อกหักรับสิ้นปี รู้สึกตัวเองไม่มีค่า

เมื่อวานตัดสินใจบอกความรู้สึกที่มีกับเพื่อนสนิทคนนึงที่คบกันมาเกือบ 10 ปี

เค้าตกใจมาก บอกว่านี่เราเป็นเพื่อนกันนะ ผมพยายามอธิบายแต่เธอเดินหนี(เดินเร็วๆ น่ะ ไม่เชิงหนีหรอก) เปลี่ยนเรื่องคุย

ผมบอกยังคุยไม่จบ เธอก็บอกว่าจบแล้ว เราเป็นเพื่อนกันไง หาคนใหม่เถอะ เค้าไม่สามารถคิดกับผมเกินเพื่อนได้ และดึงดันจะกลับพักเดียวก็เลยไปส่งขึ้นแทกซี่ แต่อีกแปบนึงก็โทรมาบอกว่าถึงบ้านแล้วนะ ผมเลยบอกขอโทรไปหาช่วงค่ำๆ เธอบอกได้

พอโทรไป เธอก็ชวนคุยก่อนเลยว่าเนี่ยคนนั้นไปเที่ยวนู้น เพื่อนคนนี้เป็นอย่างงี้ ผมเลยบอกว่าทำไมต้องเปลี่ยนเรื่อง ก็รู้นี่ว่าโทรมาจะพูดอะไร แต่เธอก็ยืนยันคำเดิม ผมพยายามจะบอกว่าชอบเธอมาตั้งนานแล้วแต่เธอไม่ฟังเลย สุดท้ายเลยคิดว่า ในเมื่อเค้าไม่โอเค ก็ไม่มีประโยชน์หรอกที่จะบอกว่าชอบเค้ามานานแค่ไหน คิดยังไงกับเค้า วางแผนอนาคตไว้ว่ายังไง ก็เลยตัดบท ถามแค่ว่า ถ้าจะชวนไปเที่ยว ไปดูหนังกันอีกจะได้มั้ย เธอก็บอกว่าได้ ไปเที่ยวกันแบบเพื่อน แบบที่เคยไปเหมือนทุกๆ ครั้งไง


ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองดูน่าเกลียดมาก มองกระจกแล้วเหมือนตัวอะไรไม่รู้ ไม่มีค่า ไม่รู้เกิดมาเพื่ออะไร เพื่อให้รู้จักกับคนคนนึงแล้วต้องเจ็บแบบนี้เหรอ อนาคตของเรา ภาพที่วาดฝันเอาไว้ ก่อปราสาททรายไว้ซะสูงแต่พายุมาตู้มเดียว ทั้งหมดก็หายไปในพริบตา

ถึงตอนนี้ความรู้สึกดีกับเลวมันปะปนกันมั่ว บางทีก็คิดว่า...รู้งี้น่าจะxxxไปตั้งนานแล้ว(มีโอกาสหลายครั้งมากแต่ผมไม่ทำ) พลันก็คิดอีกว่า ทำแบบนั้นมันไม่ดีนะ เสียเพื่อนแน่ รู้สึกรังเกียจตัวเองที่คิดแบบนี้กับเพื่อน เมื่อคืนเธอคงหลับสบาย แต่ผมแทบนอนเอาเท้าก่ายหน้าผาก ไม่รู้จะกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย

ตอนนี้นั่งฟังเพลงนี้ซ้ำไปซ้ำมา ยังกะตุ๊กตาเสียกบาล ผมควรทำยังไงดีครับ...ไม่ผิดใช่มั้ยที่ฉันจะยังรักเธอ ไม่ว่าใครจะมองว่าฉันงมงาย ฉันก็ยังรักเธอ