หากกล่าวถึงคนทำธุรกิจที่เป็นที่น่ายกย่องแล้วนั้น เชื่อว่าหลายๆคนคงจะยกย่องกลุ่มคนที่เริ่มต้นธุรกิจจาก"ศูนย์"หรือ"ติดลบ(เป็นหนี้)"อย่างแน่นอน เพราะคนสองกลุ่มนี้ดูเหมือนมีต้นทุนการเงินที่ต่ำ จึงดูเป็นการยากลำบากกว่าที่พวกเค้าเหล่านั้นจะก้าวมาถึงจุดนี้ได้...

แต่สำหรับผม ผมกลับมองต่างออกไป ผมกลับยกย่องคนที่มีต้นทุนที่ดีอยู่แล้ว หรือพูดง่ายๆว่าบ้านรวย ไม่ต้องทำงานทำการอะไรก้อยู่ได้สบายๆ ทำไมถึงต้องออกมาลำบากฝ่าฟันในการทำธุรกิจของตนเอง ย้ำ!! ว่าของตนเอง ไม่ใช่นำของที่บ้านมาทำหรือต่อยอด แต่กลับเริ่มใหม่ในงานที่แตกต่างออกไปอย่างชัดเจน...

เพราะผมรู้สึกว่าคนเหล่านี้มีพลังใจที่แข็งแกร่งมาก!! ยกตัวอย่างง่ายๆ คนที่พื้นฐานชีวิตไม่ดี แน่นอนเค้าย่อมต้องต่อสู้ดิ้นรนเพื่อที่จะพัฒนาชีวิตและความเป้นอยู่ของเค้าให้ดีขึ้น จึงไม่น่าแปลกที่คนเหล่านี้มักจะพกพาพลังกายและพลังใจอย่างมากมาย จนนำพาให้พวกเค้าประสบความสำเร็จในที่สุด

ในทางกลับกัน!! หากคุณที่เกิดมาเป็นลูกคุณหนู ใช้ชีวิตอย่างสุขสบายอยู่แล้ว มีชีวิตที่ดีอยู่แล้ว คุณจะใช้แรงบรรดาลใจอะไรในการทำธุรกิจ? อีกทั้งคนที่มีกินมีใช้อยู่แล้ว มักจะวางแบบแผนให้ลูกๆหลานๆไว้ชนิดที่แรกได้ว่า ชีวิตคุณได้ถูกโปรแกรมมาไว้ตั้งแต่เกิดแล้ว คุณเพียงแค่เดินตามสิ่งที่คุณพ่อคุณแม่ท่านวางไว้ กว่าจะรู้ตัวอีกทีมันก็ยากเกินกว่าที่คุณจะลุกขึ้นมาทำอะไรเป็นของตนเองเสียแล้ว

นอกเสียจากคุณจะมีจิตใจที่เข้มแข็งและหนักแน่นพอที่จะกล้าลุกขึ้นมากำหนดชีวิตในแนวทางของตัวเอง อีกทั้งคนประเภทนี้มักจะเคยชินกับความสิ่งสวยงามและความสำเร็จในวัยเยาว์ คุณรับได้ไหมกับความล้มเหลวที่จะเกิดซ้ำแล้วซ้ำเหล่า ปัญหาและอุปสรรคที่จะมาพบเจอคุณเสมือนมันเป็นเพื่อนซี๊ของคุณคนนึง จนกระทั้งถึงด่านสุดท้าย...ทำได้ไหมที่จะลุกขึ้นยืนได้ด้วยตัวของคุณเอง

ทั้งหมดนี้มันไม่ง่ายเลยสำหรับคนที่มีต้นทุนสูงมาตั้งแต่เกิด.... หากคุณเป็นหนึ่งในนั้นที่ยอมลุกจากเตียงนุ่มๆเตียงเดิมที่มีอยู่แล้ว ออกมาสร้างเตียงใหม่ที่ไม่รู้ว่ามันจะนุ่มเหมือนเตียงเดิมรึป่าวด้วยตัวของคุณเอง ผมนับถือเลย...ว่าคุณน่ะ!! มันยอดคนจริงๆ

คนเราย่อมอยากขึ้นที่สูงเสมอ แต่จะมีสักกี่คนที่ยอมลงจากที่สูงแล้วมาปีนขึ้นใหม่ด้วยมือตัวเอง!!