กระบวนการโรยหน้า ใบตองแห้ง

คำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญฉวยกระแสต้านความไม่ชอบธรรมของพรรคเพื่อไทยในการแก้ไขร่าง พ.ร.บ.นิรโทษกรรมไปตีกิน อ้างว่าการแก้ไขรัฐธรรมนูญไม่ชอบด้วยมาตรา 291 ทั้งที่เป็นคนละเรื่องกัน ประเด็นต่างกัน แล้วศาลก็เอาประเด็นกระบวนการมากลบเนื้อหา ที่วินิจฉัยในประเด็นที่ 2 ห้ามแก้ไขรัฐธรรมนูญให้วุฒิสภามาจากการเลือกตั้ง


ประเด็นที่ 1 กระบวนการพิจารณาแก้ไขรัฐธรรมนูญมีลักษณะเป็นการกระทำเพื่อให้ได้มาซึ่งอำนาจในการปกครองประเทศโดยวิธีการซึ่งมิได้เป็นไปตามวิถีทางที่บัญญัติไว้ในรัฐธรรมนูญ หรือไม่


ศาลอ้างสาเหตุ 3 ข้อด้วยกันคือ อ้างว่าร่างแก้ไขรัฐธรรมนูญฉบับที่ยื่นให้สภา ไม่ตรงกับฉบับที่รับหลักการ มีการพิมพ์ข้อความขึ้นใหม่ ขอถามย้อนว่า “ฉบับที่รับหลักการ” ได้ผ่านการอภิปรายของสมาชิกรัฐสภาหรือไม่

  
ฉบับที่ยื่นครั้งแรก ถ้าไม่ตรงกับฉบับที่ใช้อภิปราย ก็ไม่ใช่สาระสำคัญของกระบวนการพิจารณากฎหมาย เพราะสาระสำคัญอยู่ที่ฉบับที่ใช้อภิปรายและรับหลักการ กระทั่งนำไปแปรญัตติ ซึ่งสมาชิกทุกคนได้รับรู้ ไม่มีใครถูกปกปิด ตลอดวาระแรก วาระ 2 และวาระ 3 ไม่ใช่การยัดไส้ เพราะ ส.ส. ส.ว.ทุกคนรับรู้ร่วมกัน

  
ข้อสอง ศาลอ้างว่ามีการตัดสิทธิผู้อภิปรายและผู้สงวนคำแปรญัตติ 57 คน ถามว่าศาลจะตั้งมาตรฐานใหม่ให้ประธานรัฐสภาต้องยอมให้อภิปรายถ้วนทั่วทุกตัวคนหรือ ตั้งมาตรฐานใหม่ให้ตีรวนลากยาวได้หรือ แล้วอะไรคืออำนาจวินิจฉัยของประธานรัฐสภา หรือเป็นแค่เจว็ด แล้วถ้าอภิปรายครบ 57 คนจะมีผลเปลี่ยนแปลงการลงมติหรือไม่

  
ข้อสาม ศาลอ้างว่ามีการเสียบบัตรแทนกัน เลอะเทะ เหลวไหล การเสียบบัตรแทนกันเป็นความผิดเฉพาะบุคคล ไม่ได้ส่งผลต่อการลงมติของสมาชิกรัฐสภาทั้งหมด ถ้ามีคนเสียบบัตรแทนกัน 3 คน ก็ตัด 3 เสียงนั้นออกไป 3 คนนั้นมีความผิด ต้องยื่น ปปช.ต้องยื่นถอดถอน แต่ไม่ได้ทำให้ตัวกฎหมายเป็นโมฆะ
  

ตกลงจะกลับไปรื้อกฎหมายทุกฉบับที่สงสัยว่ามีการเสียบบัตรแทนกัน มาวินิจฉัยใหม่ให้เป็นโมฆะไหมครับ

  
ศาลอ้างปัญหากระบวนการ ทั้ง 3 ข้อที่เป็นเรื่องปลีกย่อย ไม่ใช่สาระสำคัญ ของกระบวนการออกกฎหมาย มากลับประเด็นที่ 2 ซึ่งเป็นประเด็นเนื้อหา ที่เอาข้างเข้าถูอย่างตาใส อ้างไปได้ว่าการยกเลิก ส.ว.ลากตั้งขัดรัฐธรรมนูญ 2550
  

ผมไม่รู้จะวิจารณ์ประเด็นนี้อย่างไร เพราะเป็นข้ออ้างที่เหลวไหลเลอะเทอะ ไร้เหตุผลที่สุด ที่ว่าการปกครอง “ระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข” ต้องมี สว.ลากตั้ง เป็นข่าวไปถึงไหน อายชาวโลกเขาที่นั่น กระทั่งเผด็จการทหารพม่ายังไม่กล้าอ้างขนาดนี้
  

“การแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญ ตามคำร้องนี้ เป็นการแก้กลับไปสู่จุดบกพร่องที่เคยเกิดขึ้นแล้วในอดีต เป็นจุดบกพร่องที่ล่อแหลม เสี่ยงต่อการสูญสิ้นศรัทธา และสามัคคีของมวลหมู่มหาชนชาวไทย เป็นความพยายามนำประเทศชาติให้ถอยหลังเข้าคลอง ทำให้วุฒิสภากลับไปเป็นสภาญาติพี่น้อง สภาของครอบครัว และสภาผัวเมีย สูญเสียสถานะ และศักยภาพแห่งการเป็นสติปัญญาให้แก่สภาผู้แทนราษฎร กลายเป็นเพียงเสียงสะท้อนของมวลชนกลุ่มเดียวกันทำลายสารสำคัญของการมี 2 สภา นำพาไปสู่การผูกขาดอำนาจรัฐ ตัดการมีส่วนร่วมของปวงประชาหลากสาขา หลายอาชีพ เป็นการกระทบต่อการปกครองในระบอบประชาธิปไตยอันทรงมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข และเปิดช่องให้ผู้ร่วมกระทำการครั้งนี้ กลับมีโอกาสได้มาซึ่งอำนาจในการปกครองด้วยวิธีการที่ไม่ได้เป็นไปตามวิถีทางที่บัญญัติไว้ในรัฐธรรมนูญนี้”
  

นี่สะท้อนทัศนะดูถูกประชาชนและไม่เป็นประชาธิปไตยทั้งหมด ทั้งดุ้น เป็นทัศนะเผด็จการ เอาหลักการประชาธิปไตยมาอ้างไม่ได้เลย อะไรคือประชาชนมีส่วนร่วม การลากตั้งโดยกรรมการสรรหา ที่มาจากสถาบันตุลาการ ที่ไม่มีความยึดโยงกับประชาชนเลย ประชาชนมีส่วนร่วมตรงไหน ประชาชนตรวจสอบได้หรือไม่

  
ที่อ้างว่าไม่ต้องการให้สภาผัวเมีย สภาครอบครัว สภาญาติพี่น้อง จำได้ไหมครับ สว.ลากตั้งชุดแรก มีแม่ “หมอท็อป” นางทิพวัลย์ สมุทรรักษ์ แม่ของ น.พ.บุรณรัชย์ สมุทรรักษ์ อดีตโฆษกพรรค ปชป.อยู่ด้วย หมอท็อปลง ส.ส.บัญชีรายชื่อ ตอนแรกไม่ได้เป็น ส.ส.พอได้เลื่อนขึ้นมา แม่หมอท็อปต้องลาออก

  
นี่หรือคณะกรรมการสรรหาผู้ทรงเกียรติ เลือกแม่ผู้สมัคร ส.ส.เข้ามา แต่ห้ามผัว เมีย ลูก สมัครรับเลือกตั้ง

  
ส.ส.ชุดปัจจุบันกับ ส.ว.มีคู่หนึ่งที่เป็นญาติกัน คือจุติ ไกรฤกษ์ ส.ส.บัญชีรายชื่อ ปชป. กับพิกุลแก้ว ไกรฤกษ์ พี่สาวที่เป็น ส.ว.เลือกตั้งพิษณุโลก ถามว่าผิดไหม ก็ประชาชนเขาเลือกมา อำนาจเป็นของประชาชน

  
นี่สะท้อนทัศนะดูถูกประชาชนว่าไม่สามารถเลือกคนดีคนมีความสามารถ ดูถูกกระทั่งคนกรุงที่เคยเลือก 18 ส.ว. “คุณภาพ” ให้คนกรุงเลือก ส.ว.ได้คนเดียวเท่าระนอง เท่าแม่ฮ่องสอน แต่คนกรุงกลับไชโยโห่ร้อง ที่ตัวเองถูกศาลดูถูก

http://www.voicetv.co.th/blog/view/1670

ขรรมกะตลก.แห่งสาระขัณฑ์แลนด์ แดนมหัศจรรย์