่ทีมผมต้องออกไปถ่ายMVตัวนึงในป่า แล้วพี่ผู้กำกับเค้าก็บอกมาว่าให้ผมหาเด็กฝึกงานไปออกกองด้วยคนนึง ผมก็ชั่งใจอยู่นาน ใจนึงก็อยากจะให้น้องเค้าไปด้วยกัน แต่อีกใจนึงก็รู้ว่าการออกกองในป่ามันไม่ใช่เรื่องเล่นๆเลย มันทั้งร้อน ทั้งเหนื่อย แต่สุดท้ายผมก็ตัดสินใจเอ่ยปากชวนน้องเค้ามาด้วยกัน แล้วก็เป็นไปตามคาด คือน้องเค้าก็รีบตกลง แล้วรีบเข้ามาถามผมใหญ่เลยว่าจะต้องเตรียมอะไรไปบ้าง ต้องไปวันไหน ไปกี่วัน ช่วงอาทิตย์นั้นเลยทำให้ผมได้มีโอกาสได้คุยกับน้องเค้ามากขึ้น ผมก็เนียนเลยดิครับ ชวนคุยไปเรื่อยเปื่อย (อารมณ์แบบยิ่งรู้จักยิ่งรักเธอจริงๆ แอร้ยยย >.<)

             จนกระทั่งถึงวันที่เราต้องไปออกกองกันในป่า วันแรกเราค่อนข้างต้องทำงานแข่งกับเวลา พระอาทิตย์ก็ไม่รู้จะรีบหนีเราไปไหน ทำให้ผมไม่ค่อยได้มีโอกาสได้คุยกับน้องเค้าเท่าไหร่เลย แล้ววันแรกก็หมดไปแบบเซ็งๆ พอมาวันที่สอง ซึ่งเป็นวันสุดท้ายในการถ่ายทำ ผมตัดสินใจว่า วันนี้แหละ เราต้องดำเนินนโยบายเชิงรุกให้จงได้! ไม่พูดตอนนี้ก็ไม่รู้จะมีโอกาสได้พูดอีกทีเมื่อไหร่ บวกกับคู่แข่งที่น่ากลัวทั้งหลายในออฟฟิศ วันนี้ผมเลยเริ่มด้วยการพยายามหาเรื่องเข้าไปช่วยน้องเค้าหยิบโน่นหยิบนี่ รอยยิ้มน้องเค้านี่ทำผมใจละลายแทบทุกครั้งจริงๆ (ยิ้มแบบน้องนางเอกในMVพี่ป้างเลยครับ)

             และแล้วจังหวะทองก็มาถึง... ตอนนั้นเรากำลังเซทกล้อง เซทไฟ เตรียมถ่ายLine Syncกันอยู่ พี่ผู้กำกับก็สั่งให้น้องเค้าไปหยิบผ้าดำผืนใหญ่มาบังแสงที่ส่องมาเข้ากล้อง ผมคิดในใจเลย ใช่ละ นี่แหละ ผมต้องทำอะไรสักอย่าง เลยตัดสินใจเดินเข้าไปอย่างหล่อ (ให้นึกภาพเป็นแบบสโลวโมชั่นในหนังฮ่องกง แล้วมีเพลงบรรเลงคลอ) ผมเดินตรงไปหาน้องเค้า แล้วพูดว่าเดี๋ยวพี่ช่วยเองมันหนักนะคนเดียวยกไม่ไหวหรอก(จริงๆมันก็ไม่ได้หนักขนาดนั้นอีกที แต่ตอนนั้นนึกเหตุผลอะไรไม่ออกแล้ว ฮะๆๆ) แล้วก็ส่งยิ้มให้น้องเค้าเบาๆหนึ่งทีถ้วน! น้องเค้าก็ยิ้มตอบกลับมา บอกตรงๆว่าตอนนั้นนี่หัวใจผมไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย (อารมณ์เหมือนกับตอนที่คุณนั่งจ้องเบอร์โทรของคนที่คุณจะจีบในมือถือ แล้วนิ้วก็คาอยู่ที่ปุ่มโทรออกนั่นแหละครับ ใช่เลย!) เราสองคนเดินไปที่กล่องอุปกรณ์ แล้วช่วยกันยกผ้าดำผืนใหญ่ขึ้นมา เท่านั้นแหละครับ... น้ำตาจะไหล ผมเผลอกั้นหายใจไปโดยที่ไม่รู้ตัว แว๊บแรกผมคิดว่าอาจจะเป็นกลิ่นของทีมงานที่เดินผ่านมา แต่คือตรงนั้นมันมีแค่ผมกับน้องเค้าสองคนเลยครับ ผมก็พยายามไม่พูดอะไรออกไป กลัวว่าน้องเค้าจะเสียความมั่นใจ กลัวว่าจะโดนด่ากลับมาหาว่าโรคจิต สารพัดจะกลัว คือเหม็นก็เหม็น อยากบอกชอบก็อยาก จนกระทั่งเราเลิกกอง ผมเลยแอบเดินไปกระซิบกับเพื่อนสนิทผมถามมันเรื่องกลิ่นตัวของน้องเค้า มันก็รีบบอกเลยว่า "อ้าว นี่เมิงก็รู้สึกเหมือนกันเหรอ นึกว่ากรูรู้สึกอยู่คนเดียว"

             ที่ร่ายมาซะยาวขนาดนี้นี่คือ ผมอยากจะขอความช่วยเหลือจากเพื่อนๆชาวพันทิปหน่อยอ่ะคับ ว่าถ้าเป็นเพื่อนๆ จะทำยังไงดี จะบอกน้องเค้าเรื่องกลิ่นตัวดีมั้ย หรือจะบอกชอบน้องเค้าก่อน แล้วค่อยแย๊บๆเรื่องกลิ่นตัวไปทีหลังดี คือกลัวว่าถ้าทักเรื่องนี้ไปแล้วน้องเค้าจะมองผมแปลกไป ตอนนี้ผมไม่รู้จะทำยังไงดีอ่ะครับ ช่วยผมที~~~