ทำไมคนกรุงเทพ ถึงไม่เลือกพรรคแดง และหน้าเหลี่ยม

ประเทศนี้มันแปลก ภาษีเงินได้คนชนชั้นกลาง

ต้องนำไปอุ้มคนจนที่เอาแต่งอมืองอเท้า
ช่วยเกษตรกรคนรากหญ้า ถุ๊ย อยากจะบอกว่าคนชั้นรากหญ้า
ไม่แปลกใจว่าทำไมถึงจนดักดาน
ก็ดูการทำตัวชีวิต สมัยเรียนพ่อแม่ส่งให้ไปเรียนไม่ยอมไปเรียน
เรียนไม่จบ แล้วก็มีลูก ท้องก่อนแต่ง
ประชากรไร้คุณภาพออกมาไม่มีการควบคุมประชากร ทำตัวเองทั้งนั้น

มาเรียกร้องหาความยุติธรรมไม่เท่าเทียมในสังคม ทำไมฉันจน
ก็ไม่ใช่คุณน่ะหรือ ที่มีลูกตั้งแต่ยังไม่พร้อม ทำงานก็ไม่เก็นทำงาน จับกลุ่มคุยกัน
เลิกงานก็เมาเหล้า กินเหล้าเมายา

เรียกได้ว่าไม่รู้จักพัฒนาศักภาพตัวเอง
บริหารเวลาไม่เป็น
บริโภคแต่สิ่งที่เป็นพิษต่อร่างกาย

ผิดกับคนชั้นกลางที่ตั้งใจศึกษาเล่าเรียนจนจบการศึกษาทำงานหา งานเงิน
ตั้งใจเรียนจนจบ มุ่งมั่นพัฒนาศักยภาพตัวเอง ทำอะไรให้มันเกิดกับสังคม
มันไม่แปลกที่คนชนชั้นกลางจะมีบ้าน มีรถยนต์ ตั้งแต่ยังหนุ่มยังสาว
ไม่ใช่เพราะความไม่เท่าเทียมในสังคม แต่สิ่งหนึ่งที่คนชนชั่นล่างไม่ทำ
คือการขวนขวาย ดิ้นรน ถีบชิวิตจากสิ่งที่เป็นอยู่ พัฒนาศักยภาพตนเอง
หรือของจำนวนประชากรเราก็อยากจะให้ลูกออกมา มีคุณภาพอย่างที่สุด
หนุ่มสาวชนชั้นกลางหลายคน อายุ 30 ปีก็ยังไม่มีลูก

การเมืองมันก็สะท้อนได้จากคนชนชั้นล่าง คิดอะไรไม่เป็น
เลือกแต่รัฐบาลที่ให้ประโยชน์กับคนจน
แทนที่จะมองภาพการเมืองที่ให้ประโยชน์กับประเทศในภาพรวม
ทำไมเราต้องเลือกรัฐาลที่สร้างหนี้เพื่อเอาภาษีประชาชนไปเป็นคะแนนเสียง
การทำเช่นนี้มันไม่ต่างจากรัฐขโมยเงินภาษีประชาชนไปซื้อเสียงใช่หรือไม่
พอรัฐบาลกู้เงินมากเข้า ถึงเพดานหนี้ สุดท้ายประเทศชาติจะเป็นเช่นไร

คนชนชั้นล่าง คิดถึงแต่การสำนึกบุญคุณ
ถามว่าทำไมต้องไปสำนึกบุญคุณรัฐบาลที่เข้ามาเกาะกิน
ภาษีประชาชน ปล้นชาติ ปล้นประเทศ ด้วยการออกนโยบายที่ขาดทุน ล้างผลาญภาษี
เอาเงินไปจ่ายเสียค่าการตลาดแพงๆ
รัฐบาลที่ดี จะต้องบริหารประเทศ ให้ประเทศไปสู่ความเจริญที่เป็นอยู่ ระยะยาว
ไม่ใช่ระยะสั้นแบบบางพรรคการเมือง