เนื่องจากวันที่ 14-15 ธ.ค. 56 ที่จะถึง บริษัทฯจัดงานเลี้ยงปีใหม่ ตอนแรกก็ลงชื่อพร้อมคุณสามีแล้วว่าจะไปงานนี้กัน แต่พอเอาเข้าจริงเรากลับไปไม่ได้ เพราะคุณแม่ให้คีโมวันที่ 12 ธ.ค. เราต้องดูแลคุณแม่ แล้วใจของเราก็ไม่อยากให้คุณสามีไปร่วมงานด้วย อยากให้อยู่ช่วยกันที่บ้าน เพราะลำพังตัวดิฉันเองคงทำทุกอย่างไม่ไหว (ดิฉันแต่งงานก็ยังคงอยู่บ้านตัวเองค่ะ เป็นลูกคนเดียว ในชีวิตตอนนี้มีแค่คุณแม่กับคุณสามี ค่ะ) เลยลองแย๊บๆถามคุณสามีไปบ้างว่า
ดิฉัน: "เค้าไม่ไป ที่รักจะไปไหม"
คุณสามี: ไปดิ!!!! ปลายปี่แล้วเค้าเพิ่งย้ายมาที่นี่ แล้วติดธุระ เค้าพลาดไปแล้วครั้งนึง
ดิฉัน: ได้แต่เอ่อ..ในใจ พร้อมคิดคำพูดเค้าก่อนหน้าที่เคยลองถามแบบนี้ไปครั้งนึงแล้วว่า "เค้าอยากไป ตัวเองจะไปเปรียบเทียบกับที่ทำงานก่อนไม่ได้ เพราะที่เก่ามันไม่เหมือนที่นี่ ตอนนี้เค้าอยากมีปฏิสัมพันธ์กับคนในฝ่ายเยอะๆ .. บลาๆ"
คือก็เข้าใจเค้าค่ะ แต่แบบว่าเราก็คงไม่ไหวอยู่ดี ไหนจะงานบ้าน ไหนจะดูแลคุณแม่ จะพูดกับคุณสามียังไง หรือ ทำยังไง ดีคะ
นิสัยส่วนตัวของคุณสามีก่อนหน้าที่จะมาคบดิฉันจนแต่งงานกันจวบจนวันนี้ คือ สันโดษ ไม่มีเพื่อน รู้จักคนน้อย ไม่ออกงานสังสรรค์ ไม่สูบบุหรี่ ไม่ดื่มเหล้า ...... ทุกอย่างดีหมด แต่ติดเกมส์มากๆค่ะ
[เพิ่มเติมนิดนะคะ : ดิฉันกับสามีไม่ใช่คู่รักวัยรุ่นที่เพิ่งจบใหม่ วุฒิภาวะมีมากพอ ทุกครั้งเรามักเถียงจนบางครั้งเลยเถิดเป็นทะเลาะกันด้วยเรื่องเกมส์ที่คุณสามีติด บางทีดิฉันก็แรงเกินไปที่ ต้องว่าเค้าว่า "อายุก็ไม่ใช่น้อยๆแล้วนะ คิดบ้างว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ ปากบอกเค้าว่าอยากมีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นๆบ้าง แต่ครอบครัวคุณไม่ทำ ตื่นมาเล่นเกมส์เลย เล่นทั้งวัน ถ้าไม่ติดว่าต้องทานข้าวก็ไม่ลุกมา เสาร์-อาทิตย์ ฉันคิดว่าจะได้คุยเล่น ดูหนัง ดูทีวี ด้วยกันบ้าง นี่อะไร คุณเล่นทั้งวัน ถามหน่อยว่าคุณแต่งงานกับเกมส์หรือกับคน มีเกมส์เป็นเมียใช่หรือไม่ ... แต่ในความไม่ดี ก็มีดีบ้างค่ะที่คุณแม่ หรือผู้ใหญ่หลายๆท่าน จะพูดก็ คือ เค้าดีนะ สิ่งดีเยอะ แต่มักจะจบลงด้วย ประโยคที่ว่า "แต่เสียอย่างเดียว มันจะติดเกมส์อะไรกันนักกันหนา"
เพื่อนเคยบอกดิฉันให้คิดๆค่ะ "แก รับเข้าได้แต่แรกแล้วไม่ใช่หรอ ...(ใช่ แต่ไม่คิดว่าจะเล่นทั้งวันแบบนี้ นี่อะไรเล่นเช้าตรู่ จนเที่ยงคืน) .. ]
ควรพูดยังไง หรือ ทำยังไง กับคุณสามีดี
ดิฉัน: "เค้าไม่ไป ที่รักจะไปไหม"
คุณสามี: ไปดิ!!!! ปลายปี่แล้วเค้าเพิ่งย้ายมาที่นี่ แล้วติดธุระ เค้าพลาดไปแล้วครั้งนึง
ดิฉัน: ได้แต่เอ่อ..ในใจ พร้อมคิดคำพูดเค้าก่อนหน้าที่เคยลองถามแบบนี้ไปครั้งนึงแล้วว่า "เค้าอยากไป ตัวเองจะไปเปรียบเทียบกับที่ทำงานก่อนไม่ได้ เพราะที่เก่ามันไม่เหมือนที่นี่ ตอนนี้เค้าอยากมีปฏิสัมพันธ์กับคนในฝ่ายเยอะๆ .. บลาๆ"
คือก็เข้าใจเค้าค่ะ แต่แบบว่าเราก็คงไม่ไหวอยู่ดี ไหนจะงานบ้าน ไหนจะดูแลคุณแม่ จะพูดกับคุณสามียังไง หรือ ทำยังไง ดีคะ
นิสัยส่วนตัวของคุณสามีก่อนหน้าที่จะมาคบดิฉันจนแต่งงานกันจวบจนวันนี้ คือ สันโดษ ไม่มีเพื่อน รู้จักคนน้อย ไม่ออกงานสังสรรค์ ไม่สูบบุหรี่ ไม่ดื่มเหล้า ...... ทุกอย่างดีหมด แต่ติดเกมส์มากๆค่ะ
[เพิ่มเติมนิดนะคะ : ดิฉันกับสามีไม่ใช่คู่รักวัยรุ่นที่เพิ่งจบใหม่ วุฒิภาวะมีมากพอ ทุกครั้งเรามักเถียงจนบางครั้งเลยเถิดเป็นทะเลาะกันด้วยเรื่องเกมส์ที่คุณสามีติด บางทีดิฉันก็แรงเกินไปที่ ต้องว่าเค้าว่า "อายุก็ไม่ใช่น้อยๆแล้วนะ คิดบ้างว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ ปากบอกเค้าว่าอยากมีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นๆบ้าง แต่ครอบครัวคุณไม่ทำ ตื่นมาเล่นเกมส์เลย เล่นทั้งวัน ถ้าไม่ติดว่าต้องทานข้าวก็ไม่ลุกมา เสาร์-อาทิตย์ ฉันคิดว่าจะได้คุยเล่น ดูหนัง ดูทีวี ด้วยกันบ้าง นี่อะไร คุณเล่นทั้งวัน ถามหน่อยว่าคุณแต่งงานกับเกมส์หรือกับคน มีเกมส์เป็นเมียใช่หรือไม่ ... แต่ในความไม่ดี ก็มีดีบ้างค่ะที่คุณแม่ หรือผู้ใหญ่หลายๆท่าน จะพูดก็ คือ เค้าดีนะ สิ่งดีเยอะ แต่มักจะจบลงด้วย ประโยคที่ว่า "แต่เสียอย่างเดียว มันจะติดเกมส์อะไรกันนักกันหนา"
เพื่อนเคยบอกดิฉันให้คิดๆค่ะ "แก รับเข้าได้แต่แรกแล้วไม่ใช่หรอ ...(ใช่ แต่ไม่คิดว่าจะเล่นทั้งวันแบบนี้ นี่อะไรเล่นเช้าตรู่ จนเที่ยงคืน) .. ]