สภาวะธรรมกับชีวิตประจำวัน

กระทู้สนทนา
ขออนุญาติแลกเปลี่ยนสภาวะธรรมกับชีวิตประจำวัน เพราะเป็นเรื่องที่ใกล้ตัวเรามากที่สุด
เพราะธรรมก็คือชีวิตของเรานั่นเอง สำหรับมือใหม่อย่างเรา ดูจิตบ้างเห็นเกิดดับอยู่คาตา คาใจ บางที่ก็ตามดูทัน บางที่ก็ตามไม่ทัน ก็ปล่อยไป
เวลาเดินก็พยามยาม มีสติรู้ตัว ซ้ายย่าง ขวาย่าง พอจิตส่งออกนอก หันไปมองดูอะไรต่ออะไร ก็ดึงจิตกลับมาใหม่
ค่อยๆ เก็บเล็กผสมน้อยไป ทำแบบกระจุ๋มกระจิ๋ม  มีอยู่วันหนึ่งเดินทางโดยสารโดยเรือ เรือก็ค่อนข้างแน่นพอสมควรมีคนลงเรือมาแล้วกระแทกเรา
เราก็ไม่ได้คิดอะไรแต่มันเกิดอาการ หายใจขัดๆ ไม่สะดวก แล้วก็หัวใจเต้นตุบ ตุบ เราก็ตามดูว่าอาการนี้มันคืออะไร
ก็มารู้ว่ าอ๋อ !เราโมโหนี่เอง ที่โดนกระแทกตัวเรา แล้วเราก็ย้ำคำว่าตัวเรา ก็ตัวเรามันมีซะที่ไหนหละ ที่เฝ้าพิจารณาอยู่บ่อยๆ ว่าเรามันก็คือชากศพ หรือเป็นโครงกระดูกดีๆ นี่เอง ไอ้ที่ทำให้หัวใจมันเต้นตุบ ตุบ หนะ มันตัวสำคัญเลย คือ ไอ้ตัวแสบอุปาทานนี่เอง ฉันเจอแกแล้ว  ทันใดนั้นเองใจที่เเต้นตุบ ตุบ อยู่นั้น มันก็ค่อยๆ เต้นช้าลง ช้าลง เรื่อย ๆ เหมือนไม่มือะไรเกิดขี้น กลับเข้าสู่สภาวะปรกติ
เป็นช่วงเวลารวดเร็วที่น่าอัศจรรย์อย่างยิ่งยวด
หลังจากนั้นเราก็น้อมจิตพิจารณาว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นพิสูจน์ ได้จริง เป็นจริงดังที่พระพุทธเจ้าตรัสสอนไว้ เราจดจำสภาวะนั้น
บางครั้งก็เอาสภาวะธรรมนี้มาคิดพิจารณา ถึงความดีของพระพุทธเจ้า หลายครั้งที่ร้องไห้ออกมาเพราะห้ามไม่อยู่
และมีอีกหลายสภาวะที่เกิดขี้นกับตัวเองแล้วทำให้ชิวิตเปลี่ยนไป
ใครมีสภาวะธรรมอะไรแล้วทำให้ชีวิตตัวเองเปลียนไปบ้าง รบกวนช่วยแชร์ให้ฟังบ้าง
สาธุค่ะ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่