ผิดหวังกับม๊อบต่อต้านจังครับ

ประสาคนที่ต่อต้านการนิรโทษกรรมทุกรูปแบบ
ผมก็อดตื่นเต้นและดีใจไม่ได้เมื่อเห็นประชาชนหลายกลุ่มหลายอาชีพ ตื่นตัวกันลุกขึ้นมาแสดงออกกันอย่างกว้างขวาง
คาดหวังไปถึงว่านี่แหละคือพลังที่จะเปลี่ยนแปลงสังคมไทยให้ก้าวข้ามไปสู่ความถูกต้องและยุติธรรม
จะได้ยุติความขัดแย้งที่กัดกร่อนประเทศเรากันเสียที

แต่บอกตรงๆว่ารู้สึกผิดหวังนะครับ
ที่คาดหวังว่าจะออกมาต่อต้านการนิรโทษกรรมล้างผิด ก็กลับจำกัดกันอยู่แค่ฉบับประชาชน แต่ฉบับที่ล้างผิดให้คนทำรัฐประหารกลับไม่มีการพูดถึงกันเลยแม้แต่น้อย
ที่แสดงเจตจำนงค์แก่กล้าว่า จะต่อต้านคนโกง ก็กลับพากันหลับตาลงข้างนึงมองไม่เห็นคนโกงที่ยืนร่วมประท้วงอยู่ด้วยซะงั้น??
พรบ.ที่ต่อต้านกันนี้จุดประสงค์แรกเริ่มก็เพื่อช่วยเหลือประชาชนที่ได้รับผลจากความขัดแย้ง
เมื่อต่อต้านกันแล้วก็กลับไม่มีใครซักคนเดียวที่ ต่อต้านพร้อมกับมีทางออกที่ดีกว่ามาแก้ปัญหาความไม่ยุติธรรมที่ประชาชนเหล่านั้นได้รับ
สักแต่ว่าจะไม่เอากันอย่างเดียว ทางออกไม่มีให้

และที่ร้ายที่สุดและอดสูใจที่สุดก็คือ
นักศึกษา ปัญญาชน ที่ผมคาดหวังว่าจะมีแนวคิดดีๆ แนวทางแก้ไขปัญหาที่น่าสนใจมานำเสนอแก่สังคม
กลับมาแสดงความโง่เขลา  ไร้สติ ถือป้ายร้องหารัฐประหารกันอย่างน่าชื่นตาบาน

ความตั้งใจจริงหวังดีต่อชาติ ที่มีกัน พอปล่อยให้ความอคติ เกลียดชังมาครอบงำ ทำให้ถอยห่างไปจากความถูกต้องยุติธรรม
คุณค่ามันก็เลยด้อยลงอย่างน่าเสียดาย
พลังอันยิ่งใหญ่เลยกลายเป็นแค่ อาการของคนดัดจริต ที่มาโดดเกาะกระแส สนองอารมณ์ส่วนตัวกันแค่นั้นเอง