มีสาเหตุใดบ้างที่ทำให้ถึงโคตรภูญาณ แต่ไม่เกิดมรรคญาณครับ

เท่าที่ศึกษาตำรามา ท่านเปรียบโคตรภูญาณเปรียบเหมือนการโหนเชือกข้ามเหว จากฝั่งหนึ่งเป็นปุถุชนไปสู่อีกฝั่งที่เป็นภูมิของพระอริยะ
ซึ่ง ณ จุดของโคตรภู เปรียบเสมือนเหวนั้น คือ ณ จุดนั้นไม่ใช่ทั้งปุถุชนและไม่ใช่พระอริยะ

ทีนี้ไม่ทราบว่าในทางปฏิบัติจริง ถ้าจะมีผู้ที่ปฏิบัติถึงโคตรภูญาณ เห็นอะไรซักอย่างเกิดดับในจิต 2 หรือ 3 ขณะ แบบไม่ตั้งใจ จากนั้นจิตรวมเข้าไป แต่กลับไม่เกิดการตัดกิเลศ (สังโยชน์) คือไม่เกิดมรรคญาณ เปรียบเสมือนโหนเชือกไปแล้วเด้งกลับมาฝั่งเดิม สามารถเป็นได้ด้วยเหตุบ้างครับ

กราบขอบพระคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบครับ