2 กุมภาพันธ์ 2557 วันสำคัญของคนเดินดินที่ไร้อาวุธ และการสนับสนุนจากผู้มีอำนาจ
หลายคนทั้งในที่นี้และคนรอบข้างตัวที่เห็นต่างมักจะถามว่า ทำไมจึงกระหายที่จะเลือกตั้งเสียเหลือเกิน
ผมขอตอบให้รู้ ณ บัดนี้ว่า เพราะมันคือวันสำคัยสำหรับคนเดินดินธรรมดาที่ไร้อาวุธและการสนับสนุนจากผู้มีอำนาจ
ความจริงชีวิตผมผ่าการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองมาหลายครั้งหลายครา ตั้งแต่ไม่รู้ว่าอะไร คือการปฏิวัติ อะไรคือการรัฐประหาร จนกระทั่งเดี๋ยวนี้ประสบการณืได้สอนให้ผมได้รู้ว่าอะไรเป็นต้นเหตุแห่งการเปลี่ยนแปลงทางการเมือง ที่ทำให้ประเทศชาติถอยหลังกลับไปเริ่มต้นใหม่อนู่เรื่อย ๆ
ภาพแห่งความชัดเจนปรากฏขึ้นตั้งแต่ ปี 49 ปีที่ประเทศกำลังเติบโตแบบก้าวกระโดด กำลังจะเป็นผู้นำในเอเชีย ปีที่ประชาชนเดินดิน รากหญ้า หาเช้ากินค่ำ กำลังมีความมั่นคงในการดำเนินชีวิต จู่ๆ ก็มีคนที่ใส่เสื้อสีเหลืองออกมาเดินวุ่นวายบนท้องถนน ยึดทำเนียบ ยึดสนามบิน ยึดจิตใจของคนเดินดินอย่างผม
คนใส่เสื้อสีเหลืองผู้ที่ไม่เคยทำอะไรผิดแม้แต่อย่างเดียว คนเสื้อเหลืองที่มีผู้สนับสนุนให้กล้าที่จะทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ เพื่อกำจัดคนเพียงคยเดียวให้พ้นทางยามเมื่อเค้าหมดประโยชน์และทำท่าจะกลายเป็นคนที่มีผู้คนรักเค้าโดยไม่ต้องอาศัยเครื่องมือใดๆที่ทำให้ต้องรัก รักเพราะความห่วงใยและต้องการดูแลผู้ที่ชาดโอกาสในสังคม
และวันนั้นก็มาถึงด้วยแรงสนับสนุนจากคนที่มีอำนาจ เค้าคนนั้นจากไป พร้อมกับการยัดเยียดคนดีมาให้คนเดินดินอย่างผมต้องก้มหน้ารับไว้ในมือ โดยไม่อาจปฎิเสธได้
นับแต่นั้นเป็นต้นมาคนเดินดินต้องอดทนกับการที่ใครบางคนไม่ต้องการเห็นประเทศเจริญก้าวหน้า และไม่ต้อ�
2 กุมภาพันธ์ 2557 วันสำคัญของคนเดินดินที่ไร้อาวุธ และการสนับสนุนจากผู้มีอำนาจ
หลายคนทั้งในที่นี้และคนรอบข้างตัวที่เห็นต่างมักจะถามว่า ทำไมจึงกระหายที่จะเลือกตั้งเสียเหลือเกิน
ผมขอตอบให้รู้ ณ บัดนี้ว่า เพราะมันคือวันสำคัยสำหรับคนเดินดินธรรมดาที่ไร้อาวุธและการสนับสนุนจากผู้มีอำนาจ
ความจริงชีวิตผมผ่าการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองมาหลายครั้งหลายครา ตั้งแต่ไม่รู้ว่าอะไร คือการปฏิวัติ อะไรคือการรัฐประหาร จนกระทั่งเดี๋ยวนี้ประสบการณืได้สอนให้ผมได้รู้ว่าอะไรเป็นต้นเหตุแห่งการเปลี่ยนแปลงทางการเมือง ที่ทำให้ประเทศชาติถอยหลังกลับไปเริ่มต้นใหม่อนู่เรื่อย ๆ
ภาพแห่งความชัดเจนปรากฏขึ้นตั้งแต่ ปี 49 ปีที่ประเทศกำลังเติบโตแบบก้าวกระโดด กำลังจะเป็นผู้นำในเอเชีย ปีที่ประชาชนเดินดิน รากหญ้า หาเช้ากินค่ำ กำลังมีความมั่นคงในการดำเนินชีวิต จู่ๆ ก็มีคนที่ใส่เสื้อสีเหลืองออกมาเดินวุ่นวายบนท้องถนน ยึดทำเนียบ ยึดสนามบิน ยึดจิตใจของคนเดินดินอย่างผม
คนใส่เสื้อสีเหลืองผู้ที่ไม่เคยทำอะไรผิดแม้แต่อย่างเดียว คนเสื้อเหลืองที่มีผู้สนับสนุนให้กล้าที่จะทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ เพื่อกำจัดคนเพียงคยเดียวให้พ้นทางยามเมื่อเค้าหมดประโยชน์และทำท่าจะกลายเป็นคนที่มีผู้คนรักเค้าโดยไม่ต้องอาศัยเครื่องมือใดๆที่ทำให้ต้องรัก รักเพราะความห่วงใยและต้องการดูแลผู้ที่ชาดโอกาสในสังคม
และวันนั้นก็มาถึงด้วยแรงสนับสนุนจากคนที่มีอำนาจ เค้าคนนั้นจากไป พร้อมกับการยัดเยียดคนดีมาให้คนเดินดินอย่างผมต้องก้มหน้ารับไว้ในมือ โดยไม่อาจปฎิเสธได้
นับแต่นั้นเป็นต้นมาคนเดินดินต้องอดทนกับการที่ใครบางคนไม่ต้องการเห็นประเทศเจริญก้าวหน้า และไม่ต้อ�