มีเรื่องมาเล่ามาแชร์ค่ะ เรื่องการใช้/แชร์ชีวิตคู่
เมื่อคืนตื่นมาร้องไห้กลางดึก เพราะสาคูลูกสาวคนเล็กตื่นมาขออมนมนอน
พอลูกหลับก็ควานหามือถือดูเวลา ตี1แล้ว พ่อของลูกไม่อยู่ในห้อง
ในmassage เฟสฯมีข้อความจากพ่อของลูกดังภาพ
พออ่านแล้วนอนร้องไห้เลยค่ะ พิมพ์ข้อความตอบไปเพราะเค้าอยู่ห้องทำงานเค้า
เรื่องของเรื่องคือ เราทำงานประจำ พ่อของลูกทำงานกิจการน้อยๆของเราเองที่บ้าน
พอมีลูกก็จ้างเค้ามาทำแทน ตัวเองเลี้ยงลูกกับดูแลและทำอื่นๆเพิ่ม พอมีลูกคนที่2 คนโตก็ไปเรียน
ตัวพ่อเพิ่งว่างแบบจริงจังก็เมื่อ 3 เดือนก่อนที่ลูกคนเล็ก 2 ขวบเริ่มไปเนิสฯ
ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมา เค้าเป็นคนชอบทำการบ้าน ตอนไม่มีลูกก็ไม่เป็นไร
แต่พอมีลูกแล้วเราก็เหนื่อยจากงาน กลับบ้านก็ช่วยดู บางวันต้องเตรียมของให้ลูกจ้างทำต่อในวันรุ่งขึ้น
กว่าจะได้นอนในแต่ละวัน ไม่เคยมีวันหยุด ไม่เคยไปหาเพื่อนแบบส่วนตัวเลย แต่ตัวเค้าเองมีบ้างนานๆที
เราเข้าใจว่า เค้ามาอยู่บ้านเราห่างญาติ ห่างเพื่อน แต่เราก็ไม่เคยหาเวลาส่วนตัวนะ
พอบางทีจะกอดเคล้าคลอ เค้าก็จะคอยแต่จะทำอย่างว่า เราก็เหนื่อยจังนะ เลยมีอาการน้อยใจมาตลอด
พอเราเขียนตอบกลับไป แป๊บนึงก็เข้าห้องมาเลย มากอดและบอกขอโทษเรา
บอกว่าแค่อยากมีเวลาให้กันบ้าง แต่ไม่มองเลยว่าเราให้ตลอด 24 ชม.แล้ว
ทุกอย่างที่ทำให้ไม่เคยนึกถึงตัวเองเลย เค้าก็ขอโทษเช็ดน้ำหูน้ำตาให้แล้วกอดนอนต่อ
แต่สักพักเดียว 2 ตัวนั้น ก็นอนดิ้นไปมา ถีบผ้าห่ม พ่อกะแม่ก็ต้องแยกกันไปเป็นกันออกจากที่นอนให้ลูก
อยากฝากบอกคู่ชีวิตคู่อื่นๆด้วยค่ะ ว่าให้ดูแลความรู้สึกของกันและกันดีๆ
การเข้าใจและให้อภัย สำคัญกับชีวิตคู่เสมอ
ชีวิตคู่ของเราก็ดำเนินต่อไป ไม่ว่าจะเป็นยังไง จะไปทางไหน เราเองก็ยังไม่รู้
ชีวิตคนเราไม่มีอะไรแน่นอนจริงๆค่ะ
ขอแก้ไขเพิ่มเติมค่ะ
อยากบอกว่า จริงๆแล้ว กิจกรรมที่ทำนี่ตกลงไว้ว่าสัปดาห์ละครั้งในคืนก่อนวันหยุดค่ะ
เราว่ามันก็ไม่น้อยแล้วสำหรับสภาพภาระแบบเรานะคะ
แต่ในคืนก่อนกิจกรรมเค้าก็อยากจะเคล้าเคลีย คุยกันจุ๋งจิ๋ง (ซึ่งบางทีก็แอบหวังผลบ่อยๆ)
======= ตื่นมาร้องไห้กลางดึก เมื่อพ่อของลูกบอกว่า อยากอยู่คนเดียวก็ดีเหมือนกัน =======
เมื่อคืนตื่นมาร้องไห้กลางดึก เพราะสาคูลูกสาวคนเล็กตื่นมาขออมนมนอน
พอลูกหลับก็ควานหามือถือดูเวลา ตี1แล้ว พ่อของลูกไม่อยู่ในห้อง
ในmassage เฟสฯมีข้อความจากพ่อของลูกดังภาพ
พออ่านแล้วนอนร้องไห้เลยค่ะ พิมพ์ข้อความตอบไปเพราะเค้าอยู่ห้องทำงานเค้า
เรื่องของเรื่องคือ เราทำงานประจำ พ่อของลูกทำงานกิจการน้อยๆของเราเองที่บ้าน
พอมีลูกก็จ้างเค้ามาทำแทน ตัวเองเลี้ยงลูกกับดูแลและทำอื่นๆเพิ่ม พอมีลูกคนที่2 คนโตก็ไปเรียน
ตัวพ่อเพิ่งว่างแบบจริงจังก็เมื่อ 3 เดือนก่อนที่ลูกคนเล็ก 2 ขวบเริ่มไปเนิสฯ
ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมา เค้าเป็นคนชอบทำการบ้าน ตอนไม่มีลูกก็ไม่เป็นไร
แต่พอมีลูกแล้วเราก็เหนื่อยจากงาน กลับบ้านก็ช่วยดู บางวันต้องเตรียมของให้ลูกจ้างทำต่อในวันรุ่งขึ้น
กว่าจะได้นอนในแต่ละวัน ไม่เคยมีวันหยุด ไม่เคยไปหาเพื่อนแบบส่วนตัวเลย แต่ตัวเค้าเองมีบ้างนานๆที
เราเข้าใจว่า เค้ามาอยู่บ้านเราห่างญาติ ห่างเพื่อน แต่เราก็ไม่เคยหาเวลาส่วนตัวนะ
พอบางทีจะกอดเคล้าคลอ เค้าก็จะคอยแต่จะทำอย่างว่า เราก็เหนื่อยจังนะ เลยมีอาการน้อยใจมาตลอด
พอเราเขียนตอบกลับไป แป๊บนึงก็เข้าห้องมาเลย มากอดและบอกขอโทษเรา
บอกว่าแค่อยากมีเวลาให้กันบ้าง แต่ไม่มองเลยว่าเราให้ตลอด 24 ชม.แล้ว
ทุกอย่างที่ทำให้ไม่เคยนึกถึงตัวเองเลย เค้าก็ขอโทษเช็ดน้ำหูน้ำตาให้แล้วกอดนอนต่อ
แต่สักพักเดียว 2 ตัวนั้น ก็นอนดิ้นไปมา ถีบผ้าห่ม พ่อกะแม่ก็ต้องแยกกันไปเป็นกันออกจากที่นอนให้ลูก
อยากฝากบอกคู่ชีวิตคู่อื่นๆด้วยค่ะ ว่าให้ดูแลความรู้สึกของกันและกันดีๆ
การเข้าใจและให้อภัย สำคัญกับชีวิตคู่เสมอ
ชีวิตคู่ของเราก็ดำเนินต่อไป ไม่ว่าจะเป็นยังไง จะไปทางไหน เราเองก็ยังไม่รู้
ชีวิตคนเราไม่มีอะไรแน่นอนจริงๆค่ะ
ขอแก้ไขเพิ่มเติมค่ะ
อยากบอกว่า จริงๆแล้ว กิจกรรมที่ทำนี่ตกลงไว้ว่าสัปดาห์ละครั้งในคืนก่อนวันหยุดค่ะ
เราว่ามันก็ไม่น้อยแล้วสำหรับสภาพภาระแบบเรานะคะ
แต่ในคืนก่อนกิจกรรมเค้าก็อยากจะเคล้าเคลีย คุยกันจุ๋งจิ๋ง (ซึ่งบางทีก็แอบหวังผลบ่อยๆ)