หากยังจำกันได้ ผมเคยตั้งกระทู้ถามว่า "รีไทร์ตัวเอง ตอนอายุเท่าไหร่กันครับ?"
ด้วยความที่ห่างหายจากการออกกำลังกายไปนาน ดู NBA แล้ว มีความรู้สึกอยากเล่นบาสฯ
จึงหาข้ออ้างให้ตัวเองกลับไปเล่นบาสฯอีกครั้ง ^_^
เมื่อ 1-2 อาทิตย์ที่ผ่านมา ผมได้ไปเล่นบาสฯ ที่สนามแห่งหนึ่งใน จ.เชียงใหม่
ใจจริงก็แค่อยากเล่นเพื่อสุขภาพ เล่นแบบสบายๆ โดยหวังว่าจะเผาผลาญซัก 300-500 kcal
แต่วันนั้นเอาเข้าจริงๆผมว่าคงผลาญไป 1000+ kcal แหงๆ
เริ่มแรกคือวอร์มร่างกายก่อน เอ้า! จ๊อกกิ้งช้าๆไปยังสนาม
ถึงสนามปุ๊ป เห็นเล่น 2-2 กันอยู่ ในสนามตอนนั้นมี 6 คน (รวมผม)
เค้าเลยชวนเล่น 3-3 กันมั้ย? อ่ะ! โอเคได้ครับ (แค่ครึ่งสนาม สบายอยู่แล้ว 555)
เล่นไปซักพัก คนก็เริ่มมาทีละคน 2 คน พวกที่เล่นกันอยู่ ก็อยากเล่น 5-5 เต็มสนามกัน
จนสุดท้ายก็มากันครบ เอาละสิ (สภาพร่างกายตอนนั้น ยังไหวอยู่) โดยหวังไว้ในใจว่า
ภายในเกมแรก ขอใครซักคนมาทีเถอะ เกมสองผมจะขอเปลี่ยนตัวกลับก่อนแล้ว
ผมได้ร่วมทีมกับคนมีอายุหน่อย ดูท่าทางฟิตไม่เบา (มีผมคนเดียวไม่ฟิต)
ผ่านเกมแรกไป (15 แต้ม) ยังไม่มีใครมาเพิ่ม... ร่างกาย+ใจ มันบอกว่าพอได้แล้ว กลับเถอะ!!
"ต่อเลยครับ" เสียงบุรุษท่านหนึ่งเอ่ยออกมาแบบไม่ถงไม่ถามสุขภาพผมซักคำ...
แต่ด้วยสปิริต+ความรู้สึกผิดที่คิดว่า หากเราออกไปแล้ว พวกเค้าก็ต้องเล่นกัน 9 คน
แบบนี้มันจะไปสนุกอะไร อารมณ์มันคงประมาณเล่น dota ช่วงเลเวล 10-11 แล้วมีคน out
พวกที่เล่นอยู่คงเซ็งกันน่าดู อีกทั้งการกลับมาเล่นครั้งหน้าที่สนามนี้ของผมคงไม่สวยนัก
เพลงศรัทธาของ หิน เหล็ก ไฟ แล่นเข้ามาในหัวตลอดเกมสอง
ณ จุดๆนั้น ผลแพ้-ชนะ เท่าไหร่ มันไม่สำคัญกับผมแล้วครับ ชนะก็เล่นต่อ แพ้ก็เล่นต่อ
ด้วยสภาพอย่างกะซอมบี้วิ่งได้ ผมทำได้แค่ เลี้ยง-รับ-ส่ง ก็น่าจะพอแล้วครับ
จนแล้วจนรอดวันนั้นผมได้เล่นไป 3 เกม (เกมสุดท้าย 21 แต้ม)
ไม่เคยเหนื่อยแบบนี้มาก่อนเลยครับ การที่ห่างการเล่นกีฬาไปเวลานานๆแล้วกลับมาเล่นแบบหักโหม
มันทำให้วันรุ่งขึ้นเป็นเช้าที่ทรมานมาก ลุกไม่ขึ้น ขาขยับแทบไม่ได้ T-T
เล่าสู่กันฟังครับ
ใจจริงๆ อยากให้พี่ๆน้องๆ ออกมาเล่นบาสฯ กันเยอะๆนะครับ
ยิ่งหลายทีม ยิ่งสนุก มาเล่นกันเถอะครับ (ผมจะได้ไม่เป็นภาระให้ 555)
กระทู้อยากเชิญชวนพี่น้องชาวไทย ออกมาเล่นบาสฯกันเยอะๆนะครับ
ด้วยความที่ห่างหายจากการออกกำลังกายไปนาน ดู NBA แล้ว มีความรู้สึกอยากเล่นบาสฯ
จึงหาข้ออ้างให้ตัวเองกลับไปเล่นบาสฯอีกครั้ง ^_^
เมื่อ 1-2 อาทิตย์ที่ผ่านมา ผมได้ไปเล่นบาสฯ ที่สนามแห่งหนึ่งใน จ.เชียงใหม่
ใจจริงก็แค่อยากเล่นเพื่อสุขภาพ เล่นแบบสบายๆ โดยหวังว่าจะเผาผลาญซัก 300-500 kcal
แต่วันนั้นเอาเข้าจริงๆผมว่าคงผลาญไป 1000+ kcal แหงๆ
เริ่มแรกคือวอร์มร่างกายก่อน เอ้า! จ๊อกกิ้งช้าๆไปยังสนาม
ถึงสนามปุ๊ป เห็นเล่น 2-2 กันอยู่ ในสนามตอนนั้นมี 6 คน (รวมผม)
เค้าเลยชวนเล่น 3-3 กันมั้ย? อ่ะ! โอเคได้ครับ (แค่ครึ่งสนาม สบายอยู่แล้ว 555)
เล่นไปซักพัก คนก็เริ่มมาทีละคน 2 คน พวกที่เล่นกันอยู่ ก็อยากเล่น 5-5 เต็มสนามกัน
จนสุดท้ายก็มากันครบ เอาละสิ (สภาพร่างกายตอนนั้น ยังไหวอยู่) โดยหวังไว้ในใจว่า
ภายในเกมแรก ขอใครซักคนมาทีเถอะ เกมสองผมจะขอเปลี่ยนตัวกลับก่อนแล้ว
ผมได้ร่วมทีมกับคนมีอายุหน่อย ดูท่าทางฟิตไม่เบา (มีผมคนเดียวไม่ฟิต)
ผ่านเกมแรกไป (15 แต้ม) ยังไม่มีใครมาเพิ่ม... ร่างกาย+ใจ มันบอกว่าพอได้แล้ว กลับเถอะ!!
"ต่อเลยครับ" เสียงบุรุษท่านหนึ่งเอ่ยออกมาแบบไม่ถงไม่ถามสุขภาพผมซักคำ...
แต่ด้วยสปิริต+ความรู้สึกผิดที่คิดว่า หากเราออกไปแล้ว พวกเค้าก็ต้องเล่นกัน 9 คน
แบบนี้มันจะไปสนุกอะไร อารมณ์มันคงประมาณเล่น dota ช่วงเลเวล 10-11 แล้วมีคน out
พวกที่เล่นอยู่คงเซ็งกันน่าดู อีกทั้งการกลับมาเล่นครั้งหน้าที่สนามนี้ของผมคงไม่สวยนัก
เพลงศรัทธาของ หิน เหล็ก ไฟ แล่นเข้ามาในหัวตลอดเกมสอง
ณ จุดๆนั้น ผลแพ้-ชนะ เท่าไหร่ มันไม่สำคัญกับผมแล้วครับ ชนะก็เล่นต่อ แพ้ก็เล่นต่อ
ด้วยสภาพอย่างกะซอมบี้วิ่งได้ ผมทำได้แค่ เลี้ยง-รับ-ส่ง ก็น่าจะพอแล้วครับ
จนแล้วจนรอดวันนั้นผมได้เล่นไป 3 เกม (เกมสุดท้าย 21 แต้ม)
ไม่เคยเหนื่อยแบบนี้มาก่อนเลยครับ การที่ห่างการเล่นกีฬาไปเวลานานๆแล้วกลับมาเล่นแบบหักโหม
มันทำให้วันรุ่งขึ้นเป็นเช้าที่ทรมานมาก ลุกไม่ขึ้น ขาขยับแทบไม่ได้ T-T
เล่าสู่กันฟังครับ
ใจจริงๆ อยากให้พี่ๆน้องๆ ออกมาเล่นบาสฯ กันเยอะๆนะครับ
ยิ่งหลายทีม ยิ่งสนุก มาเล่นกันเถอะครับ (ผมจะได้ไม่เป็นภาระให้ 555)